Wybierz język / Choose language:
Wybierz język / Choose language:
Muzeum Wsi Lubelskiej to jeden z największych skansenów w Polsce. Jest ono położone w dolinie rzeki Czechówki. Gromadzi przedmioty związane z dawnym życiem, ale również opowiada o codziennej pracy, zwyczajach, obrzędach i tradycji. Budynki, przywiezione z różnych miejsc na Lubelszczyźnie, pogrupowano w sektory, które są jakby miniaturami krain geograficznych z których pochodzą. Rozmieszczono je na ponad 20 hektarach. Są to: Wyżyna Lubelska, Roztocze, Powiśle, Podlasie, Nadbuże. Oprócz sektorów wiejskich, w Muzeum urządzono też sektor dworski i sektor miasteczkowy. Stoją tu również dwie świątynie: rzymskokatolicki kościół i greckokatolicka cerkiew. Niektóre zabytki mają nawet po 200-300 lat. Część zabudowań, szczególnie w sektorze Miasteczko, to kopie.
Razem z zagrodami wiejskimi, do Muzeum przyjechały także historie rodzin, do których one należały. Zwiedzając takie gospodarstwo dowiadujemy się kto w nim mieszkał, z czego się utrzymywał, jak wyglądała jego codzienność. Dzięki temu dokładniej poznajemy życie tych zwykłych, szarych mieszkańców Lubelszczyzny. Czas zatrzymał się w każdej z chałup w konkretnym roku. W Muzeum jest on różny, w zależności od wnętrza. Najpóźniejsze ekspozycje urządzone są na 1939 rok. Obok układów wsi, w Muzeum odtworzono też układy pól, dróg, ogrodów. W ogródkach tych spotkać można tradycyjne zioła i kwiaty, a także typowe dla dawnej wsi drzewa i krzewy. Prace polowe często odbywają się w ramach specjalnych pokazów, przy użyciu dawnych sprzętów.
Aby obraz był pełniejszy w Muzeum hoduje się też zwierzęta gospodarskie. Na stałe mieszkają tu krowy, konie, kozy i owce, a także kury, gęsi i kaczki. Na terenie Muzeum organizowane są wystawy czasowe, wydarzenia odbywające się zgodnie z kalendarzem gospodarsko-obrzędowym, zajęcia edukacyjne i inne wydarzenia kulturalne. Dzięki temu, że część terenu nie jest uprawiana, nasi goście mogą też odpoczywać na dziko rosnących łąkach.
The Lublin Open Air Village Museum is one of the largest open-air museums in Poland. It is situated in the valley of the Czechówka river. It collects objects related to the past periods but also presents the everyday work, customs, rituals and traditions. Buildings brought from various places of the Lublin region have been grouped into sectors, which are quasi miniatures of the geographical regions from which they originate. They were placed on the terrain covering over 20 hectares. These are Wyżyna Lubelska [Lublin Upland], Roztocze, Powiśle, Podlasie and Nadbuże sector. In addition to rural sectors, the Museum also created a Manor and a Town sector. There are also two temples: a Roman Catholic church and a Greek Catholic church. Some of the monuments are even 200-300 years old. Some of the buildings, especially in the Town sector, are copies.
The Museum not only received rural homesteads but also the stories of the families to whom they used to belong to. While visiting such a homestead, we learn who lived there, what they did for a living, and what their everyday life was like. Thanks to that, we can learn more about the life of the Joe Public of the Lublin region. Time stopped in each cottage in a specific year. It varies, however depending on the interior of the Museum’s exposition. The latest ones are arranged for the year 1939. In addition to the village layouts, the Museum also reconstructs the layouts of fields, roads and gardens. The gardens feature traditional herbs and flowers, as well as trees and shrubs typical for the old-time villages. Fieldwork is often performed as a part of the special demonstrations with the use of old equipment.
To make the picture more complete, the Museum also breeds farm animals. Cows, horses, goats and sheep live here permanently, similarly to the chickens, geese and ducks. Temporary exhibitions, events held in accordance to the farming and ritual calendar, educational classes, and other cultural events are organized on the grounds of the Museum. Thanks to the fact that part of the land is not cultivated, our guests also have the opportunity to relax on the wild meadows.
Wiatrak z Zygmuntowa jest pierwszym obiektem przeniesionym do skansenu już w 1976 r. i jako pierwszy został udostępniony zwiedzającym w 1979 r.
Drewniany wiatrak z Zygmuntowa wybudowany został w 1918 r. przez majstra Ludwika Pastuszaka. Jest to wiatrak wieżowy, tzw. „holender”, którego cechą charakterystyczną jest ruchoma „czapa” wieńcząca nieruchomy, ośmioboczny, trzykondygnacyjny korpus. Czapa wraz ze skrzydłami obracana była do wiatru. Wiatraki tego typu nie były powszechne na Lubelszczyźnie, częściej występowały tzw. „koźlaki”, gdzie obracany był cały korpus.
W wiatraku początkowo wyrabiano mąkę żytnią oraz śrutę jęczmienną i owsianą. Od 1939 r. w wiatraku zainstalowano jagielnik, który służył do produkcji kaszy oraz wialnię do oczyszczania zboża. Wiatrak czynny był przez cały rok, ale najwięcej pracy miał w okresie od października do marca. Przeciętny przemiał zboża wynosił od 200 do 300 kg ziarna na godzinę, a przy dobrym wietrze nawet do 400 kg. Wiatrak słynął w Zygmuntowie z mąki o wysokiej jakości i skutecznie konkurował z okolicznym młynem wodnym w Pilaszkowicach.
The windmill from Zygmuntów is the first structure moved to the open-air museum in 1976 and was first made available to visitors in 1979.
The wooden windmill from Zygmuntów was built in 1918 by a handyman, Ludwik Pastuszak. It is a tower windmill, of the so-called "Dutch" style, the characteristic feature of which is a movable "cap" crowning a motionless, octagonal, three-story body. The cap with the sailsturned with the wind. Windmills of that type were not widespread in the Lublin region. The so-called “Koźlaki" style, where the whole body rotated, were more common.
Initially, the windmill produced rye flour, as well as barley and oat middlings. From 1939, a winnowing machine and a milling machine used to clean and produce millet were installed in the windmill.
The windmill was open all year round, but most of the work was done from October to March. The average grain milling was from 200 to 300 kg of grain per hour, oreven up to 400 kg with good wind. The windmill was famous in Zygmuntów for its high-quality flour and successfully competed with the local water mill in Pilaszkowice.
W północnej pierzei miasteczkowego rynku, pomiędzy ratuszem z Głuska i domem z Wąwolnicy stoją dwa domy połączone komórką i wspólnym podcieniem. Są to kopie domów z Wojsławic zbudowanych tam w 1922 r. Wzniesiono je z drewna, na ceglanej podmurówce. Dwuspadowe dachy przykryte są gontem. Do domu usytuowanego z prawej strony przylega przybudówka. Jest to cechująca mieszkania żydowskie kuczka, w której raz do roku świętowało się trwające siedem dni święto Sukkot. Kuczka ma przypominać szałasy, w których Żydzi mieszkali w czasie w czasie wędrówki z Egiptu. Charakterystycznym elementem kuczki jest uchylany dach widoczny z tyłu, od strony podwórka. Do mieszkań prowadzą drzwi, zarówno z podcienia, jak i z małych podwórek od tyłu. W domu z lewej strony znajdują się ekspozycje pracowni krawieckiej i cholewkarskiej, z prawej zaś ekspozycje zakładu szewskiego, a w głębi kuchni żydowskiej i malarza szyldów.
In the northern frontage of the town square, between the town hall from Głusk and the house from Wąwolnica, there are two houses connected by a chamber and a common arcade. These are copies of houses from Wojsławice, built there in 1922. They were built of wood, on a brick foundation. The gable roofs are covered with shingle. There is an outbuilding to the house on the right. It is a sukkah characteristic of Jewish apartments, in which a seven-day festival of Sukkot was celebrated once a year. The sukkah is supposed to resemble the hovels where the Jews lived during their migration from Egypt. A characteristic element of the sukkah is the tilting roof visible at the back, from the yard side. There are doors to the apartments, both from the arcades and from the small backyards. In the house, on the left, there are exhibits of a tailor's and boot maker’s workshops, and on the right, there are exhibits of a shoemaker's workshop, and in the back a Jewish kitchen and a sign painter’s workshop.
Ekspozycja wnętrza pokazuje modelową pracownię krawiecką z końca lat trzydziestych XX w. W tej branży na Lubelszczyźnie Żydzi stanowili wysoki odsetek - 92% ogólnej liczby krawców. Przyjęto, że właściciel pracowni szyje okrycia męskie i kobiece z materiałów własnych i powierzonych. Za drzwiami, po lewej stronie stoi nożna maszyna do szycia osadzona na żeliwnym stoliku. Mężowi w pracy pomaga żona. Z myślą o niej urządzono stanowisko przy stole z ręczną maszyną na korbkę. Obie maszyny wyprodukowane są przez popularną, amerykańską firmę Singer. Stół krawiecki na którym przygotowywano materiał do szycia pełnił również funkcję stołu jadalnego przy którym spożywano potrawy podczas świąt. Na środku, na dużym taborecie stanowisko do prasowania. Stoją na nim prasulce i rękawniki ułatwiające prasowanie trudno dostępnych części garderoby i żeliwne żelazko na węgiel drzewny, do którego wkładało się przy pomocy szczypiec rozżarzone kawałki drewna. Pozostałe żelazka ustawiono na półce nad stołem. Znalazło się wśród nich żelazko na duszę. Dusza to kawałek żeliwa, kształtem dopasowany do kształtu wnętrza żelazka, który rozgrzewało się w piecu i pogrzebaczem wkładało do środka. Pod półką, na drucianym wieszaku wiszą różne rodzaje nożyczek. Są tu duże nożyce do krojenia grubych tkanin, mniejsze do cieńszych, oraz małe z ostrymi końcami do przecinania dziurek. Pod ścianą z prawej strony, obok okuwanego kufra na tkaniny zawieszono duże lustro dla klientów. Dalej stoi manekin krawiecki używany do modelowani i wykonywania prób. W głębi urządzono część mieszkalną z łóżkiem, szafą na ubrania i kołyską dla niemowlęcia. Część tę od pracowni odgradza parawan.
The interior exhibition shows a model tailoring workshop from the late 1930s. In this branch in the Lublin region, Jews accounted for a high percentage - 92% of the total number of tailors. The assuption is, that the owner of the studio sews men's and women's garments from his own and client’s materials. Behind the door on the left there is a foot sewing machine seated on a cast iron table. Tailor’s wife was helping her husband at work She had worked at the table with a manual crank machine. Both machines are manufactured by the popular American company Singer. The tailor's table on which the sewing material was prepared also served as a dining table at which food was eaten during holidays. In the middle, on a large stool, there is an ironing workplace. There are devices to help iron hard-to-reach garments and a charcoal-operated cast iron. The other irons are placed on the shelf above the table. Various types of scissors are hanging under the shelf on a wire hanger. There are large scissors for cutting thick fabrics, smaller ones for thinner ones, and small ones with sharp ends for cutting holes. A large mirror for customers is hung on the right-hand wall, next to a metal chest. At the back there is a living area with a bed, a wardrobe and a cradle for a baby. This part is separated from the studio by a screen.
Ekspozycja warsztatu szewskiego urządzona została na 1938 rok. Pracujący tu Fajwel Szyld, powszechnie przez Polaków w Wojsławicach nazywany „Fawką”, był w opinii klientów dobrym szewcem. Zajmował się szyciem nowego, jak i reperacją zniszczonego obuwia. Ekspozycja szewska w muzealnym miasteczku zajmuje narożny pokój budynku, do którego prowadzą z sieni dwuskrzydłowe drzwi drewniane. Podłogę z desek sosnowych pomalowano farbą olejną na ciemny orzech. Ściany i sufit zostały pobielone. Pomieszczenie ogrzewał piec kaflowy. Sam warsztat składa się ze stolika drewnianego wyposażonego w trzy pojemne szuflady na narzędzia, smołę szewską, wosk, szpilki, dratwę, klej i inne przedmioty niezbędne do wyrobu butów. Wygodny stołek z siedziskiem, ze skrzyżowanych pasów skórzanych, zapewniał szewcowi w miarę wygodną pracę przez wiele godzin dziennych, a także nierzadko nocnych. Obok, na stołku, prymus spirytusowy do podgrzewania narzędzi zdobiąco-profilujących obuwie (ambus, sztuper, szarsznyt). Przy ścianie obszerne regały, głównie na zestawy kopyt i wykonanych dla klientów butów. W głębi pokoju stół drewniany, na którym rzemieślnik kroił skóry według sporządzonego wcześniej kartonowego szablonu. Po przeciwnej stronie łóżko, przykryte skromną narzutą. Stolik, obramowany listewką zapobiegającą staczaniu się narzędzi, umieszczono pod oknem dla lepszego, naturalnego oświetlenia, a wieczorem i w godzinach nocnych wspomaganego światłem z lampy naftowej zwisającej na drucie z sufitu.
The shoemaker's workshop exhibit was organized by 1938. Fajwel Szyld, who worked here and was commonly referred to by Poles in Wojsławice as "Fawka", was a good shoemaker, in the opinion of his customers. He dealt with sewing new and repairing worn shoes. The shoemaker's exhibition in the museum town is located in the corner room of the building, which is accessed from the hallway by double wooden doors. The floor of the pine boards was painted with dark walnut oil paint. The walls and ceiling have been whitewashed. The room was heated by a masonry heater. The workshop itself consists of a wooden table equipped with three spacious drawers for tools, shoemaker's tar, wax, pegs, twine, glue and other items necessary for making shoes. A comfortable stool with a seat, made of crossed leather belts, provided the shoemaker with relatively comfortable work conditions for many hours of the day, and also often at night. Next to it, on a stool, there is a primus stove for heating tools for decorating and profiling shoes (ambus, welt, waist iron). On the wall, there are large shelves, mainly for sets of lasts and shoes made for customers. In the back of the room there is a wooden table on which the craftsman cut leather according to a previously prepared cardboard template. On the opposite side, there is a bed covered with a modest bedspread. The table, framed with a slat preventing the tools from rolling down, was placed under the window for better, natural lighting, and in the evening and at night, supported by the light from an oil lamp hanging on a wire from the ceiling.
Ekspozycję warsztatu cholewkarskiego urządzono w podcieniowym budynku z Wojsławic. Pokazuje ona obraz z 2 poł. lat 30. XX w. Do zakładu można dotrzeć przez ekspozycję pracowni krawieckiej. Przyjęto założenie, że pracuje tu dwóch rzemieślników mających szerokie kontakty nie tylko z okolicznymi szewcami, ale szyjących również cholewki na zamówienia z dużych miast. Ekspozycja nawiązuje tematycznie do warsztatu szewskiego eksponowanego w przyległym budynku – w narracji łączy się te dwa warsztaty rzemieślnicze jako współpracujące ze sobą.
Cholewa to górna część buta okrywająca łydkę – w takich zakładach robiono zarówno cholewki do sznurowanych trzewików, jak i do wysokich butów z cholewami. Zaprezentowano komplet narzędzi do wyrobu cholewek. Centralne miejsce zajmują trzy maszyny do szycia firmy „Singer”: leworamienna do szycia różnego rodzaju cholewek, słupkowa do zszywania wysokich cholewek oraz łaciarka służąca do naprawy cholewek. Na stołach i na półkach znajdują się specjalistyczne narzędzia do wykroju skór oraz ich obróbki. Skóry wycinano nożami szewskimi według wcześniej przygotowanych form papierowych i tekturowych. Wymiary cholewek wraz z gotowymi formami oraz drewnianymi kopytami odpowiadającymi rozmiarom stóp, dostarczał szewc. Na drugim stole leży marmurek służący do zawijania kantów skór. Obok, gruby kawałek gumy, na której wybijano ręcznym dziurkaczem oczka w skórze. Do stołu przymocowana jest maszynka do zawijania oczek w cholewkach na sznurówki. Do zszywania cholewek używano nici bawełnianych. Na ścianach zawieszone są taśmy do cholewek oraz papierowe i kartonowe formy do ich wykroju. Na dwóch półkach leżą drobne narzędzia oraz drewniane formy do wygładzania szwów.
The boot maker’s workshop exhibit was arranged in an arcaded building from Wojsławice. It shows the place as it was in the second half of the 19th century. The workshop can be reached through the tailor's workshop exhibit. It is assumed that the two craftsmen working here had extensive contacts not only with local shoemakers, but also sewed uppers for orders from large cities. The exhibit thematically refers to the shoemaker's workshop displayed in the adjacent building - the narrative depicts these two craft workshops as cooperating with each other.
The boot is the upper part of the shoe that covers the calf – such workshops produced both the uppers for laced shoes, as well as for high boots with shanks. A set of tools for the production of the uppers is presented. There are three “Singer” sewing machines located in the centre: a left-arm machine for sewing different types of uppers, a pole machine for sewing high uppers and a patcher sewing machine used to repair the uppers. There are specialized tools for cutting and processing leather on the tables and shelves. The leathers were cut with shoemaker's knives according to previously prepared paper and cardboard forms. The dimensions of the uppers along with the ready-made forms and wooden lasts corresponding to the size of the feet were provided by a shoemaker. On the second table there is a block of marble used to wrap the edges of the leather. Next to it, a thick piece of rubber, on which holes were punched in leather with a manual hole punch. A machine for wrapping eyelets in the shoelace uppers is attached to the table. Cotton threads were used for sewing the uppers. Tapes for the uppers and paper and cardboard forms for their cutting are hung on the walls. On two shelves there are small tools and wooden forms for smoothing the seams.
Przed II wojną światową ten dom zajmowała rodzina Szyldów: urodzony w 1900 r. Fajwel z ojcem Ickiem i żoną Dwojrą. Fajwel, zwany przez mieszkańców miasteczka Fawką, był szewcem, a także handlował skórami. Wchodząc do domu z podcienia, przez wąską sień docieramy do kuchni. Intensywnie niebieskie wnętrze zagospodarowane jest zestawem białych mebli. Są to repliki sprzętów, które prawdopodobnie należały do tej rodziny. Są to: podstawa kredensu, półka na naczynia, stół, taborety i ława. We wnętrzu zrekonstruowano dwa piece. Jeden kuchenny, z piecem piekarniczym, drugi kaflowy, wyposażony w szabaśnik, wspólny dla kuchni i sąsiadującego warsztatu szewskiego. Jest to obszerna wnęka w piecu, zamykana żeliwnymi drzwiczkami, służąca do przechowywania ciepłych potraw przygotowywanych na szabas. Szabas, cotygodniowe święto żydowskie, zaczyna się w piątek po zachodzie słońca i kończy o zmierzchu w sobotę. Zgodnie z zasadami religii mojżeszowej w szabas nie wykonuje się żadnych prac. Zakaz ten obejmuje m.in. gotowanie i rozniecanie ognia, dlatego potrawy, przechowywane w powolnie stygnącym piecu, przygotowane wcześniej, pozostawały ciepłe nawet kilkanaście godzin. Na tej ekspozycji obejrzeć można elementy wyposażenia mieszkania rodziny żydowskiej związane z domowymi obrzędami religijnymi. Na ścianie po lewej stronie wisi rama na naczynia. Umieszczono na niej lichtarze, kubek kiduszowy, tacę i serwetę do przykrywania chały oraz balsaminkę na wonności wdychane podczas ostatniej modlitwy kończącej szabas.
Before World War II, this house was occupied by the Szyld family: Fajwel, born in 1900, with his father Icek and wife Dwojra. Fajwel, called “Fawka” by the inhabitants of the town, was a shoemaker and leather trader. Entering the house from the arcade, we reach the kitchen through a narrow hallway. The intensely blue interior is decorated with a set of white furniture. These are replicas of equipment that probably belonged to this family. These are: the base of a cupboard, a shelf for dishes, a table, stools and a bench. Two stoves have been reconstructed inside: a kitchen stove, with a bakery oven, and another, tiled, equipped with a Shabbat roaster, and shared by the kitchen and the neighboring shoemaker's workshop. There is a spacious niche in the stove, closed with a cast-iron door, used to store warm dishes prepared for the Shabbat. The Shabbat, a weekly Jewish holiday, begins on Friday after sunset and ends at dusk on Saturday. According to the principles of the Judaism, no work is done on the Shabbat. This prohibition covers, among other activities, cooking and lighting fires. Therefore the dishes stored in a slowly cooling oven, prepared in advance, remained warm for up to several hours. The elements of the Jewish family's apartment related to domestic religious rites can be seen inthis exhibit. On the wall to the left there is a frame for dishes. There are candlesticks, a kiddush cup, a tray and a tablecloth to cover the challah and a small balsamine for the fragrances inhaled during the last prayer at the end of the Shabbat.
Z maleńkiego podwórka na tyłach domu z Wojsławic wchodzimy do drewnianej przybudówki. Tutaj, z sieni, za drewnianą ścianką, schody prowadzą na tzw. kuczkę. Jest to pomieszczenie, w którym raz do roku żydowska rodzina świętowała Sukkot. Trwające 7 dni święto przypomina Żydom czasy kiedy po ucieczce z Egiptu podczas wędrówki do Ziemi Obiecanej mieszkali w namiotach. Kuczkę, od zwykłej przybudówki, odróżnia otwierany dach. Z sieni, wejście na prawo, prowadzi do mieszkania i pracowni malarza szyldów, które mieszczą się w jednym pokoju. Ekspozycja nawiązuje do osoby Moszka Cukiermana, malarza szyldów z Ostrowa Lubelskiego. Mieszkał z żoną blisko rynku. To bezdzietne małżeństwo zajmowało jedno pomieszczenie. Postrzegani byli jako dosyć zamożna rodzina. Mówią o tym dobrej jakości, fornirowane meble, zegar, lustro, rodzinne fotografie. W rogu etażerka z drobnymi przedmiotami modlitewnymi. Pracownię stanowi właściwie stół, który przy dobrej pogodzie rzemieślnik wynosił przed dom. Szyldy malował na blasze, farbami olejnymi, które robił sam. Ponieważ wielu mieszkańców miasteczka i okolic było niepiśmiennych, szyldy Moszka miały dużo elementów obrazkowych. Wykonywał również tabliczki do wozów. Taka tabliczka musiała zawierać informacje z nazwiskiem i adresem właściciela. Zgodnie z obowiązującym prawem mocowano je na wszystkich poruszających się po drogach wozach. Na stole leży przygotowana do pomalowania właśnie taka tabliczka.
From the tiny yard at the back of the house in Wojsławice, we enter a wooden outbuilding. Here, from the hallway, behind a wooden wall, stairs lead to the sukkah. This is a room where a Jewish family celebrated Sukkot once a year. The seven-day holiday reminds the Jewish people of the times when, after escaping from Egypt, they lived in huts during their journey to the Promised Land. The sukkah is distinguished by the opening roof from the usual outbuilding. From the hallway, the entrance on the right leads to the sign painter's apartment and workshop, which are both located in one room. The exhibit refers to Moszek Cukierman, a sign painter from Ostrów Lubelski. He lived with his wife near the market square. This childless couple occupied one room. They were perceived as a fairly wealthy family, as indicated by good-quality, veneered furniture, a clock, a mirror, and family photos. In the corner there is an etagere with small prayer items. The workshop is actually a table, which the craftsman used to take out in front of the house in good weather. He painted the signboards on a metal plate with oil paints that he made himself. Since many of the inhabitants of the town and its vicinity were illiterate, Moszek's signs had many pictorial elements. He also made plates for carts. Such a plate had to contain information with the name and address of the owner. In accordance with the law in force, they were mounted on all carts moving on the roads. There is such a plate ready to be painted on the table.
Jest to typ zagrody w formie okólnika mieszkalno-gospodarczego, jakie występowały na Lubelszczyźnie w 2 poł. XIX i na początku XX w. Wnętrze chałupy mieści izbę z przylegającym do niej alkierzem, sień z wydzieloną w niej kuchnią letnią i komorę podzieloną na dwa pomieszczenia. Ekspozycja nawiązuje do lat 1924-1929. Zamieszkiwali tu i wspólnie gospodarowali Wincenty i Józefa Książkowie oraz ich syn Szczepan z żoną Marianną. Zagroda prezentuje życie zamożnej, pracowitej i wykształconej, jak na warunki wiejskie, rodziny. Posiadali oni wówczas ok. 14 mórg (ok. 8 ha) ziemi i hodowali 2 konie, 4 krowy, 5–6 świń i drób.
This is a type of homestead in the form of a residence and farm, which was found in the Lublin region in the second half of the 19th and early 20th centuries. There is a room with an adjoining bedchamber, a hallway with a separate summer kitchen and a chamber divided into two rooms inside the cottage. The exhibit relates to the years 1924-1929. Wincenty and Józefa Książek and their son Szczepan with his wife Marianna lived and farmed together here. The homestead presents the life of a wealthy, hard-working and educated family, considering the rural conditions. At that time, they owned approximately 14 morgens (approximately 8 ha) of land and raised 2 horses, 4 cows, 5-6 pigs and poultry.
Izba, główne pomieszczenie domu, mieści kuchnię z paleniskiem zamkniętym blachą z fajerkami. Bezpośrednio nad blachą widoczny jest półokrągły, ciemny otwór. To czeluść pieca chlebowego. Piec ten musiał być głęboki, tak, aby zmieścić kilka bochenków, gdyż chleb piekło się raz na jakiś czas, zależnie od tego, jak duża była rodzina. Nad kuchnią znajduje się okap, a część pieca, przedłużona do sąsiedniego alkierza, tworzy ścianę grzewczą. Za nią, w alkierzu, w kącie znajduje się zapiecek. Było to dodatkowe miejsce do spania szczególnie lubiane przez dzieci. W izbie zwracają uwagę solidne, dekorowane meble robione na zamówienie, zegar, fabryczne naczynia, maszyna do szycia, kącik higieniczny. Urządzenie ogniowe w kuchni letniej nie jest połączone ze ścianą grzewczą w izbie i alkierzu. Wśród zgromadzonych w niej naczyń znajduje się „nowy” - blaszany czajnik emaliowany, ale także starsze, żeliwne i gliniane garnki oraz sprzęty drewniane. Marianna była wiejską krawcową, czy jak się wtedy mówiło szwaczką. Był to dodatkowy dochód dla gospodarstwa. Przyjmowała opłaty pieniężne lub za odrobek. Słynęła z upinania welonów ślubnych. Wincenty i Józefa należeli do świeckiego zakonu św. Franciszka. Zajmowali alkierz, w którym znajduje się ołtarzyk. Ponieważ w Teodorówce nie było kościoła, mieszkańcy wsi często na modlitwy gromadzili się w tej chałupie.
Utwór muzyczny:
"W tym małym domku" - tradycyjna pieśń ludowa z Lubelszczyzny w wykonaniu Anny Trawickiej
The chamber, the main room of the house, contains a kitchen with a hearth that houses a plate with warming pans. A dark, semicircular opening is visible directly above the plate. That is the upper part of the bread oven. This oven had to be deep enough to hold a few loaves, as bread was baked once in a while depending on how big the family was. There is a hood above the kitchen, and the part of the oven extending to the adjacent bedchamber, forms a heating wall. Behind it, in the bedchamber, there is an inglenook in the corner. This was an additional place to sleep, especially liked by children. The room attracts attention with solid, decorated furniture made to order, a clock, factory-made dishes, a sewing machine, and a hygienic corner. The fireplace in the summer kitchen is not connected with the heating wall in the room and in the bedchamber. Among the dishes collected there is a "new" - enameled tin kettle, older, cast-iron and clay pots, as well as wooden utensils. Marianna was a village tailoress or, as it was then called, a seamstress. This provided additional income for the homestead. She accepted payments in cash or in kind. She was famous for pinning up wedding veils. Wincenty and Józefa belonged to a secular order of St. Francis. They occupied the bedchamber with the altar. Since there was no church in Teodorówka, the villagers often gathered in this cottage for prayers.
Na początku lat 20. XX w., w komorze chałupy z Teodorówki mieścił się sklep spółdzielczy prowadzony przez Wincentego i Szczepana Książków. W ścianie komory wycięto wówczas otwór okienny. Obecnie wnętrze prezentuje ekspozycję sklepiku wiejskiego z ok. 1939 r. Nawiązano tu do sklepu spożywczo-kolonialnego i z wyrobami tytoniowymi Stanisława Milaniuka ze wsi Dawidy gm. Jabłoń. Ekspozycja pokazuje przeszło 200 rodzajów artykułów różnych branż. Przychodziło się tutaj między innymi po naftę, środki czystości, artykuły piśmiennicze, papierosy, kawę, herbatę i słodycze. Ekspozycja ta przypomina o dawnych zwyczajach handlowych: mały kałamarzyk sklepikarz napełniał dziecku atramentem w zamian za jajko, a kostkę szarego mydła odpiłowywał z długiej laski lnianą nitką.
Utwór muzyczny:
"W tym małym domku" - tradycyjna pieśń ludowa z Lubelszczyzny w wykonaniu Anny Trawickiej
At the beginning of the 1920s, a cooperative shop run by Wincenty and Szczepan Książek was located in the chamber of the Teodorówka cottage. A window opening was then cut in the chamber wall. Currently, the interior presents an exhibit of a village shop from around 1939. Reference is made here to the grocery and grocer’s with tobacco products by Stanisław Milaniuk from the village of Dawidy, in the Jabłoń district. The exhibit shows over 200 articles of various industries. People came here for, among other items, lamp oil, cleaning products, stationery, cigarettes, coffee, tea and sweets. This exhibit also demonstrate sold trade customs: the shopkeeper filled the child’s ink bottle with ink in exchange for an egg, and in another instance sawed off a bar of gray soap from a long block with a linen thread.
Okólnik skupia wokół wewnętrznego podwórka, chałupę, stodołę i wozownię z dwiema bramami wjazdowymi oraz budynek inwentarsko-gospodarczy, na który składa się chlew z kurnikiem, obora, podszopie z murowaną piwnicą i stajnia. Świadectwem zamożności są, stojące w stodole, maszyny rolnicze, jedne z pierwszych w Teodorówce. Okólnik zamyka wozownia. Oprócz wozu i sań, wśród narzędzi uwagę zwraca tu warsztat powroźniczy, dawniej służący do wykonywania konopnych powrozów.
The farm contains the cottage, a barn, a carriage house with two entry gates, as well as a livestock and farm building, which consists of a pigpen with a henhouse, a cowshed, an under-shed with a brick basement and a stable around the inner yard. The agricultural machines standing in the barn, among the first in Teodorówka, are evidence of the owner’s wealth. The fold is closed by the carriage house. Apart from the wagon and the sledge, attention is drawn among the tools to the rope-making workshop, formerly used for making hemp ropes.
Niewielkie, przelotowe pomieszczenie umieszczone jest między sienią, a wyjściem do okólnika – części gospodarskiej. Gotując w kuchni, w której przewód kominowy nie łączy się ze ścianą grzewczą, chroniono latem izbę i alkierz przed dodatkowym źródłem ciepła. Usytuowane w sąsiedztwie budynków gospodarczych pomieszczenie, używane było również do przygotowywania paszy dla zwierząt. Kuchnię, z blachą angielską z fajerkami, osłania okap. Dodatkowe drzwi obok kuchni prowadzą do alkierza. Po przeciwnej stronie, na długiej drewnianej ławce, ustawione „pod ręką”, często używane naczynia i sprzęty. Wśród nich szaflik, skopek do dojenia krów, garnki – siwaki oraz garnek kamienny do peklowania mięsa, drewniana niecka i sito do przesiewania mąki. Pod ławką dostrzec można naczynie do przygotowywania paszy dla zwierząt i drewnianą konewkę. Nad ławką zawieszono wieszak na ubrania wierzchnie.
Utwór muzyczny:
"W tym małym domku" - tradycyjna pieśń ludowa z Lubelszczyzny w wykonaniu Anny Trawickiej
A small pass-through room is located between the hallway and the exit to the horse yard - the farm section. Cooking in the kitchen where the flue liner was not connected to the wall heater, protected the room and the bedchamber from an additional source of heat during the summer. The room, located in the vicinity of the farm buildings, was also used to prepare feed for animals. Kitchen with English sheeting with stove lids is protected by a hood. Additional door next to the kitchen lead to the bedchamber. On the opposite side, on a long wooden bench often used dishes and utensils were placed “at hand.” These include a dishpan, a milking pail, greyware pots and a stoneware pot for meat curing, a wooden trough, and a sieve for sifting the flour. Under the bench you can see a utensil for preparing animal feed and a wooden watering can. Above the bench there is a hanger for outer clothing.
To niewielkie, ciemne, nieogrzewane pomieszczenie służyło jedynie jako skład. Trzymano tu jedzenie, garderobę, niektóre narzędzia i sprzęty. Pierwotna komora była większa i obejmowała swoją powierzchnią sąsiadujący sklepik. Ubrania, tkane płótno i niektóre cenne rzeczy chowano do malowanej skrzyni, którą nazywano „wianną”. Takie skrzynie były wraz z zawartością częścią posagu, który dziewczyna otrzymywała od rodziców z okazji zamążpójścia. Na Lubelszczyźnie, skrzynie te ozdabiano ramowymi wzorami z motywem kwiatowym, utrzymanymi w ciepłych barwach. Wśród sprzętów, w komorze odnaleźć również można drewniane, dłubane kazuby, klepkowe faski, dzieżę chlebową i maselnicę. W każdym gospodarstwie musiał się też znaleźć, służący do prania, zolnik zwany też polewanicą. Jest to klepkowe, przypominające beczkę naczynie na trzech nogach, stojące w kącie, na prawo od skrzyni. Najczęściej wykonywanym, pozarolniczym zajęciem na wsi była obróbka lnu. Narzędzia związane z tą czynnością zgromadzone są w rogu, po prawej stronie od wejścia. Obok, oparta o ścianę, drewniana niecka służąca do przesiewania mąki, wyrabiana ciasta, ale także do kąpania dzieci.
This small, dark, and unheated room served only as a storage. Food, clothes, certain tools, and equipment were kept there. Initially the chamber was larger and included the neighboring store. Clothes, woven fabrics, and some valuable items were kept in a painted chest which was called “a dowry chest” [wianna]. These kinds of chests including its content were a part of the dowry which a girl received from her parents before marriage. In Lublin province, these chests were decorated with floral motif patterns, kept in warm colors. Among the equipment, the chamber also featured wooden, grooved containers, wooden firkins, a kneading trough, and a churning machine. In every household there had to be a barrel washing machine also known as polewanica (polewać = to douse). It was a stave barrel-like container on three legs, standing in the corner to the right of the chest. The most common non-agricultural activity in the countryside was flax processing. Tools associated with this occupation are gathered in the corner, on the right side from the entrance. Next to it, leaning against the wall there is a wooden trough used for sifting flour, kneading dough, and for bathing children.
Utwór muzyczny:
"W tym małym domku" - tradycyjna pieśń ludowa z Lubelszczyzny w wykonaniu Anny Trawickiej
Czterownętrzna stodoła mieści pośrodku boisko, a po bokach komorę i zapole z wydzielonym plewnikiem. Do stodoły, po żniwach, zwożono zboże w snopkach, które układano w zapolu. W przelotowym wnętrzu tylne wrota prowadziły na pole tak, że wprowadzając tędy wóz łatwo było go rozładować. Na boisku odbywała się młocka. Z początku młócono cepami, potem używano znajdującej się tu młocarni. Ziarno oczyszczano potem przy pomocy stojącej, również w tej części, wialni. Czyste ziarno przechowywano w beczkach w komorze, a oddzielone plewy, które dodawano do paszy dla zwierząt – w plewniku. Dwa duże, klepkowe, okrągłe naczynia to wanny do siekania, przygotowywanej do kiszenia, kapusty. Drewniane, proste, często samorodne narzędzia, takie jak widły, czy cepy, wykonywano we własnym zakresie. Umieszczono je tutaj „pod ręką”, w rogach pomieszczenia. Deskowana podłoga w stodole, pochodzącej z Roztocza, nie była niczym nadzwyczajnym. Zalesione okolice powodowały, że drewno nie stanowiło drogiego materiału budowlanego, podczas gdy w innych regionach Lubelszczyzny, mogło go zabraknąć nawet na ułożenie podłogi w izbie.
The four-room barn has a threshing floor in the center, a chamber, and a plewnik (part of the barn used to store crops) within haymow on the sides. After the harvest, ears of grains were brought to the barn in sheaves, which were then placed in the haymow. In the pass-through interior, the rear gates led to the field so that it was easy to unload the cart by bringing it into the barn. Threshing took place on the threshing floor. Initially it was carried out with a flail, then the threshing machine started being used. The grain was then cleaned with the help of a standing here winnowing machine. Pure seeds were stored in barrels in the chamber and separated husks, which were added to the animal feed, were kept in plewnik. Two largest, stave-like, round utensils were used for chopping cabbage prepared for pickling. Simple, wooden, often primitive tools, such as pitchforks or flails, were made in-house. They were placed "at hand", in the corners of the room. The floor covered with boards in the barn from the Roztocze, was nothing unusual. The wooded region meant that wood was not an expensive building material, while in other parts of the Lublin region, it might have been lacking even for the floor in the room.
Zespół greckokatolicki tworzą: cerkiew z Tarnoszyna, dzwonnica z Lubyczy-Kniazie, cmentarz przycerkiewny i kapliczka ze Słobody. Cerkiew pochodzi z miasteczka Uhrynów, na terenie dzisiejszej Ukrainy. Zbudowana została w 1759 r. i nosiła wtedy wezwanie św. Mikołaja. W latach 1903-1904 została przeniesiona do miejscowości Tarnoszyn. Poświęcenia dokonano w 1906 r. Świątynia otrzymała wtedy wezwanie Narodzenia NMP. Po 1947 r., najpierw pełniła funkcję kościoła rzymsko-katolickiego, potem magazynów gospodarczych, w końcu stała przez wiele lat nieużytkowana. W latach 1994-1999 translokowano ją do Muzeum Wsi Lubelskiej, gdzie dostała status cerkwi parafialnej. Rekonsekracji dokonano w 2003 r. Jest to budynek w całości drewniany, podzielony na 3 części, z których każda przykryta jest kopułą. Są to przedsionek, nawa i prezbiterium z zakrystiami po obu jego stronach. Kopuły w Tarnoszynie pokryte były blachą. W Muzeum wykorzystano do tego drewno. Zgodnie z tradycją cerkiew jest orientowana, czyli zwrócona częścią ołtarzową na wschód. Wschodzące słońce jest symbolem Światłości Bożej.
The Greek Catholic complex consists of the Greek catholic church from Tarnoszyn, the bell tower from Lubycza-Kniazie, the church cemetery and the chapel from Słoboda. The church comes from the town of Uhryniv, in the territory of today's Ukraine. It was built in 1759, and at that time it was named after St. Nicholas. Between 1903 and 1904, it was moved to the town of Tarnoszyn. The consecration was made in 1906. The church then was dedicated to the Nativity of the Blessed Virgin Mary. After 1947, it first served as a Roman Catholic church, then as a farm warehouse, and finally it went unused for many years. Between 1994 and 1999 it was relocated to the Village Museum in Lublin, where it received the status of a parish church. Re-consecration was carried out in 2003. It is an entirely wooden building, divided into three parts, each covered with a dome. These are the vestibule, nave and presbytery with sacristies on both sides. The domes in Tarnoszyn were covered with sheet metal, but wood was used for this in the museum. By tradition, the church alter is oriented facing east. The rising sun is a symbol of God's Light.
Niewiele zachowało się z oryginalnych malowideł ścian i wyposażenia wnętrza. Obecna polichromia cerkwi pochodzi z początku XX w. Przestrzeń pod kopulą symbolizuje niebiosa, kosmos, a dolna część – świat ziemski. We wnętrzu dominują dwa kolory, zielony i niebieski, w kilku odcieniach. Różne stopnie nasycenia zielenią wyrażają spokój, nadzieję i kontemplację. Górne strefy ścian pomalowane w różnych odcieniach błękitu to kolor transcendentny, oznaczający niebo i wymiar Boski. W sposób naturalny, czy wymuszony, w wyniku podwójnej translokacji każda epoka zostawiała jakiś ślad po sobie tak, że w obiekcie znalazły się przedmioty z różnych okresów. Obecnie wystrój wnętrza nawiązuje do 1939 r. Większość eksponatów pochodzi z innych cerkwi greckokatolickich Polski południowo-wschodniej. Wchodząc do świątyni wzrok pada na ikonostas. Jest to wypełniona ikonami przegroda oddzielająca prezbiterium od nawy. Pochodzi on z cerkwi w Teniatyskach. W dolnej części ikonostasu, na środku, carskie wrota otwierane w czasie nabożeństw. Za nimi znajduje się ołtarz i tabernakulum w kształcie 5-kopułowej cerkwi. Boczne wejścia, po obu stronach carskich wrót prowadzą do bocznych zakrystii. Przed carskimi wrotami, w części przeznaczonej dla wiernych, stoi mały ołtarzyk – tetrapod, przy którym udzielane są sakramenty. Cerkiew jest jednocześnie obiektem muzealnym i świątynią greckokatolickiej parafii w Lublinie. Ma ona dwa wezwania: tarnoszyńskie – narodzenia NMP i patrona parafii lubelskiej – św. Jozafata. W każdą niedzielę odbywają się tu msze święte w obrządku greckokatolickim.
Utwór muzyczny:
"Pred swiatoju Twojeju" – w wykonaniu chóru seminarzystów greckokatolickich z Lublina – BOHOSŁOW
Little is left of the wall paint and interior fittings. The current polychrome of the church comes from the beginning of the 20th century. The space under the dome symbolizes the heavens, the cosmos, and the lower part - the earthly world. The interior is dominated by two colors, green and blue, in several shades. Various degrees of green express peace, hope and contemplation. The upper sections of the walls, painted in various shades of blue, are a transcendent color, invoking the sky and the divine. Either naturally or as a result of the double translocation, each epoch left some trace of itself, so that the building contains components from different periods. Currently, the interior design refers to 1939. Most of the exhibits come from other Greek Catholic churches of south-eastern Poland. When entering the temple, one sees the iconostasis. This is a partition filled with icons that separates the presbytery from the nave. It comes from the church in Teniatyska. In the lower part of the iconostasis, in the center, there are the tsarist gates that are opened during services. Behind them there is an altar and tabernacle in the shape of a 5-domed church. Side entrances on both sides of the tsarist gates lead to side sacristies. In front of the tsarist gates, in the part intended for the faithful, there is a small altar - a tetrapod, where the sacraments are administered. The church is both a museum and a temple of the Greek Catholic parish in Lublin. It has two invocations: Tarnoszyn - the Nativity of the Blessed Virgin Mary and the patron of the Lublin parish - St. Josaphat. Every Sunday services in the Greek Catholic rite are held here.
Usytuowany niemal w sercu ekspozycji Muzeum Wsi Lubelskiej, położony jest w miejscu wysuniętym nad dolinę przepływającej przez Muzeum rzeki Czechówki. Stanowi centralny obiekt sektora dworskiego. Otaczają go ogród i park krajobrazowy, a towarzyszą nieopodal stojące spichlerz do przechowywania zboża i czworak, tj. budynek mieszkalny służby. Czworak pochodzi z Brusa Starego, spichlerz z Turki. Nieco dalej, usytuowane są sad owocowy, spichlerz dworski z Piotrowic oraz dworek z Huty Dzierążyńskiej. Dwór powstał ok. poł. XVIII w. Jest to obiekt zbudowany z drewna modrzewiowego, otynkowany od zewnątrz i wewnątrz. Mansardowy (łamany) dach pokryty jest gontem, tj. deseczkami z drewna iglastego. Dwór zbudowano na planie kwadratu. Jest to rzadko spotykany układ, dwory bowiem, najczęściej budowano na planie prostokąta i cechowała je wydłużona bryła. Oprócz wejścia głównego do dworu prowadzą również dwa wejścia z boku – przez sień ogrodową i z tyłu przez sień parkową. Wszystkie trzy wyposażone są w ganki kolumnowe. We wnętrzu znajduje się 12 pomieszczeń, z których dominują cztery główne. Amfiladowy układ sprawia, że poruszamy się tu przechodząc z pomieszczenia do pomieszczenia. Z sieni głównej wejście na lewo prowadzi przez gabinet, pokój dziecięcy, garderobę do sypialni państwa domu. Z prawej strony znajduje się jadalnia, z której mijając sień parkową przechodzi się do salonu. Salon z sypialnią łączy kolejna sień, którą można także wyjść do ogrodu znajdującego się na tyłach dworu. W środku budynku mieści się, niejako schowane, niewielkie ciemne pomieszczenie. Jest to pokój kredensowy.
Ponieważ około poł. XIX w. obiekt przestał pełnić funkcję mieszkania rodziny ziemiańskiej, jest on urządzony metodą modelową. Przyjęto, że jest sierpień 1939 r. Dwór należy do średniozamożnej rodziny ziemiańskiej złożonej z matki, ojca i syna. Pan domu jest rolnikiem z wykształcenia i zamiłowania, gospodarującym w majątku przy pomocy rządcy. Pani domu zajmuje się między innymi ogrodem i nadzoruje hodowlę drobiu. Syn uczy się w gimnazjum, uprawia sport, należy do harcerstwa. Majątek – około 500 hektarów ziemi – nastawiony jest na produkcję roślinno-zbożową.
Situated almost in the heart of the Village Museum in Lublin, the manor house is located in a place extending above the valley of the Czechówka River flowing through the Museum. This is the central portion of the manor. It is surrounded by a garden and a landscaped park, and is accompanied by a nearby granary servants’ and quarters. The quarters come from Brus Stary, the granary from Turka. A little further along, there is a fruit orchard, a manor granary from Piotrowice and a small manor house from Huta Dzierążyńska. The manor house was built in the mid-eighteenth century. It is built of larch wood, plastered inside and outside. The mansard (curb) roof is covered with coniferous wood shingles. The manor house was built on a square plan. It is a rare layout, because manors were most often built on a rectangular plan and were characterized by an elongated body. Apart from the main entrance, there are also two entrances from the side - through the garden hallway and at the back, through the park hallway. All three are equipped with columned porches. There are twelve rooms inside, of which four are dominant. The enfilade system makes us move from room to room here. From the main hallway, the entrance on the left leads through the study, the children's room, and the dressing room to the bedroom of the masters of the house. On the right side there is a dining room from which, passing the park hallway, one enters the living room. The living room and the bedroom are connected by another hallway, which can also be used to go out to the garden at the back of the manor. In the middle of the building there is a small, hidden, dark room. That is a butler’s pantry.
Since the mid-nineteenth century the manor ceased to function as a home for the landed gentry family, it is decorated using the model method. An assumption was made that it is August 1939. The manor house belongs to a middle-class landed gentry family consisting of a mother, a father and a son. The master of the house is a farmer by education and passion, managing the estate with the help of a steward. The lady of the house takes care of, among other things, the garden and supervises poultry farming. The son is studying in a gymnasium, plays sports, and belongs to the scouts. The estate - about 500 hectares of land – is geared toward plant and grain production.
Sień główna, reprezentacyjna, przeznaczona była wyłącznie dla domowników i przybywających do dworu gości. Wyposażono ją w szafę sieniową, stół biedermeierowski z klapami, kanapę i miękkie fotele. Przy drzwiach wejściowych wieszak na ubrania i skrzynia na wierzchnie okrycia ochronne do podróży. Najważniejszym elementem wystroju tego pomieszczenia jest decorum myśliwskie. Wśród poroży znalazło się również trofeum odyńca, a także umieszczony na tarczy poniżej jego oręż: fajki i szable, czyli kły dzika.
The main, representative hallway was intended only for the household members and guests coming to the manor. It was equipped with a hallway wardrobe, a Biedermeier table with side extensions, a sofa and soft armchairs. At the entrance door, there is a clothes hanger and a box for protective travel outerwear. The most important element of the interior design of this room is the hunting décor. Among the antlers, there is also a boar trophy, as well as the boars weapons, known as its cutters and whetters, placed on the shield below.
Gabinet pełni funkcje kancelarii i gabinetu pana domu. Pod oknem, na wprost wejścia, duże eklektyczne biurko gabinetowe i rzeźbiony fotel. Na biurku, oprócz rodzinnych fotografii, telefonu i przybornika gabinetowego, mapy majątku, dokumenty i broszury związane z prowadzeniem gospodarstwa. W rogu kątowa sekretera biblioteczna, z XVIII w., mieszcząca fachowy księgozbiór i kluczowe dokumenty. Przed biurkiem fotel skórzany klubowy i etażerka. Przy dekoracyjnym piecu stół karciak, dwa skórzane fotele klubowe i pomocniczy stoliczek-nerka z akcesoriami dla palaczy. Nad kanapą, na kaszmirowej chuście tureckiej, portret rodzinny i szable. Oprócz fotografii na ścianach wiszą kompozycje o tematyce powstańczej, a także tableu pamiątkowe budowy cukrowni Nieledew z 1899 r. Ważnym elementem wyposażenia tego pokoju, ze względu na rolniczy charakter zajęć właściciela dworu, jest umieszczony przy oknie barometr. Ekspozycję dopełniają wątki myśliwskie oraz czasopisma.
The study functions as the registry and the office of the master of the house. By the window, in front of the entrance, there is a large, eclectic office desk and a carved armchair. On the desk, apart from the family photos, there is a telephone and an office toolbox. There are also maps of the estate, some documents, and brochures related to running the farmstead. In the corner there is an angular secretary desk from the 18th century, with a professional book collection and key documents. In front of the desk there is a leather club armchair and an etagere. There is a card table, two leather club armchairs and an auxiliary kidney table with accessories for smokers by the decorative stove. Above the couch, on a cashmere Turkish scarf, there is a family portrait and sabers. Apart from the photographs, on the walls there are insurgency themed compositions and a tableu commemorating the construction of the Nieledew sugar factory from 1899. An important element of this room's equipment, due to the agricultural nature of the manor's owner activities, is a barometer placed by the window. The exhibit is rounded out with hunting elements and magazines.
Pokój chłopięcy to ekspozycja nawiązująca do sytuacji rodziny Romana Raciszewskiego z Uchań – ziemianina i lekarza. Surowe w zestawieniu z innymi pokojami wnętrze umeblowano eklektyczną szafą i półką, jesionowym stołem, etażerką i białym metalowym łóżkiem. Stoi tu również, zasłonięta parawanem, metalowa umywalnia. Przez pryzmat zabytków ukazano tu zainteresowania i sporty uprawiane przez gimnazjalistę. Dowiadujemy się, że należy on do harcerstwa, rysuje, muzykuje i majsterkuje. Dużą część zabytków na półce stanowią zabawki.
The boys' Room is an exhibit pertaining to the family of Roman Raciszewski, a landowner and doctor from Uchań. The interior, furnished with an eclectic wardrobe and a shelf, an ash table, an etagere and a white metal bed is austere in comparison with the other rooms. There is also a metal washstand covered by a screen. Through the prism of antiques, the interests and sports practiced by a gymnasium student are presented here. We learn that he is a scout, he draws, plays instruments and tinkers. A large part of the items on the shelf are toys.
Garderoba służąca do przechowywania aktualnie noszonej, sezonowej odzieży, jest jednocześnie pokojem pokojówki-garderobianej. Wyposażenie tego pokoju stanowią dwie eklektyczne szafy, kącik do przymierzania ubrań, stół do pracy i maszyna do szycia. Za drzwiami, jakby ukryte, stoją łóżko i umywalnia pokojówki. Szafy wypełniają stroje z lat 30. XX w., między innymi sukienki damskie o charakterystycznej linii art deco, a wśród ubrań męskich – frak i smoking. Na szafach dostrzec można preszpanowe walizki i pudła na kapelusze zrobione ze sklejki. Na stole i blacie maszyny akcesoria do prasowania, czyszczenia, szycia i cerowania. Pod stołem, w koszu, bielizna do prasowania, a na dolnej półce stolika-umywalni żelazka.
The dressing room, used to store currently worn, seasonal clothes is also the room of a maid and a dresser. This room is equipped with two eclectic wardrobes, a corner for trying on clothes, a work table and a sewing machine. Behind the door, as if hidden, there is a bed and the maid's washstand. The wardrobes are filled with clothes from the 1930s, including women's dresses with a characteristic art decostyle, and among men's clothes - a tailcoat and a tuxedo. On the wardrobes you can see chipboard suitcases and hat boxes made of plywood. On the table and at the top of the sewing machine there are accessories for ironing, cleaning, sewing and darning. Under the table, in the basket, there is linen to be ironed and on the lower shelf of the table-wash stand there are the irons.
Sypialnia wspólna dla pani i pana domu bywa też miejscem cichej rozrywki i spokojnych zajęć, jakby ucieczki przed rozgardiaszem innych pomieszczeń. Stoją tu zestawione dwa dębowe, eklektyczne łóżka, z nocnymi szafeczkami z każdej strony. Nad wezgłowiem makata z przełomu XIX i XX w., z tkalni Oskara Potockiego w Buczaczu, na obecnej Ukrainie. Rzemieślniczej roboty makaty, w które często wkomponowywano motywy pasów kontuszowych, tkane jedwabiem i złotą nicią były charakterystycznymi i cennymi ozdobami dworów ziemiańskich. Na makatce XVIII-wieczna Madonna z Dzieciątkiem. Przed takim obrazem udzielano chrztu św. kolejnym pokoleniom. Przy ścianach barokowe komody z końca XVIII w., simlerowska toaletka i umywalnia z poł. XIX w. Na toaletce wśród drobiazgów flakoniki, specyfiki kosmetyczne i akcesoria do układania włosów. Przy łóżkach klęcznik z modlitewnikami. Jest tu również stolik z czasopismami kobiecymi i z przyborami do robótek ręcznych. Na ukrytej za parawanem umywalni, stoi garnitur na toaletę oraz drobne przyrządy i kosmetyki, takie jak brzytwy, mydła czy szczoteczki i proszek do zębów. W całym pokoju galeria nieoficjalnych, fotograficznych portretów rodzinnych w dekoracyjnych, rzeźbionych ramkach, pokazujących babcie i dziadków w wieku dziecięcym i z okresu młodości.
The bedroom, shared by the lady and the master of the house is also a place of quiet entertainment and peaceful activities, as if escaping the bustle of other rooms. There are two eclectic oak beds set together, with bedside tables on each side. Above the headboard there is a tapestry from the turn of the 19th and 20th centuries, from Oskar Potocki's weaving mill in Buczacz, in today's Ukraine. Handcrafted tapestries, often with the motifs of kontush belts, woven with silk and golden thread, were characteristic and valuable decorations of the manor houses. On the tapestry there is an eighteenth-century Madonna with Child. Other generations were baptized in front of such an image. By the walls there are baroque chests of drawers from the end of the 18th century, a Simlerian dressing table and a washstand from mid-19th century. On the dressing table, there are bottles, cosmetic specifics and hair styling accessories among the trinkets. There is a kneeler with prayer books by the beds. There is also a table with women's magazines and accessories for needlework. On the washstand, hidden behind the screen, there is toiletry and small tools and cosmetics, such as razors, soaps, brushes and tooth powder. Throughout the room there is a gallery of photographic family portraits in decorative, carved frames, showing grandparents in childhood and adolescence.
Salon, wyposażony najokazalej, używany był do przyjmowania gości, ale przede wszystkim służył domownikom. Urządzono go dwoma pseudoklasycystycznymi garniturami mebli z początku XX w. Uzupełniają je kątowa serwantka, narożna empirowa szafka na podręczne serwisy i fortepian. Meble tworzą łącznie trzy kameralne kąciki do posiedzeń – jeden przed lustrem, zawieszonym między oknami, drugi przy kominku, trzeci za fortepianem. Pod nimi – tam gdzie są skupiska krzeseł i foteli – trzy wschodnie kobierce. Na ścianach nastrojowe pejzaże z przełomu XIX i XX w., sceny mitologiczne, oraz portrety ziemian lubelskich i spoza Lubelszczyzny. Fortepian, wyprodukowany ok. 1860 r., pochodzi z fabryki Józefa Budynowicza w Warszawie. Konkurował z nim, umieszczony obok kominka, patefon szafkowy z ok. 1910 r. Na stolikach przedmioty związane ze spędzaniem czasu: gry towarzyskie, albumy z fotografiami rodzinnymi, aktualnie czytana lektura.
The living room, most splendidly equipped, was used to host guests. However it was also used by the homeowners. It was decorated with two pseudo-classical furniture sets from the beginning of the 20th century. These are complemented by an angular vitrina cupboard, a corner Empire style cabinet for handy sets and a piano. The furniture creates a total of three intimate sitting corners - one in front of the mirror suspended between the windows, the second by the fireplace, and the third behind the piano. Below them, where there are clusters of chairs and armchairs, there are three eastern oriental carpets. On the walls there are romantic landscapes from the turn of the 19th and 20th centuries, mythological scenes and portraits of landowners from Lublin and from outside the Lublin region. The piano, manufactured around 1860, comes from Józef Budynowicz's factory in Warsaw. It was a competitor with a cabinet-style pathephone from around 1910, placed next to the fireplace. On the tables are items related to leisure time: party games, albums with family photos, a book currently being read.
Sień parkowa usytuowana jest między apartamentami reprezentacyjnym – salonem i pokojem jadalnym. Sień ta wychodzi na boki ogrodu, dalej park i las. Są tutaj „zapasowe” krzesła do pokoju jadalnego. Na wieszaku czapka, czy szpicruta pozostawione po powrocie z objazdu majątku lub konnej przejażdżki.
The park hallway is situated between the representative apartments - the living room and the dining room. This hallway overlooks the sides of the garden, then the park and the forest. There are "spare" chairs for the dining room. On the hanger rests a hat or riding crop left after returning from a ride around the property or a horse ride.
Pokój jadalny zaaranżowany został garniturem czarnych neobarokowych, rzeźbionych mebli z przełomu XIX i XX w. oraz pojedynczymi egzemplarzami mebli z wieku XVIII, XIX i XX. Oprócz stołu i kompletu krzeseł przy ścianach duży kredens z marmurowym blatem, tzw. dreser oraz mniejszy kredensik – pomocnik. Na półkach bufetu domowe srebra stołowe – cukiernice, patery, talerze, a także butelki z winami i nalewkami. Na pomocniku, przygotowany do uroczystego obiadu, wałbrzyski, porcelanowy serwis obiadowy. W jednym z kątów simlerowska serwantka wypełniona porcelaną ćmielowską, miśnieńską i rosyjską, a także wyrobami z fajansu z 2 poł. XIX i początków XX w. Wyposażenie tego pokoju uzupełnia zegar podłogowy z fabryki G. Beckera, tulski samowar i umieszczone na stojącej między oknami konsolce radio Kosmos, wykonane ok. 1935 r., w Polskich Zakładach Philipsa. Ozdobą tego pomieszczenia są miśnieński żyrandol, patera na owoce i lniane, ręcznie haftowane firanki.
The dining room was arranged with a set of black neo-Baroque carved furniture from the turn of the 19th and 20th centuries and single pieces of furniture from the 18th, 19th and 20th centuries. Apart from the table and a set of chairs by the walls, there is a large sideboard with a marble top, the so-called dresser and a smaller sideboard – an auxiliary. On the shelves of the buffet there is home silverware - sugar bowls, platters, plates, as well as bottles with wine and liqueurs. On the auxiliary sideboard there is a Wałbrzych porcelain tableware prepared for a festive dinner. In one of the corners there is a Simlerian plate rack filled with Ćmielów, Meissen and Russian porcelain, as well as faience products from the second half of the 19th century and early 20th century. The furnishings of this room are complemented by a floor clock from the G. Becker factory, a Tula samovar and a Kosmos radio placed on a console standing between the windows, made around 1935 at the Polish Philips Factories. The room is decorated with a Meissen chandelier, a fruit platter and linen, hand-embroidered curtains.
Pokój gościnny usytuowany jest w alkierzu przy pokoju jadalnym. Wyposażono go wysłużonymi, staroświeckimi meblami z najwcześniejszego okresu tego domu. Należą do nich empirowe fornirowane łóżko, biedermeierowska szafkowa toaletka, eklektyczna mahoniowa szafa. Obok nich dostrzec tu można meble prostej, stolarskiej roboty, wykonane przez dworskiego stelmacha. Są to stolik pod oknem, trójskrzydłowy parawanik, i stolik-umywalnia. Wnętrze ociepla warsztatowy wełniany kilim wiszący nad łóżkiem. Założono, że w tym pokoju mieszka, przybyła z miasta, krewna rodziny, która właśnie rozpakowuje swoją garderobę z eleganckiej preszpanowej walizki. To do niej należą już wyjęte pantofle, skórzana portmonetka oraz leżące na toaletce szczotka do włosów i ręczne lusterko.
The guest room is located in the bedchamber next to the dining room. It is furnished with well-worn, old-fashioned furniture from the earliest period of the house. These include an Empire veneered bed, a Biedermeier cupboard dressing table, and an eclectic mahogany wardrobe. Next to them you can see simple, carpentry furniture made by a manor cartwright. These include a table by the window, a three-winged screen, and a wash stand table. The interior is warmed by a workshop wool tapestry hanging above the bed. It was assumed that this room was inhabited by a relative of the family who had come from town and was just unpacking her wardrobe from an elegant pressboard suitcase. The slippers, a leather purse, a hairbrush and a hand mirror lying on the dressing table that have already been taken out belong to her.
Pokój kredensowy, usytuowany w pobliżu jadalni, służył do przechowywania naczyń stołowych i bielizny stołowej. Tutaj ostatecznie przygotowywano dania, przed podaniem na stół w jadalni, a także przynoszono naczynia po jego uprzątnięciu. Umeblowanie tego pomieszczenia to dwa kredensy i duży dębowy stół. Na nim ustawiono sprzęty do przygotowywania kawy oraz srebro stołowe i akcesoria do jego czyszczenia. Ściany od dołu praktycznie zabezpiecza olejna lamperia. Stosunkowo nowym sprzętem jest lodownia pokojowa, do której lód przynosiło się z dworskiej lodowni. Lodownie takie, w dworach prowincjonalnych na Lubelszczyźnie upowszechniały się w końcu XIX i XX w. Pokój kredensowy jest też składem różnych przedmiotów potrzebnych na co dzień i związanych z funkcjonowaniem dworu, takich jak narzędzia i środki używane do sprzątania, czy sprzęty związane z dodatkowym oświetleniem dworu.
The butler’s pantry, located near the dining room, was used to store tableware and table linen. Here, the dishes were finally prepared before being served on the dining room table, and the dishes were brought in after they had been cleared away. This room is furnished with two sideboards and a large oak table. There is equipment for preparing coffee, silver tableware and accessories for its cleaning placed on it. The walls are practically protected with oiled paneling from the bottom. A relatively new piece of equipment is the icebox, to which ice was brought from the manor ice house. Such iceboxes became popular in provincial manors in the Lublin region at the end of the 19th and in the 20th century. The butler’s pantry is also a storage place for various items needed every day and related to the functioning of the manor, such as tools and equipment used for cleaning, or equipment related to additional lighting of the manor.
W każdym dworze ziemiańskim był większy lub mniejszy księgozbiór na który, w tak zwanych dworach z ambicjami, przeznaczano osobne pomieszczenia. Niewielkie wnętrze alkierza przy gabinecie aranżują dwie eklektyczne, przeszklone szafy biblioteczne, neobarokowa czarna półka z poł. XIX w. oraz empirowy stół i biedermeierowskie krzesła. Księgozbiór wielkością i zawartością odpowiada przeciętnemu księgozbiorowi w średniozamożnym dworze ziemiańskim na Lubelszczyźnie. Składają się nań dzieła rolnicze, historyczne, wydawnictwa encyklopedyczne, słowniki, beletrystyka polska i obca, książki religijne oraz kalendarze, czasopisma i broszury o bardzo różnej tematyce. Najwięcej pozycji pochodzi z przełomu XIX i XX w. Wśród zebranych tytułów są m.in. Moje przygody łowieckie J. Ejsmonda, Wilk żelazny W. Sieroszewskiego, Soból i panna, J. Weyssenhoffa oraz książki kucharskie L. Ćwierczakiewiczowej i M. Disslowej.
In every manor house there was a larger or smaller collection of books, for which, in the so-called manors with ambitions, separate rooms were allocated. The small interior of the bedchamber next to the study is arranged with two eclectic, glass library cabinets, a neo-Baroque black shelf from the middle of the 19th century, as well as an Empire table and Biedermeier chairs. The size and content of the book collection corresponds to the average book collection in a middle-class manor in the Lublin region. It consists of agricultural and historical works, encyclopedic publications, dictionaries, Polish and foreign fiction, religious books and calendars, magazines and brochures on various topics. Most of the items come from the turn of the 19th and 20th centuries. Among the collected titles are, among others “My Hunting Adventures” by J. Ejsmond, “The Fairytale of an Iron Wolf” by W. Sieroszewski, “The Sable and the Girl” by J. Weyssenhoff, and as cookbooks by L. Ćwierczakiewiczowa and M. Disslowa.
Mapa dotykowa, posadowiona w pobliżu wejścia głównego. Wykonana z brązu, posiada legendę w alfabecie łacińskim oraz brajlowskim. Przedstawia zagospodarowanie przestrzenne całego terenu Muzeum. Żółtą, wklęsłą linią zaznaczona została na niej trasa Inne spojrzenie, czyli specjalna ścieżka edukacyjna dedykowana osobom z dysfunkcjami, w tym głównie osobom z niepełnosprawnością wzroku i intelektu.
Tactile map is located near the main entrance. It is made of bronze and has a key in Roman and Braille alphabets. It presents the layout of the entire Museum area. The yellow dished line marks the Another Perspective route [Inne spojrzenie], which is a name for a special educational path dedicated to people with disabilities, including mainly those with visual impairments and learning disabilities.
Powstała, w latach 2010-2012, północna pierzeja sektora Miasteczko jest I etapem projektu. Kolejne pierzeje brukowanego, czworokątnego rynku ze studnią mają powstać w przyszłości. Miasteczko, którego wstępne założenia opracowywano już w czasie tworzenia Muzeum, ma charakter modelowy. Sektor ten urządzony jest na okres późnych lat 30. XX w. Pokazuje on pośrednią, między miastem a wsią, formę osadnictwa, o charakterze typowym dla Lubelszczyzny. Budynki stojące przy rynku, wraz z przyległą zabudową, mają różnorodny charakter pod wieloma względami. Są to domy parterowe i piętrowe, drewniane i murowane, użyteczności publicznej i prywatne. Wśród nich dominuje późnobarokowy, murowany ratusz z Głuska, obok, wzdłuż rynku stoją podcieniowe budynki mieszkalne z Wojsławic, wreszcie zamykający pierzeję dom z Wąwolnicy. Za ratuszem stoi niewielki budynek aresztu, z namiotowym dachem pokrytym czerwoną dachówką. Biegnąca przy areszcie, ukośnie do rynku ulica Stodolna, oddziela stojące przy niej zabudowania gospodarcze od pozostałej części osady. Przyjęto, że część mieszkańców miasteczka zajmuje się rolnictwem. Gospodarują oni w stodołach, stojących na nieco oddalonym od rynku tańszym gruncie. Wspomniane budynki, to stodoły z Kamionki i Tyszowiec oraz okólnik z Ostrowa Lubelskiego. W zachodniej części Miasteczka stoją murowane, połączone domy Libhaberów i Jaworskich z Siedliszcza, niewielki warsztat kołodziejski z Bełżyc, restauracja z Zemborzyc z charakterystyczną werandą, murowana, z czerwonej cegły remiza strażacka z Wilkowa i wyróżniająca się niebieskimi drzwiami i okiennicami, szkoła z Bobrownik. W południowo-wschodniej części rynku usytuowano zespół parafialny. Centralnym jego obiektem jest drewniany kościół z Matczyna. W jego otoczeniu stoją plebania z Żeszczynki, spichlerz plebański z Wrzelowca i dzwonnica z Motycza.
The northern frontage of the Town Sector is the first stage of the project, which was created in 2010-2012. The next frontages of the cobbled town square with a well are to be created in the future. The town, whose initial presuppositions were already developed during the creation of the Museum, serves as a model. This sector is designed to reflect the late 1930s. It shows an intermediate form of settlement between a city and a village, characteristic for the Lublin region. The buildings standing at the town square and the adjacent buildings differ in many aspects. They are one-story and story houses, built of wood and brick, for public and private use. Among them there is a late baroque brick town hall from Głusk, next to it, along the square, there are arcaded residential buildings from Wojsławice, and finally a house from Wąwolnica standing at the end of the frontage. Behind the town hall stands a small local gaol, with a pyramid roof covered with red tiles. Stodolna Street stretching behind the gaol, diagonally to the marketplace, separates the farm buildings standing next to it from the rest of the settlement. It is assumed that some of the town's inhabitants were engaged in agriculture. They owned barns that stood on the cheaper lands situated in a location slightly distanced from the town square. The abovementioned buildings are barns from Kamionka and Tyszowce and farmstead from Ostrów Lubelski. In the western part of the town are houses of the Libhaber’s and the Jaworski’s from Siedliszcze connected in one building, small wheelwright's workshop from Bełżyce, the restaurant from Zemborzyce with a characteristic porch, red-bricked fire station from Wilków and a school from Bobrowniki that stands out thanks to its blue doors and window shutters. Parish complex is located in the south-eastern part of the town square. Its central building is a wooden church from Matczyn. Next to it a rectory from Żeszczynka, a granary of clergy house from Wrzelowiec and a belfry from Motycz are located.
Niewielkich rozmiarów dworek-rządcówka z Huty Dzierążyńskiej i usytuowany obok spichlerz z Piotrowic są częścią sektora dworskiego. Dworek wybudowano w 2 poł. XIX wieku. Mieszkał w nim zarządca dóbr Dzierążnia. Podłużnej konstrukcji, drewniany i otynkowany budynek, z charakterystycznym gankiem kolumnowym jest przykładem rezydencji typowej dla średniozamożnej szlachty w XVIII i XIX wieku. Nieeksponowane wnętrze mieści obecnie biura. Spichlerz wybudowano w 2 poł. XIX w. w Piotrowicach Wielkich. Jest to budynek trójwnętrzny, z dachem naczółkowym. Wyróżnia go podcień ciągnący się przez całą długość bryły. Obecnie spichlerz pełni funkcje magazynowe.
The small manor house from the Huta Dzierążyńska and the adjacent granary from Piotrowice are part of the manor sector. The manor house was built in the second half of the 19th century. The administrator of the Dzierążnia domain lived there. The wooden and plastered building with oblong construction that has a characteristic portico, is an example of a residence typical of the middle nobility in the 18th and 19th centuries. The interior nowadays is closed off to the visitors and fits offices. The granary was built in the second half of the 19th century in Piotrowice Wielkie. It is a building that consists of three rooms with a half-hipped roof. It is distinguished by its arcade stretching along the whole length of the building. Currently, the granary holds a storage function.
Wybudowana w latach 1903-1904 w Łańcuchowie brama, w Muzeum usytuowana jest na granicy sektorów dworskiego i wiejskiego. Ten trójarkadowy zabytek, w tzw. stylu zakopiańskim, powstał na podstawie archiwalnej fotografii bramy willi Pod Jedlinami w Zakopanem. Autorem projektu był Stanisław Witkiewicz. Przenosząc bramę do Muzeum Wsi Lubelskiej uratowano ją przed zniszczeniem w Łańcuchowie, gdzie, w latach świetności, była dopełnieniem rezydencji (dworu) Steckich.
The gate built in the years 1903-1904 in Łańcuchów, currently is located on the border of the manor and village sectors in the Museum. This monument with three arcades and made in the so-called Zakopane style [styl zakopiański], was created based on an archival photograph of the gate of the Pod Jedlinami villa in Zakopane. Stanisław Witkiewicz was the author of the project. Moving the gate to the Museum of the Lublin Village saved it from destruction in Łańcuchów, where, in the years of its glory, it was a complementation to the residence (manor) of the Stecki family.
Przy gościńcu, biegnącym od Miasteczka do Dworu z Żyrzyna, stoi figura kamienna nazywana, w tradycji ludowej, Bożą Męką. Ma formę latarni, posadowionej na 3,5 m kolumnie z bazą i postumentem. Czteropołaciowy daszek wypracowany jest w formie naśladującej pokrycie dachówką lub gontem. Wykuta z piaskowca figura została zrekonstruowana. Wykonane w płycinach latarni płaskie reliefy przedstawiają sceny pasyjne. Podobne, kamienne kapliczki stawiano na Lubelszczyźnie w XVII w., jako pamiątki zwycięstwa nad arianizmem.
At the highroad, running from the town to the manor house from Żyrzyn, there is a stone figure called, in the folk tradition, The Passion [Boża Męka]. It has the form of a lighthouse, set on a 3.5 m column with a base and pedestal. The hipped roof is made in a form imitating tile or wood shingle covering. The figure forged from sandstone has been reconstructed. Flat reliefs made in lighthouse panels represent passion scenes. Similar stone shrines were built in the Lublin region in the 17th century as mementoes of the victory over Arianism.
Na rozstaju dróg, w środku muzealnej wsi Roztocze, stoi drewniana kapliczka. Zbudowano ją około połowy XIX w. Pierwotnie posadowiona była przy skrzyżowaniu dróg z Lublina do Biłgoraja oraz z Korytkowa do przeprawy przez rzekę Białą Ładę. Ze względu na most i pobliską rzekę wewnątrz ustawiono figurę św. Jana Nepomucena, patrona mostów i tonących, chroniącego od powodzi, a także patrona dobrej sławy i szczerej spowiedzi. Kapliczka pełniła typowe funkcje kultowe. Przy niej odprawiano nabożeństwa majowe i rozpoczynano procesje podczas święcenia pól. Przystrajano ją kwiatami i wieńcami, a na Zielone Świątki także brzózkami. Brogowy, czterospadowy dach przykryty dranicami opiera się na czterech, wpuszczonych w podwaliny, słupach. Całość ustawiona jest na podmurówce. Pierwotna figura św. Jana Nepomucena została skradziona w 1968 r. Obecną wykonano w 1996 r. Figurka przedstawiająca świętego w stroju kanonika, z krzyżem i palmą męczeństwa, odpowiada tradycyjnym wyobrażeniom świętego.
At the crossroads, in the middle of the Roztocze village in the museum area, there is a wooden shrine. It was built around the middle of the 19th century. Originally it was situated at the crossroads from Lublin to Biłgoraj and from Korytków to the Biała Łada river crossing. Because of the bridge and the nearby river, a statue of St. John of Nepomuk [św. Jan Nepomucen] (the patron saint of bridges and drowning people, protecting from floods, and the patron saint of eminence and sincere confession) was placed inside. The shrine had a typical function as a place of a cult. It was used as a place of worship for devotions of May and the processions during the blessing of the fields. The shrine was decorated with flowers and wreaths and at Pentecost [Zielone Świątki] it was also decorated with birches. Its hipped roof covered with wooden shakes rests on four pillars, fitted in the ground plate. The whole is set up on the wall base. The original statue of St. John of Nepomuk was stolen in 1968. The present one was made in 1996. The statue depicting a saint dressed as a medieval clergyman, with a cross and a palm of martyrdom, corresponds with traditional images of the saint.
Pochodząca z miejscowości Błażek studnia, powstała prawdopodobnie między rokiem 1870 a 1890. Jest to typ studni kołowrotowej, z kołem deptanym. Ma ono średnicę 3 metrów i zrobione jest z drewna osikowego. Koło, wraz z dębową cembrowiną są chronione pokrytym słomą dachem, wspartym na 4 słupach. Studnia jest wzorowana na tego typu konstrukcjach, budowanych w miastach, zamkach i klasztorach. Do jej wykopania mieszkańcy Błażka byli zmuszeni brakiem wód zaskórnych w okresie suszy. Należała do całej gromady, choć inicjatorem budowy był najbogatszy gospodarz – Tomasz Figiel. Posadowiona naprzeciw jego gospodarstwa, nazywana była studnią Przed Figlem. W wodę zaopatrywało się tu 50 gospodarstw, a dwa razy dziennie pojono przy niej 150 krów i koni. Aby przyspieszyć nalewanie wody do koryta wzajemnie sobie pomagano. Kołem kręciły wówczas 2-3 osoby. Mimo to, często trzeba było czekać w kolejce, nadarzała się więc okazja do sąsiedzkiej pogawędki. W związku z tym studnia stała się miejscem, gdzie przy okazji czerpania wody przekazywano sobie informacje.
The well, which comes from Błażek, was probably built between 1870 and 1890. It is a type of a well with a water pulley system and a treadwheel. The treadwheel has a diameter of 3 meters and is made of aspen wood. The wheel, together with the oak crib, is protected by a straw-covered roof supported by four poles. The well is modelled on this type of constructions, built in cities, castles and monasteries. The inhabitants of Błażek were forced to dig it out due to the lack of subsoil water during the drought. It belonged to all inhabitants, although the initiator of the construction was the richest man of them all - Tomasz Figiel. The well which was located opposite his farm was called “the well in front of Figel.” Fifty households were supplied with water from it, and 150 cows and horses were watered twice a day next to it. In order to speed up the pouring of water into the water through, people helped each other. At that time, 2-3 people were spinning the wheel. Nevertheless, it was often necessary to wait in line, so there was an opportunity to have a chat with neighbors. Therefore, the well became a place where while drawing water one could exchange information.
Ogródek przyprawowo-ziołowy położony jest w najbliższym otoczeniu dworu, na wprost sieni prowadzącej do pokoju kredensowego, w którym ostatecznie doprawiano potrawy przed wydaniem ich na stół. Założony został na planie kwadratu, z regularnym, symetrycznym układem rabat. Zaprojektowano go w oparciu o materiały źródłowe, wśród nich katalogi szkółkarskie. Zawartość takich domowych ogródków ziołowych stanowiła podstawę nie tylko domowych sposobów leczenia, ale także finezyjnego dosmaczania potraw. Wśród ponad 40 gatunków ziół, obok hyzopu lekarskiego, dziurawca, kozłka lekarskiego i nagietka odnajdziemy więc czarnuszkę, kolendrę siewną, koper czy cząber ogrodowy. Pieczę nad tym ogródkiem sprawowała pani domu, która jako osoba mająca dostęp do piśmiennictwa fachowego dotyczącego ziół, miała szeroką wiedzę na ten temat. Zdarzało się, że ludność wiejska, w razie choroby korzystała z tej wiedzy, przychodząc po pomoc do dworu w przypadkach, gdy w chałupie wykorzystano już wszystkie dostępne tam środki.
The spice and herb garden is located in the immediate vicinity of the manor house, opposite the hallway leading to the pantry, where the dishes were seasoned just before being served on the table. It is set on a plan of a square, with a regular and symmetrical arrangement of flower beds. It was designed based on source materials, including indexes of collections of plants for growers. Plants from such home herbarium were the basis of not only home treatments, but also of sophisticated spicing of dishes. Among more than 40 species of herbs, apart from the hyssopus, hypericum, common valeria and calendula, we can find black seed, coriander, dill, or summer savory. This garden was managed by the lady of the manor who, as a person with access to expert literature on herbs, had extensive knowledge on the subject. There were occurrences when the rural population, after exhausting all the resources available in the cottage came to the manor house asking for help and advice in times of illness.
Wzniesiony, z kamienia wapiennego, budynek recepcyjny nawiązuje do tzw. małego rausza z Kazimierza Dolnego nad Wisłą. Wybudowany, prawdopodobnie na przełomie XVII i XVIII w., oryginał już nie istnieje. Nawiązanie do niego było możliwe dzięki rycinie Andriollego, na której został on utrwalony. Rycinę tę zamieściło czasopismo „Ziarno”, w lipcu 1903 r. Wnętrze recepcji mieści kasy oraz sień herbową prezentującą miasta, powiaty i gminy Lubelszczyzny.
Reared up from calcareous stone, the reception building refers to the “mały ratusz” [“small townhall”] from Kazimierz Dolny on the Vistula. The original building was probably built at the turn of the 17th and 18th century, but it did not survive until today. Making reference to it was possible thanks to Andriolli's printed illustration that preserved the image of the original building. The illustration was published in the magazine Ziarno, in July 1903. The interior of the reception contains counters and coats of arms that are representing towns, districts, and municipalities of the Lublin region are presented on the walls of the hall.
Goście odwiedzający Muzeum, po przekroczeniu bramy recepcji, często kierują się w kierunku zachodnim. Przechodzą oni wtedy przez niewielki zagajnik i krótki odcinek drogi biegnącej wśród uprawnych pól. Tu docierają do rozstajnych dróg. Przy nich, na obrzeżu muzealnej wsi Wyżyna Lubelska, stoi pierwszy na tej trasie obiekt. Jest to kuźnia pochodząca z miejscowości Urzędów. Wzniesiono ją w 1915 r., z drewna pochodzącego z okopów żołnierskich budowanych podczas I wojny światowej. Wsparty na dwóch słupach podcień stanowił zadaszenie przy podkuwaniu koni. Do zajęć kowala należały również m.in.: naprawa sprzętu rolniczego, wykonywanie ozdobnych klamek, kogucików, krzyży cmentarnych i okuć.
Na rozstajach dróg stoi drewniana, przydrożna kapliczka. Taki, kłodowy typ kapliczki jest najbardziej archaiczny spośród spotykanych na Lubelszczyźnie. Jest to kopia pochodzącego z 1 ćw. XX w. zabytku z miejscowości Kolanówka. W niszy umieszczona jest rzeźba Chrystusa Frasobliwego. Kapliczki stawiano w miejscach, które lud uważał za szczególnie ważne. Kapliczka stojąca tak, jak tutaj, przy granicy wsi miała służyć jako zapora broniąca złym siłom wejścia do niej.
After going through the reception gate, visitors often head towards the west. They pass through a small grove and a short part of the road is running through the fields. There they reach crossroads. The first showpiece in this route is situated next to the crossing roads, on the outskirts of the museum village of Lublin Upland. It is a smithy from the town called Urzędów. Smithy was built in 1915 with the reused wood from military trenches built by soldiers during the First World War. Supported by two pillars the arcade, called podcień, served as a canopy for horseshoeing. The blacksmith's activities also included repairing agricultural equipment and making ornamental handles, metal roosters, cemetery crosses and fittings.
A wooden wayside shrine stands at the crossroads. This type of wooden shrine, made of a hollowed-out wooden log, is deemed the most archaic kind of a shrine that can be found in the Lublin region. It is a copy of a monument from Kolanówka dating back to the 1st quarter of the 20th century. In the nook, there is a sculpture of Sorrowful Christ [Chrystus Frasobliwy]. The shrines were in places that the people considered particularly important. A shrine, standing as it does here, at the border of the village, was supposed to act as a barrier warding off the evil.
Charakterystyczny dla Lubelszczyzny, polodowcowy wąwóz lessowy prowadzi za dworem z Żyrzyna w kierunku rzeki Czechówki. W tym naturalnym ogrodzie krajobrazowym, na starej wierzbie umieszczono figurę Matki Boskiej Królowej Polski. Pod nią ustawiono kamienną kolumnę z napisem „Dobrej Matce Wdzięczne Dzieci” i wazą na kwiaty na szczycie. Inspiracją do takiego zaaranżowania tego zakątka była rycina, wykonana około 1856 r., przez nauczycielkę rysunku w Instytucie Wychowania Panien w Puławach – Barbarę Czernow. Rzeźba, dedykowana przez Zofię z Czartoryskich Zamoyską matce – Izabeli Czartoryskiej, umieszczona była na „Kępie” w puławskim parku. Figura na wierzbie, w muzealnym parku przy dworze z Żyrzyna, jest hołdem oddanym inicjatorce pierwszego narodowego muzeum, a także twórczyni polskiego ogrodu romantycznego – Izabeli Czartoryskiej.
Postglacial loess gorge, characteristic for the Lublin region, covers the terrain behind the manor house from Żyrzyn in the direction of the Czechówka river. In this landscape garden made by nature, a statue of Our Lady, Queen of Poland [Matka Boska Królowa Polski] is placed on an old willow. Underneath the statue, a stone column with the inscription "For Good Mother Grateful Children"[“Dobrej Matce Wdzięczne Dzieci”] was placed and a vase for flowers stood on top of it. The inspiration for this arrangement was drawn from the engraving illustration from around 1856 made by Barbara Czernow, drawing teacher at the Institute for Noble Maidens [Instytut Wychowania Panien] in Puławy. The sculpture, dedicated by Zofia Zamoyska, née Czartoryska, to her mother Izabela Czartoryska, was situated on "Kępa" in the park in Puławy. The figure on the willow, in the museum park by the manor house in Żyrzyn, is a tribute paid to the initiator of the first national museum and the creator of the Polish romantic garden, Izabela Czartoryska.
001
001
002
002
003
003
004
004
005
005
006
006
007
007
008
008
009
009
010
010
011
011
012
012
013
013
014
014
015
015
016
016
017
017
018
018
019
019
020
020
021
021
022
022
023
023
024
024
025
025
026
026
027
027
028
028
029
029
030
030
031
031
032
032
033
033
035
035
036
036
037
037
038
038
039
039
040
040
041
041
042
042
043
043
044
044
101
101
102
102
103
103
104
104
105
105
106
106
107
107
108
108
109
109
110
110
111
111
112
112
113
113
114
114
115
115
116
116
117
117
118
118
119
119
120
120
121
121
122
122
123
123
124
124
125
125
126
126
127
127
128
128
129
129
130
130
131
131
132
132
133
133
134
134
135
135
136
136
137
137
138
138
139
139
140
140
201
201
202
202
203
203
204
204
205
205
206
206
207
207
208
208
209
209
210
210
211
211
212
212
213
213
214
214
215
215
216
216
217
217
218
218
219
219
220
220
221
221
222
222
223
223
224
224
225
225
226
226
227
227
228
228
229
229
Muzeum Wsi Lubelskiej to jeden z największych skansenów w Polsce. Jest ono położone w dolinie rzeki Czechówki. Gromadzi przedmioty związane z dawnym życiem, ale również opowiada o codziennej pracy, zwyczajach, obrzędach i tradycji. Budynki, przywiezione z różnych miejsc na Lubelszczyźnie, pogrupowano w sektory, które są jakby miniaturami krain geograficznych z których pochodzą. Rozmieszczono je na ponad 20 hektarach. Są to: Wyżyna Lubelska, Roztocze, Powiśle, Podlasie, Nadbuże. Oprócz sektorów wiejskich, w Muzeum urządzono też sektor dworski i sektor miasteczkowy. Stoją tu również dwie świątynie: rzymskokatolicki kościół i greckokatolicka cerkiew. Niektóre zabytki mają nawet po 200-300 lat. Część zabudowań, szczególnie w sektorze Miasteczko, to kopie.
Razem z zagrodami wiejskimi, do Muzeum przyjechały także historie rodzin, do których one należały. Zwiedzając takie gospodarstwo dowiadujemy się kto w nim mieszkał, z czego się utrzymywał, jak wyglądała jego codzienność. Dzięki temu dokładniej poznajemy życie tych zwykłych, szarych mieszkańców Lubelszczyzny. Czas zatrzymał się w każdej z chałup w konkretnym roku. W Muzeum jest on różny, w zależności od wnętrza. Najpóźniejsze ekspozycje urządzone są na 1939 rok. Obok układów wsi, w Muzeum odtworzono też układy pól, dróg, ogrodów. W ogródkach tych spotkać można tradycyjne zioła i kwiaty, a także typowe dla dawnej wsi drzewa i krzewy. Prace polowe często odbywają się w ramach specjalnych pokazów, przy użyciu dawnych sprzętów.
Aby obraz był pełniejszy w Muzeum hoduje się też zwierzęta gospodarskie. Na stałe mieszkają tu krowy, konie, kozy i owce, a także kury, gęsi i kaczki. Na terenie Muzeum organizowane są wystawy czasowe, wydarzenia odbywające się zgodnie z kalendarzem gospodarsko-obrzędowym, zajęcia edukacyjne i inne wydarzenia kulturalne. Dzięki temu, że część terenu nie jest uprawiana, nasi goście mogą też odpoczywać na dziko rosnących łąkach.
The Lublin Open Air Village Museum is one of the largest open-air museums in Poland. It is situated in the valley of the Czechówka river. It collects objects related to the past periods but also presents the everyday work, customs, rituals and traditions. Buildings brought from various places of the Lublin region have been grouped into sectors, which are quasi miniatures of the geographical regions from which they originate. They were placed on the terrain covering over 20 hectares. These are Wyżyna Lubelska [Lublin Upland], Roztocze, Powiśle, Podlasie and Nadbuże sector. In addition to rural sectors, the Museum also created a Manor and a Town sector. There are also two temples: a Roman Catholic church and a Greek Catholic church. Some of the monuments are even 200-300 years old. Some of the buildings, especially in the Town sector, are copies.
The Museum not only received rural homesteads but also the stories of the families to whom they used to belong to. While visiting such a homestead, we learn who lived there, what they did for a living, and what their everyday life was like. Thanks to that, we can learn more about the life of the Joe Public of the Lublin region. Time stopped in each cottage in a specific year. It varies, however depending on the interior of the Museum’s exposition. The latest ones are arranged for the year 1939. In addition to the village layouts, the Museum also reconstructs the layouts of fields, roads and gardens. The gardens feature traditional herbs and flowers, as well as trees and shrubs typical for the old-time villages. Fieldwork is often performed as a part of the special demonstrations with the use of old equipment.
To make the picture more complete, the Museum also breeds farm animals. Cows, horses, goats and sheep live here permanently, similarly to the chickens, geese and ducks. Temporary exhibitions, events held in accordance to the farming and ritual calendar, educational classes, and other cultural events are organized on the grounds of the Museum. Thanks to the fact that part of the land is not cultivated, our guests also have the opportunity to relax on the wild meadows.
Wiatrak z Zygmuntowa jest pierwszym obiektem przeniesionym do skansenu już w 1976 r. i jako pierwszy został udostępniony zwiedzającym w 1979 r.
Drewniany wiatrak z Zygmuntowa wybudowany został w 1918 r. przez majstra Ludwika Pastuszaka. Jest to wiatrak wieżowy, tzw. „holender”, którego cechą charakterystyczną jest ruchoma „czapa” wieńcząca nieruchomy, ośmioboczny, trzykondygnacyjny korpus. Czapa wraz ze skrzydłami obracana była do wiatru. Wiatraki tego typu nie były powszechne na Lubelszczyźnie, częściej występowały tzw. „koźlaki”, gdzie obracany był cały korpus.
W wiatraku początkowo wyrabiano mąkę żytnią oraz śrutę jęczmienną i owsianą. Od 1939 r. w wiatraku zainstalowano jagielnik, który służył do produkcji kaszy oraz wialnię do oczyszczania zboża. Wiatrak czynny był przez cały rok, ale najwięcej pracy miał w okresie od października do marca. Przeciętny przemiał zboża wynosił od 200 do 300 kg ziarna na godzinę, a przy dobrym wietrze nawet do 400 kg. Wiatrak słynął w Zygmuntowie z mąki o wysokiej jakości i skutecznie konkurował z okolicznym młynem wodnym w Pilaszkowicach.
The windmill from Zygmuntów is the first structure moved to the open-air museum in 1976 and was first made available to visitors in 1979.
The wooden windmill from Zygmuntów was built in 1918 by a handyman, Ludwik Pastuszak. It is a tower windmill, of the so-called "Dutch" style, the characteristic feature of which is a movable "cap" crowning a motionless, octagonal, three-story body. The cap with the sailsturned with the wind. Windmills of that type were not widespread in the Lublin region. The so-called “Koźlaki" style, where the whole body rotated, were more common.
Initially, the windmill produced rye flour, as well as barley and oat middlings. From 1939, a winnowing machine and a milling machine used to clean and produce millet were installed in the windmill.
The windmill was open all year round, but most of the work was done from October to March. The average grain milling was from 200 to 300 kg of grain per hour, oreven up to 400 kg with good wind. The windmill was famous in Zygmuntów for its high-quality flour and successfully competed with the local water mill in Pilaszkowice.
W północnej pierzei miasteczkowego rynku, pomiędzy ratuszem z Głuska i domem z Wąwolnicy stoją dwa domy połączone komórką i wspólnym podcieniem. Są to kopie domów z Wojsławic zbudowanych tam w 1922 r. Wzniesiono je z drewna, na ceglanej podmurówce. Dwuspadowe dachy przykryte są gontem. Do domu usytuowanego z prawej strony przylega przybudówka. Jest to cechująca mieszkania żydowskie kuczka, w której raz do roku świętowało się trwające siedem dni święto Sukkot. Kuczka ma przypominać szałasy, w których Żydzi mieszkali w czasie w czasie wędrówki z Egiptu. Charakterystycznym elementem kuczki jest uchylany dach widoczny z tyłu, od strony podwórka. Do mieszkań prowadzą drzwi, zarówno z podcienia, jak i z małych podwórek od tyłu. W domu z lewej strony znajdują się ekspozycje pracowni krawieckiej i cholewkarskiej, z prawej zaś ekspozycje zakładu szewskiego, a w głębi kuchni żydowskiej i malarza szyldów.
In the northern frontage of the town square, between the town hall from Głusk and the house from Wąwolnica, there are two houses connected by a chamber and a common arcade. These are copies of houses from Wojsławice, built there in 1922. They were built of wood, on a brick foundation. The gable roofs are covered with shingle. There is an outbuilding to the house on the right. It is a sukkah characteristic of Jewish apartments, in which a seven-day festival of Sukkot was celebrated once a year. The sukkah is supposed to resemble the hovels where the Jews lived during their migration from Egypt. A characteristic element of the sukkah is the tilting roof visible at the back, from the yard side. There are doors to the apartments, both from the arcades and from the small backyards. In the house, on the left, there are exhibits of a tailor's and boot maker’s workshops, and on the right, there are exhibits of a shoemaker's workshop, and in the back a Jewish kitchen and a sign painter’s workshop.
Ekspozycja wnętrza pokazuje modelową pracownię krawiecką z końca lat trzydziestych XX w. W tej branży na Lubelszczyźnie Żydzi stanowili wysoki odsetek - 92% ogólnej liczby krawców. Przyjęto, że właściciel pracowni szyje okrycia męskie i kobiece z materiałów własnych i powierzonych. Za drzwiami, po lewej stronie stoi nożna maszyna do szycia osadzona na żeliwnym stoliku. Mężowi w pracy pomaga żona. Z myślą o niej urządzono stanowisko przy stole z ręczną maszyną na korbkę. Obie maszyny wyprodukowane są przez popularną, amerykańską firmę Singer. Stół krawiecki na którym przygotowywano materiał do szycia pełnił również funkcję stołu jadalnego przy którym spożywano potrawy podczas świąt. Na środku, na dużym taborecie stanowisko do prasowania. Stoją na nim prasulce i rękawniki ułatwiające prasowanie trudno dostępnych części garderoby i żeliwne żelazko na węgiel drzewny, do którego wkładało się przy pomocy szczypiec rozżarzone kawałki drewna. Pozostałe żelazka ustawiono na półce nad stołem. Znalazło się wśród nich żelazko na duszę. Dusza to kawałek żeliwa, kształtem dopasowany do kształtu wnętrza żelazka, który rozgrzewało się w piecu i pogrzebaczem wkładało do środka. Pod półką, na drucianym wieszaku wiszą różne rodzaje nożyczek. Są tu duże nożyce do krojenia grubych tkanin, mniejsze do cieńszych, oraz małe z ostrymi końcami do przecinania dziurek. Pod ścianą z prawej strony, obok okuwanego kufra na tkaniny zawieszono duże lustro dla klientów. Dalej stoi manekin krawiecki używany do modelowani i wykonywania prób. W głębi urządzono część mieszkalną z łóżkiem, szafą na ubrania i kołyską dla niemowlęcia. Część tę od pracowni odgradza parawan.
The interior exhibition shows a model tailoring workshop from the late 1930s. In this branch in the Lublin region, Jews accounted for a high percentage - 92% of the total number of tailors. The assuption is, that the owner of the studio sews men's and women's garments from his own and client’s materials. Behind the door on the left there is a foot sewing machine seated on a cast iron table. Tailor’s wife was helping her husband at work She had worked at the table with a manual crank machine. Both machines are manufactured by the popular American company Singer. The tailor's table on which the sewing material was prepared also served as a dining table at which food was eaten during holidays. In the middle, on a large stool, there is an ironing workplace. There are devices to help iron hard-to-reach garments and a charcoal-operated cast iron. The other irons are placed on the shelf above the table. Various types of scissors are hanging under the shelf on a wire hanger. There are large scissors for cutting thick fabrics, smaller ones for thinner ones, and small ones with sharp ends for cutting holes. A large mirror for customers is hung on the right-hand wall, next to a metal chest. At the back there is a living area with a bed, a wardrobe and a cradle for a baby. This part is separated from the studio by a screen.
Ekspozycja warsztatu szewskiego urządzona została na 1938 rok. Pracujący tu Fajwel Szyld, powszechnie przez Polaków w Wojsławicach nazywany „Fawką”, był w opinii klientów dobrym szewcem. Zajmował się szyciem nowego, jak i reperacją zniszczonego obuwia. Ekspozycja szewska w muzealnym miasteczku zajmuje narożny pokój budynku, do którego prowadzą z sieni dwuskrzydłowe drzwi drewniane. Podłogę z desek sosnowych pomalowano farbą olejną na ciemny orzech. Ściany i sufit zostały pobielone. Pomieszczenie ogrzewał piec kaflowy. Sam warsztat składa się ze stolika drewnianego wyposażonego w trzy pojemne szuflady na narzędzia, smołę szewską, wosk, szpilki, dratwę, klej i inne przedmioty niezbędne do wyrobu butów. Wygodny stołek z siedziskiem, ze skrzyżowanych pasów skórzanych, zapewniał szewcowi w miarę wygodną pracę przez wiele godzin dziennych, a także nierzadko nocnych. Obok, na stołku, prymus spirytusowy do podgrzewania narzędzi zdobiąco-profilujących obuwie (ambus, sztuper, szarsznyt). Przy ścianie obszerne regały, głównie na zestawy kopyt i wykonanych dla klientów butów. W głębi pokoju stół drewniany, na którym rzemieślnik kroił skóry według sporządzonego wcześniej kartonowego szablonu. Po przeciwnej stronie łóżko, przykryte skromną narzutą. Stolik, obramowany listewką zapobiegającą staczaniu się narzędzi, umieszczono pod oknem dla lepszego, naturalnego oświetlenia, a wieczorem i w godzinach nocnych wspomaganego światłem z lampy naftowej zwisającej na drucie z sufitu.
The shoemaker's workshop exhibit was organized by 1938. Fajwel Szyld, who worked here and was commonly referred to by Poles in Wojsławice as "Fawka", was a good shoemaker, in the opinion of his customers. He dealt with sewing new and repairing worn shoes. The shoemaker's exhibition in the museum town is located in the corner room of the building, which is accessed from the hallway by double wooden doors. The floor of the pine boards was painted with dark walnut oil paint. The walls and ceiling have been whitewashed. The room was heated by a masonry heater. The workshop itself consists of a wooden table equipped with three spacious drawers for tools, shoemaker's tar, wax, pegs, twine, glue and other items necessary for making shoes. A comfortable stool with a seat, made of crossed leather belts, provided the shoemaker with relatively comfortable work conditions for many hours of the day, and also often at night. Next to it, on a stool, there is a primus stove for heating tools for decorating and profiling shoes (ambus, welt, waist iron). On the wall, there are large shelves, mainly for sets of lasts and shoes made for customers. In the back of the room there is a wooden table on which the craftsman cut leather according to a previously prepared cardboard template. On the opposite side, there is a bed covered with a modest bedspread. The table, framed with a slat preventing the tools from rolling down, was placed under the window for better, natural lighting, and in the evening and at night, supported by the light from an oil lamp hanging on a wire from the ceiling.
Ekspozycję warsztatu cholewkarskiego urządzono w podcieniowym budynku z Wojsławic. Pokazuje ona obraz z 2 poł. lat 30. XX w. Do zakładu można dotrzeć przez ekspozycję pracowni krawieckiej. Przyjęto założenie, że pracuje tu dwóch rzemieślników mających szerokie kontakty nie tylko z okolicznymi szewcami, ale szyjących również cholewki na zamówienia z dużych miast. Ekspozycja nawiązuje tematycznie do warsztatu szewskiego eksponowanego w przyległym budynku – w narracji łączy się te dwa warsztaty rzemieślnicze jako współpracujące ze sobą.
Cholewa to górna część buta okrywająca łydkę – w takich zakładach robiono zarówno cholewki do sznurowanych trzewików, jak i do wysokich butów z cholewami. Zaprezentowano komplet narzędzi do wyrobu cholewek. Centralne miejsce zajmują trzy maszyny do szycia firmy „Singer”: leworamienna do szycia różnego rodzaju cholewek, słupkowa do zszywania wysokich cholewek oraz łaciarka służąca do naprawy cholewek. Na stołach i na półkach znajdują się specjalistyczne narzędzia do wykroju skór oraz ich obróbki. Skóry wycinano nożami szewskimi według wcześniej przygotowanych form papierowych i tekturowych. Wymiary cholewek wraz z gotowymi formami oraz drewnianymi kopytami odpowiadającymi rozmiarom stóp, dostarczał szewc. Na drugim stole leży marmurek służący do zawijania kantów skór. Obok, gruby kawałek gumy, na której wybijano ręcznym dziurkaczem oczka w skórze. Do stołu przymocowana jest maszynka do zawijania oczek w cholewkach na sznurówki. Do zszywania cholewek używano nici bawełnianych. Na ścianach zawieszone są taśmy do cholewek oraz papierowe i kartonowe formy do ich wykroju. Na dwóch półkach leżą drobne narzędzia oraz drewniane formy do wygładzania szwów.
The boot maker’s workshop exhibit was arranged in an arcaded building from Wojsławice. It shows the place as it was in the second half of the 19th century. The workshop can be reached through the tailor's workshop exhibit. It is assumed that the two craftsmen working here had extensive contacts not only with local shoemakers, but also sewed uppers for orders from large cities. The exhibit thematically refers to the shoemaker's workshop displayed in the adjacent building - the narrative depicts these two craft workshops as cooperating with each other.
The boot is the upper part of the shoe that covers the calf – such workshops produced both the uppers for laced shoes, as well as for high boots with shanks. A set of tools for the production of the uppers is presented. There are three “Singer” sewing machines located in the centre: a left-arm machine for sewing different types of uppers, a pole machine for sewing high uppers and a patcher sewing machine used to repair the uppers. There are specialized tools for cutting and processing leather on the tables and shelves. The leathers were cut with shoemaker's knives according to previously prepared paper and cardboard forms. The dimensions of the uppers along with the ready-made forms and wooden lasts corresponding to the size of the feet were provided by a shoemaker. On the second table there is a block of marble used to wrap the edges of the leather. Next to it, a thick piece of rubber, on which holes were punched in leather with a manual hole punch. A machine for wrapping eyelets in the shoelace uppers is attached to the table. Cotton threads were used for sewing the uppers. Tapes for the uppers and paper and cardboard forms for their cutting are hung on the walls. On two shelves there are small tools and wooden forms for smoothing the seams.
Przed II wojną światową ten dom zajmowała rodzina Szyldów: urodzony w 1900 r. Fajwel z ojcem Ickiem i żoną Dwojrą. Fajwel, zwany przez mieszkańców miasteczka Fawką, był szewcem, a także handlował skórami. Wchodząc do domu z podcienia, przez wąską sień docieramy do kuchni. Intensywnie niebieskie wnętrze zagospodarowane jest zestawem białych mebli. Są to repliki sprzętów, które prawdopodobnie należały do tej rodziny. Są to: podstawa kredensu, półka na naczynia, stół, taborety i ława. We wnętrzu zrekonstruowano dwa piece. Jeden kuchenny, z piecem piekarniczym, drugi kaflowy, wyposażony w szabaśnik, wspólny dla kuchni i sąsiadującego warsztatu szewskiego. Jest to obszerna wnęka w piecu, zamykana żeliwnymi drzwiczkami, służąca do przechowywania ciepłych potraw przygotowywanych na szabas. Szabas, cotygodniowe święto żydowskie, zaczyna się w piątek po zachodzie słońca i kończy o zmierzchu w sobotę. Zgodnie z zasadami religii mojżeszowej w szabas nie wykonuje się żadnych prac. Zakaz ten obejmuje m.in. gotowanie i rozniecanie ognia, dlatego potrawy, przechowywane w powolnie stygnącym piecu, przygotowane wcześniej, pozostawały ciepłe nawet kilkanaście godzin. Na tej ekspozycji obejrzeć można elementy wyposażenia mieszkania rodziny żydowskiej związane z domowymi obrzędami religijnymi. Na ścianie po lewej stronie wisi rama na naczynia. Umieszczono na niej lichtarze, kubek kiduszowy, tacę i serwetę do przykrywania chały oraz balsaminkę na wonności wdychane podczas ostatniej modlitwy kończącej szabas.
Before World War II, this house was occupied by the Szyld family: Fajwel, born in 1900, with his father Icek and wife Dwojra. Fajwel, called “Fawka” by the inhabitants of the town, was a shoemaker and leather trader. Entering the house from the arcade, we reach the kitchen through a narrow hallway. The intensely blue interior is decorated with a set of white furniture. These are replicas of equipment that probably belonged to this family. These are: the base of a cupboard, a shelf for dishes, a table, stools and a bench. Two stoves have been reconstructed inside: a kitchen stove, with a bakery oven, and another, tiled, equipped with a Shabbat roaster, and shared by the kitchen and the neighboring shoemaker's workshop. There is a spacious niche in the stove, closed with a cast-iron door, used to store warm dishes prepared for the Shabbat. The Shabbat, a weekly Jewish holiday, begins on Friday after sunset and ends at dusk on Saturday. According to the principles of the Judaism, no work is done on the Shabbat. This prohibition covers, among other activities, cooking and lighting fires. Therefore the dishes stored in a slowly cooling oven, prepared in advance, remained warm for up to several hours. The elements of the Jewish family's apartment related to domestic religious rites can be seen inthis exhibit. On the wall to the left there is a frame for dishes. There are candlesticks, a kiddush cup, a tray and a tablecloth to cover the challah and a small balsamine for the fragrances inhaled during the last prayer at the end of the Shabbat.
Z maleńkiego podwórka na tyłach domu z Wojsławic wchodzimy do drewnianej przybudówki. Tutaj, z sieni, za drewnianą ścianką, schody prowadzą na tzw. kuczkę. Jest to pomieszczenie, w którym raz do roku żydowska rodzina świętowała Sukkot. Trwające 7 dni święto przypomina Żydom czasy kiedy po ucieczce z Egiptu podczas wędrówki do Ziemi Obiecanej mieszkali w namiotach. Kuczkę, od zwykłej przybudówki, odróżnia otwierany dach. Z sieni, wejście na prawo, prowadzi do mieszkania i pracowni malarza szyldów, które mieszczą się w jednym pokoju. Ekspozycja nawiązuje do osoby Moszka Cukiermana, malarza szyldów z Ostrowa Lubelskiego. Mieszkał z żoną blisko rynku. To bezdzietne małżeństwo zajmowało jedno pomieszczenie. Postrzegani byli jako dosyć zamożna rodzina. Mówią o tym dobrej jakości, fornirowane meble, zegar, lustro, rodzinne fotografie. W rogu etażerka z drobnymi przedmiotami modlitewnymi. Pracownię stanowi właściwie stół, który przy dobrej pogodzie rzemieślnik wynosił przed dom. Szyldy malował na blasze, farbami olejnymi, które robił sam. Ponieważ wielu mieszkańców miasteczka i okolic było niepiśmiennych, szyldy Moszka miały dużo elementów obrazkowych. Wykonywał również tabliczki do wozów. Taka tabliczka musiała zawierać informacje z nazwiskiem i adresem właściciela. Zgodnie z obowiązującym prawem mocowano je na wszystkich poruszających się po drogach wozach. Na stole leży przygotowana do pomalowania właśnie taka tabliczka.
From the tiny yard at the back of the house in Wojsławice, we enter a wooden outbuilding. Here, from the hallway, behind a wooden wall, stairs lead to the sukkah. This is a room where a Jewish family celebrated Sukkot once a year. The seven-day holiday reminds the Jewish people of the times when, after escaping from Egypt, they lived in huts during their journey to the Promised Land. The sukkah is distinguished by the opening roof from the usual outbuilding. From the hallway, the entrance on the right leads to the sign painter's apartment and workshop, which are both located in one room. The exhibit refers to Moszek Cukierman, a sign painter from Ostrów Lubelski. He lived with his wife near the market square. This childless couple occupied one room. They were perceived as a fairly wealthy family, as indicated by good-quality, veneered furniture, a clock, a mirror, and family photos. In the corner there is an etagere with small prayer items. The workshop is actually a table, which the craftsman used to take out in front of the house in good weather. He painted the signboards on a metal plate with oil paints that he made himself. Since many of the inhabitants of the town and its vicinity were illiterate, Moszek's signs had many pictorial elements. He also made plates for carts. Such a plate had to contain information with the name and address of the owner. In accordance with the law in force, they were mounted on all carts moving on the roads. There is such a plate ready to be painted on the table.
Jest to typ zagrody w formie okólnika mieszkalno-gospodarczego, jakie występowały na Lubelszczyźnie w 2 poł. XIX i na początku XX w. Wnętrze chałupy mieści izbę z przylegającym do niej alkierzem, sień z wydzieloną w niej kuchnią letnią i komorę podzieloną na dwa pomieszczenia. Ekspozycja nawiązuje do lat 1924-1929. Zamieszkiwali tu i wspólnie gospodarowali Wincenty i Józefa Książkowie oraz ich syn Szczepan z żoną Marianną. Zagroda prezentuje życie zamożnej, pracowitej i wykształconej, jak na warunki wiejskie, rodziny. Posiadali oni wówczas ok. 14 mórg (ok. 8 ha) ziemi i hodowali 2 konie, 4 krowy, 5–6 świń i drób.
This is a type of homestead in the form of a residence and farm, which was found in the Lublin region in the second half of the 19th and early 20th centuries. There is a room with an adjoining bedchamber, a hallway with a separate summer kitchen and a chamber divided into two rooms inside the cottage. The exhibit relates to the years 1924-1929. Wincenty and Józefa Książek and their son Szczepan with his wife Marianna lived and farmed together here. The homestead presents the life of a wealthy, hard-working and educated family, considering the rural conditions. At that time, they owned approximately 14 morgens (approximately 8 ha) of land and raised 2 horses, 4 cows, 5-6 pigs and poultry.
Izba, główne pomieszczenie domu, mieści kuchnię z paleniskiem zamkniętym blachą z fajerkami. Bezpośrednio nad blachą widoczny jest półokrągły, ciemny otwór. To czeluść pieca chlebowego. Piec ten musiał być głęboki, tak, aby zmieścić kilka bochenków, gdyż chleb piekło się raz na jakiś czas, zależnie od tego, jak duża była rodzina. Nad kuchnią znajduje się okap, a część pieca, przedłużona do sąsiedniego alkierza, tworzy ścianę grzewczą. Za nią, w alkierzu, w kącie znajduje się zapiecek. Było to dodatkowe miejsce do spania szczególnie lubiane przez dzieci. W izbie zwracają uwagę solidne, dekorowane meble robione na zamówienie, zegar, fabryczne naczynia, maszyna do szycia, kącik higieniczny. Urządzenie ogniowe w kuchni letniej nie jest połączone ze ścianą grzewczą w izbie i alkierzu. Wśród zgromadzonych w niej naczyń znajduje się „nowy” - blaszany czajnik emaliowany, ale także starsze, żeliwne i gliniane garnki oraz sprzęty drewniane. Marianna była wiejską krawcową, czy jak się wtedy mówiło szwaczką. Był to dodatkowy dochód dla gospodarstwa. Przyjmowała opłaty pieniężne lub za odrobek. Słynęła z upinania welonów ślubnych. Wincenty i Józefa należeli do świeckiego zakonu św. Franciszka. Zajmowali alkierz, w którym znajduje się ołtarzyk. Ponieważ w Teodorówce nie było kościoła, mieszkańcy wsi często na modlitwy gromadzili się w tej chałupie.
The chamber, the main room of the house, contains a kitchen with a hearth that houses a plate with warming pans. A dark, semicircular opening is visible directly above the plate. That is the upper part of the bread oven. This oven had to be deep enough to hold a few loaves, as bread was baked once in a while depending on how big the family was. There is a hood above the kitchen, and the part of the oven extending to the adjacent bedchamber, forms a heating wall. Behind it, in the bedchamber, there is an inglenook in the corner. This was an additional place to sleep, especially liked by children. The room attracts attention with solid, decorated furniture made to order, a clock, factory-made dishes, a sewing machine, and a hygienic corner. The fireplace in the summer kitchen is not connected with the heating wall in the room and in the bedchamber. Among the dishes collected there is a "new" - enameled tin kettle, older, cast-iron and clay pots, as well as wooden utensils. Marianna was a village tailoress or, as it was then called, a seamstress. This provided additional income for the homestead. She accepted payments in cash or in kind. She was famous for pinning up wedding veils. Wincenty and Józefa belonged to a secular order of St. Francis. They occupied the bedchamber with the altar. Since there was no church in Teodorówka, the villagers often gathered in this cottage for prayers.
Na początku lat 20. XX w., w komorze chałupy z Teodorówki mieścił się sklep spółdzielczy prowadzony przez Wincentego i Szczepana Książków. W ścianie komory wycięto wówczas otwór okienny. Obecnie wnętrze prezentuje ekspozycję sklepiku wiejskiego z ok. 1939 r. Nawiązano tu do sklepu spożywczo-kolonialnego i z wyrobami tytoniowymi Stanisława Milaniuka ze wsi Dawidy gm. Jabłoń. Ekspozycja pokazuje przeszło 200 rodzajów artykułów różnych branż. Przychodziło się tutaj między innymi po naftę, środki czystości, artykuły piśmiennicze, papierosy, kawę, herbatę i słodycze. Ekspozycja ta przypomina o dawnych zwyczajach handlowych: mały kałamarzyk sklepikarz napełniał dziecku atramentem w zamian za jajko, a kostkę szarego mydła odpiłowywał z długiej laski lnianą nitką.
At the beginning of the 1920s, a cooperative shop run by Wincenty and Szczepan Książek was located in the chamber of the Teodorówka cottage. A window opening was then cut in the chamber wall. Currently, the interior presents an exhibit of a village shop from around 1939. Reference is made here to the grocery and grocer’s with tobacco products by Stanisław Milaniuk from the village of Dawidy, in the Jabłoń district. The exhibit shows over 200 articles of various industries. People came here for, among other items, lamp oil, cleaning products, stationery, cigarettes, coffee, tea and sweets. This exhibit also demonstrate sold trade customs: the shopkeeper filled the child’s ink bottle with ink in exchange for an egg, and in another instance sawed off a bar of gray soap from a long block with a linen thread.
Okólnik skupia wokół wewnętrznego podwórka, chałupę, stodołę i wozownię z dwiema bramami wjazdowymi oraz budynek inwentarsko-gospodarczy, na który składa się chlew z kurnikiem, obora, podszopie z murowaną piwnicą i stajnia. Świadectwem zamożności są, stojące w stodole, maszyny rolnicze, jedne z pierwszych w Teodorówce. Okólnik zamyka wozownia. Oprócz wozu i sań, wśród narzędzi uwagę zwraca tu warsztat powroźniczy, dawniej służący do wykonywania konopnych powrozów.
The farm contains the cottage, a barn, a carriage house with two entry gates, as well as a livestock and farm building, which consists of a pigpen with a henhouse, a cowshed, an under-shed with a brick basement and a stable around the inner yard. The agricultural machines standing in the barn, among the first in Teodorówka, are evidence of the owner’s wealth. The fold is closed by the carriage house. Apart from the wagon and the sledge, attention is drawn among the tools to the rope-making workshop, formerly used for making hemp ropes.
Zespół greckokatolicki tworzą: cerkiew z Tarnoszyna, dzwonnica z Lubyczy-Kniazie, cmentarz przycerkiewny i kapliczka ze Słobody. Cerkiew pochodzi z miasteczka Uhrynów, na terenie dzisiejszej Ukrainy. Zbudowana została w 1759 r. i nosiła wtedy wezwanie św. Mikołaja. W latach 1903-1904 została przeniesiona do miejscowości Tarnoszyn. Poświęcenia dokonano w 1906 r. Świątynia otrzymała wtedy wezwanie Narodzenia NMP. Po 1947 r., najpierw pełniła funkcję kościoła rzymsko-katolickiego, potem magazynów gospodarczych, w końcu stała przez wiele lat nieużytkowana. W latach 1994-1999 translokowano ją do Muzeum Wsi Lubelskiej, gdzie dostała status cerkwi parafialnej. Rekonsekracji dokonano w 2003 r. Jest to budynek w całości drewniany, podzielony na 3 części, z których każda przykryta jest kopułą. Są to przedsionek, nawa i prezbiterium z zakrystiami po obu jego stronach. Kopuły w Tarnoszynie pokryte były blachą. W Muzeum wykorzystano do tego drewno. Zgodnie z tradycją cerkiew jest orientowana, czyli zwrócona częścią ołtarzową na wschód. Wschodzące słońce jest symbolem Światłości Bożej.
The Greek Catholic complex consists of the Greek catholic church from Tarnoszyn, the bell tower from Lubycza-Kniazie, the church cemetery and the chapel from Słoboda. The church comes from the town of Uhryniv, in the territory of today's Ukraine. It was built in 1759, and at that time it was named after St. Nicholas. Between 1903 and 1904, it was moved to the town of Tarnoszyn. The consecration was made in 1906. The church then was dedicated to the Nativity of the Blessed Virgin Mary. After 1947, it first served as a Roman Catholic church, then as a farm warehouse, and finally it went unused for many years. Between 1994 and 1999 it was relocated to the Village Museum in Lublin, where it received the status of a parish church. Re-consecration was carried out in 2003. It is an entirely wooden building, divided into three parts, each covered with a dome. These are the vestibule, nave and presbytery with sacristies on both sides. The domes in Tarnoszyn were covered with sheet metal, but wood was used for this in the museum. By tradition, the church alter is oriented facing east. The rising sun is a symbol of God's Light.
Niewiele zachowało się z oryginalnych malowideł ścian i wyposażenia wnętrza. Obecna polichromia cerkwi pochodzi z początku XX w. Przestrzeń pod kopulą symbolizuje niebiosa, kosmos, a dolna część – świat ziemski. We wnętrzu dominują dwa kolory, zielony i niebieski, w kilku odcieniach. Różne stopnie nasycenia zielenią wyrażają spokój, nadzieję i kontemplację. Górne strefy ścian pomalowane w różnych odcieniach błękitu to kolor transcendentny, oznaczający niebo i wymiar Boski. W sposób naturalny, czy wymuszony, w wyniku podwójnej translokacji każda epoka zostawiała jakiś ślad po sobie tak, że w obiekcie znalazły się przedmioty z różnych okresów. Obecnie wystrój wnętrza nawiązuje do 1939 r. Większość eksponatów pochodzi z innych cerkwi greckokatolickich Polski południowo-wschodniej. Wchodząc do świątyni wzrok pada na ikonostas. Jest to wypełniona ikonami przegroda oddzielająca prezbiterium od nawy. Pochodzi on z cerkwi w Teniatyskach. W dolnej części ikonostasu, na środku, carskie wrota otwierane w czasie nabożeństw. Za nimi znajduje się ołtarz i tabernakulum w kształcie 5-kopułowej cerkwi. Boczne wejścia, po obu stronach carskich wrót prowadzą do bocznych zakrystii. Przed carskimi wrotami, w części przeznaczonej dla wiernych, stoi mały ołtarzyk – tetrapod, przy którym udzielane są sakramenty. Cerkiew jest jednocześnie obiektem muzealnym i świątynią greckokatolickiej parafii w Lublinie. Ma ona dwa wezwania: tarnoszyńskie – narodzenia NMP i patrona parafii lubelskiej – św. Jozafata. W każdą niedzielę odbywają się tu msze święte w obrządku greckokatolickim.
Little is left of the wall paint and interior fittings. The current polychrome of the church comes from the beginning of the 20th century. The space under the dome symbolizes the heavens, the cosmos, and the lower part - the earthly world. The interior is dominated by two colors, green and blue, in several shades. Various degrees of green express peace, hope and contemplation. The upper sections of the walls, painted in various shades of blue, are a transcendent color, invoking the sky and the divine. Either naturally or as a result of the double translocation, each epoch left some trace of itself, so that the building contains components from different periods. Currently, the interior design refers to 1939. Most of the exhibits come from other Greek Catholic churches of south-eastern Poland. When entering the temple, one sees the iconostasis. This is a partition filled with icons that separates the presbytery from the nave. It comes from the church in Teniatyska. In the lower part of the iconostasis, in the center, there are the tsarist gates that are opened during services. Behind them there is an altar and tabernacle in the shape of a 5-domed church. Side entrances on both sides of the tsarist gates lead to side sacristies. In front of the tsarist gates, in the part intended for the faithful, there is a small altar - a tetrapod, where the sacraments are administered. The church is both a museum and a temple of the Greek Catholic parish in Lublin. It has two invocations: Tarnoszyn - the Nativity of the Blessed Virgin Mary and the patron of the Lublin parish - St. Josaphat. Every Sunday services in the Greek Catholic rite are held here.
Usytuowany niemal w sercu ekspozycji Muzeum Wsi Lubelskiej, położony jest w miejscu wysuniętym nad dolinę przepływającej przez Muzeum rzeki Czechówki. Stanowi centralny obiekt sektora dworskiego. Otaczają go ogród i park krajobrazowy, a towarzyszą nieopodal stojące spichlerz do przechowywania zboża i czworak, tj. budynek mieszkalny służby. Czworak pochodzi z Brusa Starego, spichlerz z Turki. Nieco dalej, usytuowane są sad owocowy, spichlerz dworski z Piotrowic oraz dworek z Huty Dzierążyńskiej. Dwór powstał ok. poł. XVIII w. Jest to obiekt zbudowany z drewna modrzewiowego, otynkowany od zewnątrz i wewnątrz. Mansardowy (łamany) dach pokryty jest gontem, tj. deseczkami z drewna iglastego. Dwór zbudowano na planie kwadratu. Jest to rzadko spotykany układ, dwory bowiem, najczęściej budowano na planie prostokąta i cechowała je wydłużona bryła. Oprócz wejścia głównego do dworu prowadzą również dwa wejścia z boku – przez sień ogrodową i z tyłu przez sień parkową. Wszystkie trzy wyposażone są w ganki kolumnowe. We wnętrzu znajduje się 12 pomieszczeń, z których dominują cztery główne. Amfiladowy układ sprawia, że poruszamy się tu przechodząc z pomieszczenia do pomieszczenia. Z sieni głównej wejście na lewo prowadzi przez gabinet, pokój dziecięcy, garderobę do sypialni państwa domu. Z prawej strony znajduje się jadalnia, z której mijając sień parkową przechodzi się do salonu. Salon z sypialnią łączy kolejna sień, którą można także wyjść do ogrodu znajdującego się na tyłach dworu. W środku budynku mieści się, niejako schowane, niewielkie ciemne pomieszczenie. Jest to pokój kredensowy.
Ponieważ około poł. XIX w. obiekt przestał pełnić funkcję mieszkania rodziny ziemiańskiej, jest on urządzony metodą modelową. Przyjęto, że jest sierpień 1939 r. Dwór należy do średniozamożnej rodziny ziemiańskiej złożonej z matki, ojca i syna. Pan domu jest rolnikiem z wykształcenia i zamiłowania, gospodarującym w majątku przy pomocy rządcy. Pani domu zajmuje się między innymi ogrodem i nadzoruje hodowlę drobiu. Syn uczy się w gimnazjum, uprawia sport, należy do harcerstwa. Majątek – około 500 hektarów ziemi – nastawiony jest na produkcję roślinno-zbożową.
Situated almost in the heart of the Village Museum in Lublin, the manor house is located in a place extending above the valley of the Czechówka River flowing through the Museum. This is the central portion of the manor. It is surrounded by a garden and a landscaped park, and is accompanied by a nearby granary servants’ and quarters. The quarters come from Brus Stary, the granary from Turka. A little further along, there is a fruit orchard, a manor granary from Piotrowice and a small manor house from Huta Dzierążyńska. The manor house was built in the mid-eighteenth century. It is built of larch wood, plastered inside and outside. The mansard (curb) roof is covered with coniferous wood shingles. The manor house was built on a square plan. It is a rare layout, because manors were most often built on a rectangular plan and were characterized by an elongated body. Apart from the main entrance, there are also two entrances from the side - through the garden hallway and at the back, through the park hallway. All three are equipped with columned porches. There are twelve rooms inside, of which four are dominant. The enfilade system makes us move from room to room here. From the main hallway, the entrance on the left leads through the study, the children's room, and the dressing room to the bedroom of the masters of the house. On the right side there is a dining room from which, passing the park hallway, one enters the living room. The living room and the bedroom are connected by another hallway, which can also be used to go out to the garden at the back of the manor. In the middle of the building there is a small, hidden, dark room. That is a butler’s pantry.
Since the mid-nineteenth century the manor ceased to function as a home for the landed gentry family, it is decorated using the model method. An assumption was made that it is August 1939. The manor house belongs to a middle-class landed gentry family consisting of a mother, a father and a son. The master of the house is a farmer by education and passion, managing the estate with the help of a steward. The lady of the house takes care of, among other things, the garden and supervises poultry farming. The son is studying in a gymnasium, plays sports, and belongs to the scouts. The estate - about 500 hectares of land – is geared toward plant and grain production.
Sień główna, reprezentacyjna, przeznaczona była wyłącznie dla domowników i przybywających do dworu gości. Wyposażono ją w szafę sieniową, stół biedermeierowski z klapami, kanapę i miękkie fotele. Przy drzwiach wejściowych wieszak na ubrania i skrzynia na wierzchnie okrycia ochronne do podróży. Najważniejszym elementem wystroju tego pomieszczenia jest decorum myśliwskie. Wśród poroży znalazło się również trofeum odyńca, a także umieszczony na tarczy poniżej jego oręż: fajki i szable, czyli kły dzika.
The main, representative hallway was intended only for the household members and guests coming to the manor. It was equipped with a hallway wardrobe, a Biedermeier table with side extensions, a sofa and soft armchairs. At the entrance door, there is a clothes hanger and a box for protective travel outerwear. The most important element of the interior design of this room is the hunting décor. Among the antlers, there is also a boar trophy, as well as the boars weapons, known as its cutters and whetters, placed on the shield below.
Gabinet pełni funkcje kancelarii i gabinetu pana domu. Pod oknem, na wprost wejścia, duże eklektyczne biurko gabinetowe i rzeźbiony fotel. Na biurku, oprócz rodzinnych fotografii, telefonu i przybornika gabinetowego, mapy majątku, dokumenty i broszury związane z prowadzeniem gospodarstwa. W rogu kątowa sekretera biblioteczna, z XVIII w., mieszcząca fachowy księgozbiór i kluczowe dokumenty. Przed biurkiem fotel skórzany klubowy i etażerka. Przy dekoracyjnym piecu stół karciak, dwa skórzane fotele klubowe i pomocniczy stoliczek-nerka z akcesoriami dla palaczy. Nad kanapą, na kaszmirowej chuście tureckiej, portret rodzinny i szable. Oprócz fotografii na ścianach wiszą kompozycje o tematyce powstańczej, a także tableu pamiątkowe budowy cukrowni Nieledew z 1899 r. Ważnym elementem wyposażenia tego pokoju, ze względu na rolniczy charakter zajęć właściciela dworu, jest umieszczony przy oknie barometr. Ekspozycję dopełniają wątki myśliwskie oraz czasopisma.
The study functions as the registry and the office of the master of the house. By the window, in front of the entrance, there is a large, eclectic office desk and a carved armchair. On the desk, apart from the family photos, there is a telephone and an office toolbox. There are also maps of the estate, some documents, and brochures related to running the farmstead. In the corner there is an angular secretary desk from the 18th century, with a professional book collection and key documents. In front of the desk there is a leather club armchair and an etagere. There is a card table, two leather club armchairs and an auxiliary kidney table with accessories for smokers by the decorative stove. Above the couch, on a cashmere Turkish scarf, there is a family portrait and sabers. Apart from the photographs, on the walls there are insurgency themed compositions and a tableu commemorating the construction of the Nieledew sugar factory from 1899. An important element of this room's equipment, due to the agricultural nature of the manor's owner activities, is a barometer placed by the window. The exhibit is rounded out with hunting elements and magazines.
Pokój chłopięcy to ekspozycja nawiązująca do sytuacji rodziny Romana Raciszewskiego z Uchań – ziemianina i lekarza. Surowe w zestawieniu z innymi pokojami wnętrze umeblowano eklektyczną szafą i półką, jesionowym stołem, etażerką i białym metalowym łóżkiem. Stoi tu również, zasłonięta parawanem, metalowa umywalnia. Przez pryzmat zabytków ukazano tu zainteresowania i sporty uprawiane przez gimnazjalistę. Dowiadujemy się, że należy on do harcerstwa, rysuje, muzykuje i majsterkuje. Dużą część zabytków na półce stanowią zabawki.
The boys' Room is an exhibit pertaining to the family of Roman Raciszewski, a landowner and doctor from Uchań. The interior, furnished with an eclectic wardrobe and a shelf, an ash table, an etagere and a white metal bed is austere in comparison with the other rooms. There is also a metal washstand covered by a screen. Through the prism of antiques, the interests and sports practiced by a gymnasium student are presented here. We learn that he is a scout, he draws, plays instruments and tinkers. A large part of the items on the shelf are toys.
Garderoba służąca do przechowywania aktualnie noszonej, sezonowej odzieży, jest jednocześnie pokojem pokojówki-garderobianej. Wyposażenie tego pokoju stanowią dwie eklektyczne szafy, kącik do przymierzania ubrań, stół do pracy i maszyna do szycia. Za drzwiami, jakby ukryte, stoją łóżko i umywalnia pokojówki. Szafy wypełniają stroje z lat 30. XX w., między innymi sukienki damskie o charakterystycznej linii art deco, a wśród ubrań męskich – frak i smoking. Na szafach dostrzec można preszpanowe walizki i pudła na kapelusze zrobione ze sklejki. Na stole i blacie maszyny akcesoria do prasowania, czyszczenia, szycia i cerowania. Pod stołem, w koszu, bielizna do prasowania, a na dolnej półce stolika-umywalni żelazka.
The dressing room, used to store currently worn, seasonal clothes is also the room of a maid and a dresser. This room is equipped with two eclectic wardrobes, a corner for trying on clothes, a work table and a sewing machine. Behind the door, as if hidden, there is a bed and the maid's washstand. The wardrobes are filled with clothes from the 1930s, including women's dresses with a characteristic art decostyle, and among men's clothes - a tailcoat and a tuxedo. On the wardrobes you can see chipboard suitcases and hat boxes made of plywood. On the table and at the top of the sewing machine there are accessories for ironing, cleaning, sewing and darning. Under the table, in the basket, there is linen to be ironed and on the lower shelf of the table-wash stand there are the irons.
Sypialnia wspólna dla pani i pana domu bywa też miejscem cichej rozrywki i spokojnych zajęć, jakby ucieczki przed rozgardiaszem innych pomieszczeń. Stoją tu zestawione dwa dębowe, eklektyczne łóżka, z nocnymi szafeczkami z każdej strony. Nad wezgłowiem makata z przełomu XIX i XX w., z tkalni Oskara Potockiego w Buczaczu, na obecnej Ukrainie. Rzemieślniczej roboty makaty, w które często wkomponowywano motywy pasów kontuszowych, tkane jedwabiem i złotą nicią były charakterystycznymi i cennymi ozdobami dworów ziemiańskich. Na makatce XVIII-wieczna Madonna z Dzieciątkiem. Przed takim obrazem udzielano chrztu św. kolejnym pokoleniom. Przy ścianach barokowe komody z końca XVIII w., simlerowska toaletka i umywalnia z poł. XIX w. Na toaletce wśród drobiazgów flakoniki, specyfiki kosmetyczne i akcesoria do układania włosów. Przy łóżkach klęcznik z modlitewnikami. Jest tu również stolik z czasopismami kobiecymi i z przyborami do robótek ręcznych. Na ukrytej za parawanem umywalni, stoi garnitur na toaletę oraz drobne przyrządy i kosmetyki, takie jak brzytwy, mydła czy szczoteczki i proszek do zębów. W całym pokoju galeria nieoficjalnych, fotograficznych portretów rodzinnych w dekoracyjnych, rzeźbionych ramkach, pokazujących babcie i dziadków w wieku dziecięcym i z okresu młodości.
The bedroom, shared by the lady and the master of the house is also a place of quiet entertainment and peaceful activities, as if escaping the bustle of other rooms. There are two eclectic oak beds set together, with bedside tables on each side. Above the headboard there is a tapestry from the turn of the 19th and 20th centuries, from Oskar Potocki's weaving mill in Buczacz, in today's Ukraine. Handcrafted tapestries, often with the motifs of kontush belts, woven with silk and golden thread, were characteristic and valuable decorations of the manor houses. On the tapestry there is an eighteenth-century Madonna with Child. Other generations were baptized in front of such an image. By the walls there are baroque chests of drawers from the end of the 18th century, a Simlerian dressing table and a washstand from mid-19th century. On the dressing table, there are bottles, cosmetic specifics and hair styling accessories among the trinkets. There is a kneeler with prayer books by the beds. There is also a table with women's magazines and accessories for needlework. On the washstand, hidden behind the screen, there is toiletry and small tools and cosmetics, such as razors, soaps, brushes and tooth powder. Throughout the room there is a gallery of photographic family portraits in decorative, carved frames, showing grandparents in childhood and adolescence.
Salon, wyposażony najokazalej, używany był do przyjmowania gości, ale przede wszystkim służył domownikom. Urządzono go dwoma pseudoklasycystycznymi garniturami mebli z początku XX w. Uzupełniają je kątowa serwantka, narożna empirowa szafka na podręczne serwisy i fortepian. Meble tworzą łącznie trzy kameralne kąciki do posiedzeń – jeden przed lustrem, zawieszonym między oknami, drugi przy kominku, trzeci za fortepianem. Pod nimi – tam gdzie są skupiska krzeseł i foteli – trzy wschodnie kobierce. Na ścianach nastrojowe pejzaże z przełomu XIX i XX w., sceny mitologiczne, oraz portrety ziemian lubelskich i spoza Lubelszczyzny. Fortepian, wyprodukowany ok. 1860 r., pochodzi z fabryki Józefa Budynowicza w Warszawie. Konkurował z nim, umieszczony obok kominka, patefon szafkowy z ok. 1910 r. Na stolikach przedmioty związane ze spędzaniem czasu: gry towarzyskie, albumy z fotografiami rodzinnymi, aktualnie czytana lektura.
The living room, most splendidly equipped, was used to host guests. However it was also used by the homeowners. It was decorated with two pseudo-classical furniture sets from the beginning of the 20th century. These are complemented by an angular vitrina cupboard, a corner Empire style cabinet for handy sets and a piano. The furniture creates a total of three intimate sitting corners - one in front of the mirror suspended between the windows, the second by the fireplace, and the third behind the piano. Below them, where there are clusters of chairs and armchairs, there are three eastern oriental carpets. On the walls there are romantic landscapes from the turn of the 19th and 20th centuries, mythological scenes and portraits of landowners from Lublin and from outside the Lublin region. The piano, manufactured around 1860, comes from Józef Budynowicz's factory in Warsaw. It was a competitor with a cabinet-style pathephone from around 1910, placed next to the fireplace. On the tables are items related to leisure time: party games, albums with family photos, a book currently being read.
Sień parkowa usytuowana jest między apartamentami reprezentacyjnym – salonem i pokojem jadalnym. Sień ta wychodzi na boki ogrodu, dalej park i las. Są tutaj „zapasowe” krzesła do pokoju jadalnego. Na wieszaku czapka, czy szpicruta pozostawione po powrocie z objazdu majątku lub konnej przejażdżki.
The park hallway is situated between the representative apartments - the living room and the dining room. This hallway overlooks the sides of the garden, then the park and the forest. There are "spare" chairs for the dining room. On the hanger rests a hat or riding crop left after returning from a ride around the property or a horse ride.
Pokój jadalny zaaranżowany został garniturem czarnych neobarokowych, rzeźbionych mebli z przełomu XIX i XX w. oraz pojedynczymi egzemplarzami mebli z wieku XVIII, XIX i XX. Oprócz stołu i kompletu krzeseł przy ścianach duży kredens z marmurowym blatem, tzw. dreser oraz mniejszy kredensik – pomocnik. Na półkach bufetu domowe srebra stołowe – cukiernice, patery, talerze, a także butelki z winami i nalewkami. Na pomocniku, przygotowany do uroczystego obiadu, wałbrzyski, porcelanowy serwis obiadowy. W jednym z kątów simlerowska serwantka wypełniona porcelaną ćmielowską, miśnieńską i rosyjską, a także wyrobami z fajansu z 2 poł. XIX i początków XX w. Wyposażenie tego pokoju uzupełnia zegar podłogowy z fabryki G. Beckera, tulski samowar i umieszczone na stojącej między oknami konsolce radio Kosmos, wykonane ok. 1935 r., w Polskich Zakładach Philipsa. Ozdobą tego pomieszczenia są miśnieński żyrandol, patera na owoce i lniane, ręcznie haftowane firanki.
The dining room was arranged with a set of black neo-Baroque carved furniture from the turn of the 19th and 20th centuries and single pieces of furniture from the 18th, 19th and 20th centuries. Apart from the table and a set of chairs by the walls, there is a large sideboard with a marble top, the so-called dresser and a smaller sideboard – an auxiliary. On the shelves of the buffet there is home silverware - sugar bowls, platters, plates, as well as bottles with wine and liqueurs. On the auxiliary sideboard there is a Wałbrzych porcelain tableware prepared for a festive dinner. In one of the corners there is a Simlerian plate rack filled with Ćmielów, Meissen and Russian porcelain, as well as faience products from the second half of the 19th century and early 20th century. The furnishings of this room are complemented by a floor clock from the G. Becker factory, a Tula samovar and a Kosmos radio placed on a console standing between the windows, made around 1935 at the Polish Philips Factories. The room is decorated with a Meissen chandelier, a fruit platter and linen, hand-embroidered curtains.
Pokój gościnny usytuowany jest w alkierzu przy pokoju jadalnym. Wyposażono go wysłużonymi, staroświeckimi meblami z najwcześniejszego okresu tego domu. Należą do nich empirowe fornirowane łóżko, biedermeierowska szafkowa toaletka, eklektyczna mahoniowa szafa. Obok nich dostrzec tu można meble prostej, stolarskiej roboty, wykonane przez dworskiego stelmacha. Są to stolik pod oknem, trójskrzydłowy parawanik, i stolik-umywalnia. Wnętrze ociepla warsztatowy wełniany kilim wiszący nad łóżkiem. Założono, że w tym pokoju mieszka, przybyła z miasta, krewna rodziny, która właśnie rozpakowuje swoją garderobę z eleganckiej preszpanowej walizki. To do niej należą już wyjęte pantofle, skórzana portmonetka oraz leżące na toaletce szczotka do włosów i ręczne lusterko.
The guest room is located in the bedchamber next to the dining room. It is furnished with well-worn, old-fashioned furniture from the earliest period of the house. These include an Empire veneered bed, a Biedermeier cupboard dressing table, and an eclectic mahogany wardrobe. Next to them you can see simple, carpentry furniture made by a manor cartwright. These include a table by the window, a three-winged screen, and a wash stand table. The interior is warmed by a workshop wool tapestry hanging above the bed. It was assumed that this room was inhabited by a relative of the family who had come from town and was just unpacking her wardrobe from an elegant pressboard suitcase. The slippers, a leather purse, a hairbrush and a hand mirror lying on the dressing table that have already been taken out belong to her.
Pokój kredensowy, usytuowany w pobliżu jadalni, służył do przechowywania naczyń stołowych i bielizny stołowej. Tutaj ostatecznie przygotowywano dania, przed podaniem na stół w jadalni, a także przynoszono naczynia po jego uprzątnięciu. Umeblowanie tego pomieszczenia to dwa kredensy i duży dębowy stół. Na nim ustawiono sprzęty do przygotowywania kawy oraz srebro stołowe i akcesoria do jego czyszczenia. Ściany od dołu praktycznie zabezpiecza olejna lamperia. Stosunkowo nowym sprzętem jest lodownia pokojowa, do której lód przynosiło się z dworskiej lodowni. Lodownie takie, w dworach prowincjonalnych na Lubelszczyźnie upowszechniały się w końcu XIX i XX w. Pokój kredensowy jest też składem różnych przedmiotów potrzebnych na co dzień i związanych z funkcjonowaniem dworu, takich jak narzędzia i środki używane do sprzątania, czy sprzęty związane z dodatkowym oświetleniem dworu.
The butler’s pantry, located near the dining room, was used to store tableware and table linen. Here, the dishes were finally prepared before being served on the dining room table, and the dishes were brought in after they had been cleared away. This room is furnished with two sideboards and a large oak table. There is equipment for preparing coffee, silver tableware and accessories for its cleaning placed on it. The walls are practically protected with oiled paneling from the bottom. A relatively new piece of equipment is the icebox, to which ice was brought from the manor ice house. Such iceboxes became popular in provincial manors in the Lublin region at the end of the 19th and in the 20th century. The butler’s pantry is also a storage place for various items needed every day and related to the functioning of the manor, such as tools and equipment used for cleaning, or equipment related to additional lighting of the manor.
W każdym dworze ziemiańskim był większy lub mniejszy księgozbiór na który, w tak zwanych dworach z ambicjami, przeznaczano osobne pomieszczenia. Niewielkie wnętrze alkierza przy gabinecie aranżują dwie eklektyczne, przeszklone szafy biblioteczne, neobarokowa czarna półka z poł. XIX w. oraz empirowy stół i biedermeierowskie krzesła. Księgozbiór wielkością i zawartością odpowiada przeciętnemu księgozbiorowi w średniozamożnym dworze ziemiańskim na Lubelszczyźnie. Składają się nań dzieła rolnicze, historyczne, wydawnictwa encyklopedyczne, słowniki, beletrystyka polska i obca, książki religijne oraz kalendarze, czasopisma i broszury o bardzo różnej tematyce. Najwięcej pozycji pochodzi z przełomu XIX i XX w. Wśród zebranych tytułów są m.in. Moje przygody łowieckie J. Ejsmonda, Wilk żelazny W. Sieroszewskiego, Soból i panna, J. Weyssenhoffa oraz książki kucharskie L. Ćwierczakiewiczowej i M. Disslowej.
In every manor house there was a larger or smaller collection of books, for which, in the so-called manors with ambitions, separate rooms were allocated. The small interior of the bedchamber next to the study is arranged with two eclectic, glass library cabinets, a neo-Baroque black shelf from the middle of the 19th century, as well as an Empire table and Biedermeier chairs. The size and content of the book collection corresponds to the average book collection in a middle-class manor in the Lublin region. It consists of agricultural and historical works, encyclopedic publications, dictionaries, Polish and foreign fiction, religious books and calendars, magazines and brochures on various topics. Most of the items come from the turn of the 19th and 20th centuries. Among the collected titles are, among others “My Hunting Adventures” by J. Ejsmond, “The Fairytale of an Iron Wolf” by W. Sieroszewski, “The Sable and the Girl” by J. Weyssenhoff, and as cookbooks by L. Ćwierczakiewiczowa and M. Disslowa.
Zegar kominkowy w metalowej, odlewanej obudowie. Wymiary przedmiotu: postument – 17 cm x 9,4 cm, wysokość maksymalna – 23 cm. Cyferblat wsparty na skale, obok niego siedząca młoda kobieta. Stopa obramienia cyferblatu i tylna ścianka mosiężne. Obudowa ze stopu ołowiu i cyny, powleczona cienką warstwą miedzi.
Fireplace clock in a metal, cast housing. Item dimensions: pedestal - 17 cm x 9.4 cm, maximum height - 23 cm. The clock face leans on a rock, and a young woman sits next to it. The clock face frame feet and back wall are made of brass. The housing is made of lead and tin alloy, coated with a thin layer of copper.
Ozdobny puchar wykonany ok. 1884 r., prawdopodobnie w Niemczech – zachował się napis 3 Dezember 1884. Przedmiot ma wymiary: 21,5 cm wysokość, 10,5 cm średnica kielicha. Pochodzi od Eugenii Dziewulskiej z Lublina. Puchar posiada kryształową czarę o jajowatym, wydłużonym kształcie, ujętą w metalowy koszyczek. Całość wsparta na metalowym, ozdobnym trzonie. Czara koloru czerwonego, w dolnej części ozdobiona została pasem z wyciętą skośną kratką, zaś w górnej namalowanym złotym ornamentem roślinnym. Metalowy trzon i stopa pucharu są bogato zdobione.
Decorative cup made around 1884, probably in Germany – an inscription: “3 December 1884” has been preserved. The item is 21.5 cm in height, and 10.5 cm in diameter of the chalice. It comes from Eugenia Dziewulska from Lublin. The cup has an oval, elongated crystal bowl enclosed in a metal basket. This is supported by a metal, decorative core. The red goblet is decorated with a strip of a slanting grid cut out in the lower part, and in the upper part it is decorated with a golden floral ornament. The metal core and the bottom of the cup are richly decorated.
Patera na owoce. Pochodząca z początku XX w. patera składa się z mosiężnej, odlewanej podstawy i misy – klosza wykonanego ze szkła prasowanego. Wymiary przedmiotu: wysokość patery – 16,5 cm, średnica klosza – 23 cm, wysokość klosza – 4,5 cm. Klosz z podstawą skręcony jest za pomocą śruby. Charakterystycznym elementem dekoracyjnym jest zbliżony do trójkąta równoramiennego cokół, z opartymi w narożnikach trzema nóżkami, skomponowanymi z pary nóg kozła i koźlej głowy o wydatnych rogach. Klosz ozdobiony jest rzeźbionym motywem tzw. palmy.
Fruit platter. The platter from the beginning of the 20th century consists of a brass, cast base and a bowl with a cover made of pressed glass. Item dimensions: platter height - 16.5 cm, bowl diameter - 23 cm, bowl height - 4.5 cm. The bowl is attached to the base with a screw. A characteristic decorative element is a plinth similar to an isosceles triangle, with three legs resting in the corners, composed of a pair of goat legs and a goat's head with large horns. The bowl is decorated with a carved motif of a palm tree.
Porcelanowa patera o wys. 35 cm, wykonana na początku XIX w. Pochodzi ze spuścizny po prof. Laurze Kaufman z Lublina. Ażurowo wykończona misa umieszczona została na wysokiej nóżce. Misę, nóżkę i stopę zdobią płaskorzeźbione motywy kwiatowe i roślinne. Na stopie umieszczone są cztery pełnoplastyczne dziecięce postacie, siedzące na kamieniach dookoła nóżki patery. Każda z postaci trzyma w ręku jakiś przedmiot: jedna wiosło, druga przyłożoną do ucha muszlę, trzecia dwie ryby, czwarta tkaninę.
Porcelain fruit bowl. 35 cm high, made at the beginning of the 19th century. It comes from the legacy of Prof. Laura Kaufman from Lublin. The azure-finished bowl is placed on a high leg. The bowl, leg and foot are decorated with floral reliefs and plant motifs. There are four full-plastic child figures on the foot, sitting on stones around the base of the fruit bowl. Each figure is holding an object in his/her hand: the first one an oar, the second a shell by the ear, the third two fish, the fourth a piece of fabric.
Cukiernica platerowana wykonana w Warszawie. Zabytek o wymiarach 8,6 cm x 8,2 cm x 12,4 cm wykonany jest z odlewu mosiężnego, z posrebrzanymi, wybijanymi zdobieniami. Dekorowana ornamentami geometryczno-roślinnymi oraz wzorami z motywem różyczek układających się w kształt festonu. Sygnatura zawiera napis: FABR. WOLSKA WARSZAWA.
Sugar bowl platter, made in Warsaw. This item with the dimensions of 8.6 cm x 8.2 cm x 12.4 cm is made of cast brass, with silver-plated, embossed decorations. Decorated with geometric and floral ornaments and patterns with the motif of roses arranged in the shape of a festoon. The signature contains the inscription: WOLSKA FACTORY WARSAW.
Komplet 12 nożyków z podstawą. Pochodzi on z początku XX w. Podstawka mosiężna, posrebrzana galwanicznie, wysokość 29 cm. Składa się z cokołu i rozbudowanego ramienia do osadzania nożyków. Wykonane z mosiądzu nożyki pozłocono galwanicznie. Mają one długość 16 cm. Na spodzie cokołu znakowanie: rysunek dwugłowego orła i punca: NORBLIN / WARSZAWA / GALW. oraz numer seryjny: 1001.
Set of 12 knives with a base. This set comes from the beginning of the 20th century, with a brass base, silver plated, 29 cm high. It consists of a plinth and an extended arm for mounting knives. The brass knives are gold plated. They are 16 cm long. At the bottom of the plinth there is a marking: a drawing of a double-headed eagle and the punch: NORBLIN / WARSAW / GALW and the serial number: 1001.
Samowar powstał w fabryce samowarów Woroncowa w Tule, w XIX w. Wykonano go z mosiądzu i jest znakowany. Składa się z podstawy na czterech dekoracyjne wyciętych nóżkach, korpusu, kominka z paleniskiem na węgiel drzewny, pokrywy i podstawki pod czajniczek. Na powierzchni korpusu, na wysokości uchwytów wybito sześć okrągłych medali z rosyjskich wystaw przemysłowych z lat 1896-1897. Na powierzchni pokrywy wybite jest znakowanie. Samowar, związany z kulturą rosyjską, cieszył się powodzeniem również w Polsce, szczególnie na terenach zaboru rosyjskiego. Herbatę z samowara podawano z konfiturami, kostkami cukru lub miodem.
Samovar made in the Vorontsov samovar factory in Tula, in the 19th century. It is made of brass and is marked. It consists of a base on four decorative cut-out legs, a body, a fireplace with a charcoal hearth, lids and a teapot stand. Six round medals from the Russian industrial exhibitions of 1896-1897 were stamped on the surface of the body, at the height of the handles. Marking is stamped on the surface of the lid. The samovar, associated with Russian culture, was also popular in Poland, especially in the territories annexed by Russia. Samovar tea was served with marmalade, sugar cubes or honey.
Trąbka sygnałowa podwójnie zwijana, wykonana z blachy mosiężnej. Wyrób rzemieślniczy pochodzący z przełomu XIX i XX w. Przedmiot ma długość 26,5 cm, zaś średnica zwoju to 13 cm. Sygnałówka była używana przez myśliwych podczas polowań do wygrywania sygnałów lub fanfar. Jej użycie usprawniało przebieg i organizacje polowań zbiorowych.
Hunting horn double rolled, made of brass tin. A craft product from the turn of the 19th and 20th centuries. The item is 26.5 cm long and the roll diameter is 13 cm. The bugle was used during hunting to play signals or fanfare. Its use improved the course and organization of collective hunting.
Sosjerka z podstawką stanowiąca część porcelanowego serwisu obiadowego dla 6 osób, składającego się z 33 części. Zdobiona kalkomanią i złoceniami. Ma 25 cm długości, 16 cm szerokości i wylew o szer. 9,5 cm. Wyprodukowana w 1 poł. lat 40. XX w., w Fabryce Porcelany Rosenthal w Selb w Bawarii. Została w tamtym czasie zakupiona przez rodzinę Kopanickich, która wówczas mieszkała w Lublinie. Pozyskana od ich córki. W domu Kopanickich serwis ten był nazywany „jesiennym”, zapewne z uwagi na dekorację.
Sauce boat with a saucer, which is a part of a porcelain dinner service for 6 people, consisting of 33 parts. Decorated with decals and gildings. It is 25 cm long, 16 cm wide and the spout is 9.5 cm wide. Manufactured in the 1st half of the 19th century in the Rosenthal Porcelain Factory in Selb, Bavaria. It was then purchased by the Kopanicki family, who lived in Lublin at the time. Obtained from their daughter. In the Kopanicki house, this set was called "the autumn one", probably because of its decoration.
Biurkowy aparat telefoniczny z tarczą numerową. Wyprodukowany prawdopodobnie w latach 40. XX w. Został wykonany przez Państwowe Zakłady Tele i Radiotechniczne w Warszawie. Na środku tarczy znajduje się znak fabryczny wytwórni – litery PZT umieszczone w okręgu i trzy strzałki rozchodzące się promieniście z jego środka. Aparat posiada lakierowaną na czarno, blaszaną obudowę, która w podstawie ma wymiary 17 cm x 13,3 cm. Ebonitowa słuchawka jest długości 24,5 cm. Numer telefonu wybierano wykręcając kolejno cyfry za pomocą tarczy.
Desktop telephone apparatus with a rotary dial. Produced probably in the 1940s. It was made by National State Tele and Radiotechnical Factories in Warsaw. In the center of the dial there is a factory mark - the letters PZT placed in a circle with three arrows radiating from its center. The apparatus has a black lacquered tin housing with dimensions of 17 cm x 13.3 cm in the base. The ebony handset is 24.5 cm long. The telephone number was dialed by moving the digits consecutively with the rotary dial.
Stereoskop wyprodukowany w Niemczech prawdopodobnie w 30-40 latach XX w. Przedmiot pochodzi z miejscowości Uchanie (pow. hrubieszowski) i tam został pozyskany. Ma długość 36 cm. Został fabrycznie wytworzony z metalu i drewna, ze szklanymi elementami. Stereoskop to przyrząd optyczny służący do oglądania fotografii stereoskopowych. Ten rodzaj fotografii składa się z dwóch zdjęć tego samego obiektu wykonanych z różnych punktów widzenia. Patrząc przez stereoskop widzący ma wrażenie trójwymiarowości oglądanego przedstawienia.
Stereoscope made in Germany, probably in the 1930s or 1940s. The item comes from the village of Uchanie (Hrubieszów district) and was obtained there. It is 36 cm long. It was factory made of metal and wood, with glass elements. A stereoscope is an optical device for viewing stereoscopic photographs. This type of photography consists of two photos of the same object taken from different angles. Looking through the stereoscope, the person has the impression that the image is three-dimensional.
Detefon pochodzi z Łęcznej, z lat 20. XX w. Ma wymiary: 14 cm długości i 9,5 cm szerokości. Jest to radiowy odbiornik detektorowy w czarnej, ebonitowej obudowie, ze słuchawkami. W górnej części kryształek i detektor w szklanej obudowie, pośrodku gałka do strojenia. Na górnym boku przełącznik fal, na dolnym otwory na słuchawki. Na „plecach” urządzenia naklejona czarno-biała instrukcja działania. Detefon, wynaleziony został w 1929 r. przez Wilhelma Rotkiewicza i produkowany był do wybuchu II wojny światowej. Jego zaletą była całkowita niezależność od źródeł prądu.
Detefon radio receiver from Łęczna, from the 1920s. It is 14 cm long and 9.5 cm wide.It is a radio detector receiver in a black, ebonite housing, with headphones. In the upper part there is a crystal and a detector in a glass casing, and in the center there is a tuning knob. On the upper side there is a wave switch, and on the lower side there are holes for headphones. On the "back" of the device there is a black and white operating instruction sticker. Detefon, was invented in 1929 by Wilhelm Rotkiewicz and was produced until the outbreak of World War II. Its advantage was complete independence from power sources.
Maszynka do palenia kawy. Pochodzi z Lublina, wykonana w 1 poł. XX w. Maszynka zrobiona jest z metalu. Jej wymiary: 45,5 cm – długość z rączką, 17 cm – średnica. Rozszerzający się ku górze pojemnik jest przykryty metalowym krążkiem. Kawę wsypywało się przez łukowaty otwór wycięty w tym krążku. Na osi, wewnątrz pojemnika, zainstalowane jest mieszadło z dwoma skrzydełkami, poruszane za pomocą rączki wykonanej z wygiętego stalowego pręta.
Coffee roaster Comes from Lublin; made in the first half of the 20th century. The machine is made of metal. Its dimensions: 45.5 cm - length with a handle, 17 cm - diameter. The container, widening towards the top, is covered with a metal disc. Coffee was poured in through an arched hole cut in the disc. On the axis, inside the container, a stirrer with two wings is installed, operated by a handle made of a bent steel rod.
Puszka firmowa Branka LWÓW. Wykonana w 3-4 dekadzie XX w. dla Fabryki Cukrów, Czekolady i Kakao „Branka” we Lwowie. Jej wymiary to: 25,5 cm – wysokość, 12,5 cm – średnica. Pochodzi z Lublina. Wewnątrz ocynowana, zewnętrzna powierzchnia malowana. Założona w 1882 roku fabryka była jedną z większych we Lwowie. Słynęła ona nie tylko ze smacznych produktów, ale także ze stylowych opakowań.
Branded Branka LVIV can. Made in the 3rd or 4th decade of the 20th century for the “Branka” Sugar, Chocolate and Cocoa Factory in Lviv. Its dimensions are: 25.5 cm - height, 12.5 cm - diameter. It comes from Lublin. Tinned inside, the external surface is painted. Established in 1882, the factory was one of the largest in Lviv. It was famous not only for its tasty products, but also for stylish packaging.
Młynek do kawy. Wykonany z drewna brzozowego i gruszowego z metalową rączką przedmiot, wyprodukowano w XX w. Nad szufladką widoczna jest plakietka marki Zassenhaus. Ta założona w 1867 r., i istniejąca do dzisiaj, niemiecka firma ma bogatą tradycję wytwarzana eleganckich akcesoriów kuchennych z drewna.
Coffee grinder. Made of birch and pear wood with a metal handle, the item was manufactured in the 20th century. The Zassenhaus label is visible above the drawer. The German company was founded in 1867, still exists today, and has a rich tradition of manufacturing elegant wooden kitchen accessories.
Żelazko żeliwne z kominkiem, ustawione na ozdobnej podstawce. Zostało wyprodukowane przed 1939 r., w formie odlewu. Pozyskane w Lublinie. Ma wysokość 20,5 cm, długość 21 cm i szerokość 12 cm. Korpus żelazka jest jednocześnie paleniskiem: w jego wnętrzu znajduje się ruszt żeberkowy, na którym umieszczano rozżarzony węgiel. Na tylnej ściance korpusu umieszczony otwór, z ruchomą zatyczką, w kształcie maski z ludzką twarzą. U góry korpusu pokrywa przytwierdzona na zawiasie. W jej przedniej części znajduje się kominek. Do pokrywy przymocowana drewniana rączka.
Charcoal iron placed on a decorative stand. It was produced before 1939 as a cast. Obtained in Lublin. It is 20.5 cm high, 21 cm long and 12 cm wide. The body of the iron is also a hearth: inside there is a ribbed grate on which hot coal was placed. On the back wall of the body there is a hole with a movable plug, in the shape of a mask with a human face. At the top of the body, the lid is fixed on a hinge. There is a hearth in its front part. A wooden handle is attached to the lid.
Żelazko berlińskie na duszę. Przedmiot o wymiarach 18,5 cm długość, 18 cm wysokość i 8,5 cm szerokość pochodzi z Lublina. Żelazny wsad – duszę – nagrzewano w kuchni i umieszczano wewnątrz stopy żelazka przy pomocy pogrzebacza, zaczepiając go o otwór w duszy. W domach bywało po kilka dusz do żelazka – gdy korzystano z jednej, druga się nagrzewała. Wynalazek ten miał podstawową zaletę – nie brudził prasowanej bielizny.
Berlin slug iron. The item is 18.5 cm long, 18 cm high and 8.5 cm wide. It comes from Lublin. The iron charge - the heating element- was heated in the kitchen and placed inside the iron sole with the help of a poker, hooking it over a hole in the heating element. There were several heating elements for the iron in the houses - when one was used, the other would get warm. This invention had one main advantage - it did not make the ironed linen dirty.
Maszynka do gotowania typu prymus. Palnik wyprodukowany w fabryce w Sztokholmie przez Tow. Akc. B. A. Hjorth & Co. Pochodzi z 3-4 dekady XX w. Został pozyskany w Lublinie. Ma wysokość 22 cm i średnicę 14 cm. Składa się z dwóch zespolonych części: mosiężnego zbiornika na paliwo wraz z palnikiem oraz stalowego pierścienia, na którym ustawiano naczynie.
Primus type cooking machine. Burner manufactured in a factory in Stockholm by the B.A. Hjorth & Co corporation. It comes from the 3rd or 4th decade of the 20th century and was obtained in Lublin. It is 22 cm high and 14 cm in diameter. It consists of two integrated parts: a brass fuel vessel with a burner and a steel ring on which the vessel is placed.
Prymus na naftę. Wykonany z blachy stalowej, mosiądzu i drewna zabytek powstał prawdopodobnie na początku XX w. Ma wymiary 24 cm wysokości, 18 cm szerokości i 36,5 cm długości. Przedmiot pozyskano w Wojsławicach. Składa się on ze stelaża, w kształcie pierścienia, z wysuniętym wspornikiem umieszczonego na trzech nóżkach. Pod stelażem palnik w formie grzybka z otworami na płomień oraz przewód paliwowy z regulatorem i pokrętłem. Od strony wspornika przyspawana pionowa rurka zakończona baniastym, mosiężnym naczyniem na paliwo. Prymus służył do rozgrzewania narzędzi zdobiąco-profilujących obuwie.
Kerosene primus stove Made of steel sheet, brass and wood, the stove was probably made at the beginning of the 20th century. It is 24 cm high, 18 cm wide and 36.5 cm long. The item was obtained in Wojsławice. It consists of a ring-shaped frame with an extended support placed on three legs. Under the rack, there is a mushroom-shaped burner with openings for the flame and a fuel line with a regulator and a knob. On the side of the support, there is a welded vertical tube with a bulbous, brass vessel for fuel. The primus stove was used to warm up the tools for decorating and profiling shoes.
Lampa naftowa mosiężna stojąca z pokrętłem. Przedmiot, o wysokości 23 cm i średnicy 15,5 cm, wyprodukowała wytwórnia Carl Holy w Berlinie, w 1-2 dek. XX w. Niemcy były drugim po Austrii ośrodkiem produkcji lamp naftowych.
Standing brass kerosene lamp with a knob. The item, 23 cm high and 15.5 cm in diameter, was produced by the Carl Holy Factory in Berlin, in the first or second decade of the 20th century. Germany was the second-largest center for the production of kerosene lamps after Austria.
Świeczniki stojące, o wys. 23,5 cm. Wykonane na początku XX w. z posrebrzanego metalu. Zakupione od ks. Wincentego Szczepanika z Łęcznej. Podstawę każdego z nich stanowi profilowana czworoboczna stopa, dekorowana stylizowanym ornamentem typu rocaille. W narożach umieszczone wyobrażenie fali morskiej. Trzon świecznika wybrzuszony w górnej części i zwieńczony tulejką ozdobioną ornamentem małżowinowym. Na niej płaska profitka do zbierania topniejącego wosku.
Standing candlesticks 23.5 cm high. Made of silver-plated metal at the beginning of the 20th century. Purchased from minister Wincenty Szczepanik from Łęczna. The base of each of them is a profiled four-sided foot, decorated with a stylized rocaille ornament. In the corners there is an image of a sea wave. The candlestick stem is bulged in the upper part and topped with a sleeve decorated with an ornamental lobe. On it sits a flat drip pan for collecting melting wax.
Naczynie dwuuche do obmywania rąk. Powstało prawdopodobnie w 1 ćw. XX w. Ma wymiary 13,7 cm wysokości i 10,2 cm średnica dna. Wykonane zostało z blachy miedzianej, giętej ręcznie, lutowanej i nitowanej. Wnętrze wylewane cyną. Stosowane przez Żydów do rytualnego obmywania rąk, np. przed posiłkami lub po wyjściu z cmentarza. Według informatorów żydowskich, naczynie takie nazywano kwarta lub kwuart, niezależnie od jego pojemności.
Two-handle dish for washing hands. This was probably made in the first quarter of the 20th century. It is 13.7 cm high and has a bottom diameter of 10.2 cm. It is made of copper sheet, hand bent, soldered and riveted. Tinned interior. Used by Jews for ritual washing of hands, e.g. before meals or after leaving the cemetery. According to Jewish guides, such a vessel was called a quart or quarte, regardless of its capacity.
Para kopyt drewnianych. Wykonano je z drewna, prawdopodobnie w 3-4 dekadzie XX w. Pozyskano je w Kurowie. Mają wymiary 24 cm długości, 8 cm szerokości, 9 cm wysokości. Nabite kawałki skór miały za zadanie jak najbardziej upodobnić kształt kopyta do kształtu stopy konkretnego klienta zamawiającego buty na obstalunek.
A pair of wooden lasts. They were made of wood, probably in the 3rd or 4th decade of the 20th century. They were obtained in Kurów. They are 24 cm long, 8 cm wide and 9 cm high. Racked up pieces of leather were to make the shape of the last as close as possible to the shape of the foot of a particular client ordering the shoes made to order.
Lampka chanukowa wykonana z odlewanego mosiądzu, powstała na przełomie XIX i XX w., o wymiarach 18 cm wysokości i 21 cm szerokości. Ma formę prostokątnej rynienki z przegródkami, z ażurowym zapleckiem. Elementami zdobniczymi zaplecka są dwa zwrócone ku sobie lwy, wspięte na dwóch łukach zwieńczonych koroną. Na środku korony umieszczony jest świecznik. Podstawą sceny jest łuk, z umieszczonym na nim napisem w języku hebrajskim („żeby zapalić światło chanuki”). Lampkę zapala się w czasie trwania Chanuki codziennie, po zachodzie słońca, zaczynając od lewej jego strony i dodając każdego dnia jedno światło więcej. Świecznik umieszczony na szczycie to dziewiąty palnik, zwany szamesem (od hebr. szamasz = posługacz), od płomienia którego zapala się wszystkie pozostałe.
Hanukkah lamp made of cast brass, built at the turn of the 19th and 20th centuries, 18 cm high and 21 cm wide. It has the form of a rectangular trough with compartments and an azure support. The support’s decorative elements are two lions facing each other, mounted on two arches with a crown. A candlestick is placed in the center of the crown. The base of the scene is an arch with an inscription in Hebrew ("to ignite the light of Hanukkah") on it. The lamp is lit during Hanukkah every day, after sunset, starting on the left side and adding one more light each day. The candlestick placed on the top is the ninth burner, called shamash (from Hebrew, shamash = servant), from which all the others are ignited.
Postoły. Buty słomiane – tzw. „słomiaki” – wykonane ze słomy żytniej techniką warkoczową. Zrobione z szerokich warkoczy (ok. 2-3 cm), uplecionych z trzech wałków słomy, a następnie zszytych ze sobą grubymi nićmi konopnymi. Buty zrobił, ok. 1930 r., Michał Kość zamieszkały w Średniówce (pow. biłgorajski). Z tej miejscowości również zostały pozyskane. Każdy but ma długość 28 cm, szerokość 15 cm i wysokość 11 cm. Były używane do ok. 1960 r. podczas dużych mrozów. Nakładano je na wcześniej założone buty skórzane. Używano ich najczęściej podczas przejazdu wozem lub saniami, sporadycznie w czasie chodzenia po gospodarstwie.
Lapti shoes. Bast shoes – the so called „straw shoes” – made of rye straw in a braid technique. Made of wide braids (approx. 2-3 cm), woven from three rolls of straw and then sewn together with thick hemp threads. The shoes were made, around 1930, by Michał Kość, who lived in Średniówka (in the Biłgoraj district). They were also obtained from this town. Each shoe is 28 cm long, 15 cm wide and 11 cm high. They were used until around 1960, during severe frosts. They were put on previously worn leather shoes. They were most often used when traveling in a cart or a sleigh, and occasionally while walking around the farm.
Butelka szklana 0,75 l, z dźwigniowym zamknięciem. Wykonana została w nieznanej hucie szkła, w 1 poł. XX w. Mechanizm zamykający zrobiony jest z drutu stalowego z porcelitowym korkiem i gumową uszczelką. Butelkę zakupiono w Lublinie. Kwas owocowy smakiem przypominał nieco kompot. Orzeźwiający napój był lekko kwaskowaty i doskonale gasił pragnienie.
Glass bottle 0.75 l, with a lever closure. It was made in an unknown glass factory, in the first half of the 20th century. The locking mechanism is made of steel wire with a porcelain cap and a rubber gasket. The bottle was purchased in Lublin. The fruity acid tasted a bit like compote. The refreshing drink was slightly acidic and perfectly quenched the thirst.
Krzesło. Drewniany mebel o szerokości 41,5 cm wykonał z drewna dębowego lubelski snycerz Ludomir Kiesewetter (1883-1909). Przedmiot pochodzi z Hrubieszowa. Zdobienia w kształcie ornamentu kwiatowego, wstęgi i ornamentu perełkowego widoczne są na oparciu i siedzisku. Nogi, do połowy ich wysokości, są dekoracyjnie kręcone.
Chair. Wooden furniture, 41.5 cm wide, made of oak by Ludomir Kiesewetter (1883-1909), a woodcarver from Lublin. The item comes from Hrubieszów. Decorations in the shape of a flower, a ribbon and a pearl are visible on the backrest and seat. The legs, up to half their height, are decoratively curled.
Srebrny naparstek z wprawionym kamieniem naturalnym – chalcedonem. Wykonany pod koniec XIX w. lub w pierwszym 30-leciu XX w., pozyskany w Lublinie. Należał do Z. Brzezińskiej, która od 1908 r. była właścicielką majątku w Niezabitowie (gm. Poniatowa). Ma wys. 2,3 cm i średnicę 1,6 cm. Pokryty wgłębieniami, dzięki którym igła nie ześlizguje się z powierzchni. U dołu dekorowany bogatym motywem zdobniczym. Naparstek był używany podczas szycia ręcznego lub haftowania. Zabezpieczał przed ukłuciem igłą, podczas wbijania jej w twardy materiał.
Silver thimble with embedded stone – chalcedony. Made between the end of the 19th century and the first 30 years of the 20th century, obtained in Lublin. It belonged to Z. Brzezińska, who was the owner of the property in Niezabitów (commune of Poniatowa) from 1908. It is 2.3 cm high and 1.6 cm in diameter. Covered with dimples so that the needle does not slip off the surface. Decorated with a rich ornamental motif at the bottom. The thimble was used when hand sewing or embroidering. It prevented getting stuck with a needle when sticking it into hard material.
Zaślubinowy pierścień żydowski wykonany w latach 1850-1896, na terenie Królestwa Polskiego. Ma 7 cm wysokości, a w najszerszej części wymiary 3,6 cm x 3,6 cm. Składa się z umieszczonego na obrączce srebrnego, prostopadłościennego pudełeczka, na którego wieku przytwierdzona została miniatura centralnej budowli z czterema basztami, odlana z alpaki i mosiądzu. Przedstawienia okazałych budowli na żydowskich rytualnych pierścieniach ślubnych nawiązywać miały do zburzonej Świątyni Jerozolimskiej, o której należy zawsze pamiętać.
Jewish wedding ring made in the years 1850-1896, in the Kingdom of Poland. It is 7 cm high, and its widest part measures 3.6 cm x 3.6 cm. It consists of a silver, rectangular box placed on a ring, on the lid of which has been attached a miniature of a central building with four towers, made of nickel silver and brass. The representations of magnificent buildings on Jewish ritual wedding rings were supposed to refer to the demolished Temple in Jerusalem, which was always to be remembered.
Balsaminka o wymiarach 18 cm x 3,9 cm x 4 cm, wykonana z alpaki. Wyrób rzemieślniczy z 1 połowy XX w. Ma kształt ażurowej czworobocznej wieżyczki z wysokim, stożkowatym dachem, zakończonym ruchomą chorągiewką. Używana przez Żydów na zakończenie szabatu. W środku umieszczano wonne zioła, żywicę, korzenne przyprawy itp., których zapachem orzeźwiano się podczas szabasowych modlitw.
Balsamine 18 cm x 3.9 cm x 4 cm, made of nickel silver. A handicraft product from the 1st half of the 20th century. It has the shape of an azure, four-sided turret with a high, conical roof, topped with a movable flag. Used by Jews at the end of the Shabbat. Inside there were aromatic herbs, resin, spices, etc., the scent of which refreshed people during Shabbat prayers.
Kubek kiduszowy powstał w Moskwie w 1888 r. Przedmiot, o wysokość 7,5 cm, jest zrobiony ze srebra i zdobiony puncowanym ornamentem geometrycznym tworzącym prostokąty o wklęsłych rogach. W polach figur fragmenty architektury i symetryczny kwiat, ułożone na przemian. Punca na spodzie naczynia pozwala na datowanie i określa próbę srebra „84”. Kubek kiduszowy napełnia się koszernym winem podczas ceremonii rozpoczynającej szabas.
Kiddush cup, made in Moscow in 1888. The item, 7.5 cm high, is made of silver and decorated with a punched geometric ornament forming rectangles with concave corners. In the figure boxes, there are fragments of ornamentation and a symmetrical flower, arranged alternately. The punch on the bottom of the vessel allows for dating and determines the fineness of silver "84". A kiddush cup is filled with kosher wine at the ceremony that opens the Sabbath.
Waga szalkowa o wymiarach 48,5 cm długości, 20 cm wysokości wyprodukowana przez firmę J. Sperling w Warszawie w latach 30. XX w. Charakterystycznym zdobieniem jest podstawa w kształcie symetrycznie usytuowanych i zwróconych do siebie postacie gryfów. Elementy do wyznaczania równowagi mają kształt głów łabędzi skierowanych do siebie dziobami.
Balance scales 48.5 cm long, 20 cm high, manufactured by J. Sperling in Warsaw in the 1930s. A characteristic decoration on the base isthe figure of griffins symmetrically situated and facing each other. The elements for determining the balance are shaped like swan heads with their beaks directed towards each other.
Męski zegarek kieszonkowy, owalny – o średnicy 5,5 cm. Został wyprodukowany pod koniec XIX w. we Francji – wewnątrz zegarka widnieje data 1899. Zakupiony w miejscowości Bukowa (pow. biłgorajski). Noszony był w latach ok. 1900-1914. Składa się z porcelanowej tarczy cyfrowej oraz srebrnej, zdobionej koperty. Na tarczy zostały umieszczone cyfry rzymskie na oznaczenie godzin, a wokół nich cyfry arabskie odliczające sekundy. Wskazówki są ozdobne. Sekundnik nie zachował się. Pudełko drewniane o wymiarach dł.: 7,6 cm, szer.: 7,2 cm, wys.: 7,5 cm. Pochodzi z Lublina i powstało w 2-4 dekadzie XX w. Jest to wyrób rzemieślniczy. Wykonany został z drewna i jest wewnątrz wyściełany atłasem. Na wieczku monogram KF.
Men’s pocket watch, oval – 5.5 cm in diameter. It was produced at the end of the 19th century in France - inside the watch is the date 1899. Purchased in Bukowa (Biłgoraj District). It was worn around 1900-1914. It consists of a porcelain digital dial and a silver decorated case. There are Roman numerals on the dial to mark the hours, and around them Arabic numerals counting the seconds. The hands are ornamental. The second hand has not been preserved. Its wooden box has a length of 7.6 cm, a width of 7.2 cm, and a height of 7.5 cm. It comes from Lublin and was made in the 2nd – 4th decade of the 20th century. This is a craftsman product. It is made of wood and is cushioned with satin inside. There is a “KF” monogram on the lid.
Grzybek do cerowania z igielnikiem. Wysokość: 9,6 cm, szerokość główki: 7 cm. Datowany na 2 ćw. XX w. Przedmiot pochodzi z domu letniego Walkiewiczów w Maryninie k. Lublina. Wykonał go nieznany rzemieślnik prawdopodobnie z okolic Buska. Jest wytoczony z drewna lipowego i podrzeźbiany, pomalowany na kolor brunatny.
Darning mushroom with a pincushion. Height: 9.6 cm, head width: 7 cm. Dated to the 2nd quarter of the 20th century. The item comes from the Walkiewicz family summer home in Marynin near Lublin. It was made by an unknown craftsman, probably from the Busko area. It is made of linden wood and sculpted, painted brown.
Srebrna papierośnica z 1892 r., pochodzi z Wilna. Prostokątna, o zaokrąglonych krawędziach, z grawerowaną dekoracją ma wymiary 9 cm x 8 cm x 2 cm. Denko i wieczko jednakowe, połączone zawiasem taśmowym. W środku umieszczone próby i punce. Na zewnętrznej części wieczka i denka identyczne dekoracje z motywem liści zamknięte wolutami. Na wieczku, na ulistnionej gałązce umieszczone w kartuszu inicjały: KL. Wewnątrz ślady wydrapania dedykacji.
The silver cigarette case from 1892 comes from Vilnius. Rectangular, with rounded edges and engraved decorations, it has the dimensions of 9 cm x 8 cm x 2 cm. The bottom and the lid are the same, connected with a strap hinge. Inside there are purity marks and punches. On the outer part of the lid and the bottom are identical decorations with a leaf motif closed with volutes. On the lid, on a leafy branch, the initials “KL”. Inside, there are traces of an inscription.
Gra domino, umieszczona w drewnianym pudełku, z napisem Riva. Przedmiot nabyty w Lublinie, wykonany fabrycznie w 1 poł. XX w. Pudełko ma wymiary 10,3 cm x 6 cm x 1,8 cm. Na jego pokrywie znajduje się przedstawienie gałązki jagodowej. Wewnątrz znajdowało się 28 elementów domina – tzw. „kamieni”. Obecnie zachowało się 20 klocków, mierzących pojedynczo 2,3 cm x 1,2 cm. Każdy dzielony na dwa kwadratowe pola, z zaznaczonymi kropkami w liczbie od 1 do 6 – jak w kostce do gry.
Domino game, placed in a wooden box with the word Riva on it. Item purchased in Lublin, factory made in the first half of the 20th century. The box measures 10.3 cm x 6 cm x 1.8 cm. On its lid there is an image of a berry branch. There were 28 domino elements inside - the so-called “Stones". Currently, 20 dominos have been preserved, each measuring 2.3 cm x 1.2 cm. Each divided into two square fields with dots from 1 to 6 marked - like on a dice.
Waga do listów pochodząca z Lublina. Wyrób fabryczny pochodzący z przełomu XIX i XX w. Ma wysokość 15 cm, zaś szalka ma wymiary 8,5 cm x 6,5 cm. Waga została wykonana z blachy mosiężnej, posiada lakierowane elementy. Skala z wytłoczonymi numerami i podziałką obejmuje zakres do 100 (g). Została umieszczona na dwóch oddzielnych elementach wagi – przedział od 0 do 20, umieszczony w dolnej części, oraz od 20 do 100, umieszczony wyżej. Wagi listowej używano do określenia opłaty za znaczek. Kwota zależała od wagi przesyłki.
Letter weighing scales from Lublin. A factory product from the turn of the 19th and 20th centuries. It is 15 cm high and the pan is 8.5 cm x 6.5 cm. The weighing scale is made of brass sheet and has varnished elements. The scale with embossed numbers and graduation covers the range up to 100 (g). It was placed on two separate elements of the weighing scale - the range from 0 to 20, located in the lower part, and from 20 to 100, located above. Letter weight was used to determine the fee for the stamp. The amount depended on the weight of the mail.
Przycisk do papieru w formie ptaszka siedzącego na reliefowej, wypukłej podstawie. Pochodzi z początku XX w. Przedmiot ma 8,5 cm wysokości i 7 cm średnicy. Jest to mosiężny odlew. Pierwotnie przedmiot pokryty był złotem, którego nikłe ślady zachowały się w zagłębieniach reliefu. Podstawa w dolnej części przybiera formę trzech nóżek i jest kompozycją z motywem płodów rolnych. Mały ptaszek to prawdopodobnie przepiórka.
A paperweight in the shape of a bird sitting on a relief, convex base. It comes from the beginning of the 20th century. The item is 8.5 cm high and 7 cm in diameter. It has a brass casting. Originally, the item was covered with gold, faint traces of which have been preserved in the incurvatures of the relief. The base in the lower part takes the form of three legs and is a composition with a motif of agricultural produce. The little bird is probably a quail.
Lokówka do robienia fal. Pochodzi z okresu międzywojennego, z Lublina. Ma wymiary: długość 24 cm, rozstaw rączek 3,7 cm, długość formy 8,5 cm, szerokość formy 4,1 cm Wyprodukowana prawdopodobnie we Francji. Ma kształt szczypiec o drewnianych rączkach z metalowymi ramionami, na których są osadzone prostokątne, ukształtowane w rowki formy do układania włosów.
Hair curler for making waves This comes from the interwar period, from Lublin. It has the following dimensions: length 24 cm, distance between the handles 3.7 cm, mold length 8.5 cm, and mold width 4.1 cm. Probably made in France. It is shaped like a pair of claws with wooden handles and metal arms, on which rectangular, grooved forms for styling the hair are mounted.
Walizkowa maszyna do szycia. Wyprodukowana przez firmę Singer, Amerykańska S.A. Kampania Singer Sewing Machine Company, Warszawa; w Polsce Warszawa, ul. Marszałkowska 115. Powstała w 3-4 dekadzie XX w. i została pozyskana w Lublinie. Przedmiot ma wymiary 23,5 x 45,5 cm u podstawy i 31 cm wysokości. Urządzenie napędzane ręcznie przy pomocy korbki. Opatentowana w 1851 r. maszyna do szycia Singer różniła się od poprzednich konstrukcji między innymi stopką, która przytrzymywała i przesuwała materiał. Pozwalało to między innymi na wykonywanie długich szwów. W pełni funkcjonalna maszyna była na tyle tania, że stała się powszechnym urządzeniem w wielu domach.
Suitcase sewing machine. Manufactured by Singer Sewing Machine Company, Warsaw in Poland Warsaw, 115 Marszałkowska Street. It was made in the 3rd – 4th decade of the 20th century and was obtained in Lublin. The item measures 23.5 x 45.5 cm at the base and is 31 cm high. Hand-operated device with a crank handle. The Singer sewing machine, patented in 1851, was different from previous constructions, for among reasons the foot pedal that held and moved the fabric, allowing one to make long seams. A fully functional machine was so cheap that it became a common device in many homes.
Przyrząd cholewkarski, drewniany, tzw. pralka. Służył do rozciągania cholew buta. Wykonany w 2 ćw. XX w. przez nieustalonego rzemieślnika.
Shank tool, wooden, called the washer. It was used to stretch the uppers of the shoe. Made in the second quarter of the 20th century by an unknown craftsman.
Polerka nabłyszczająca (gładzik) do paznokci w drewnianej obudowie, z rączką z tworzywa sztucznego. Wyprodukowana fabrycznie w latach 30-40 XX w., pozyskana od mieszkanki Lublina. Ma wymiary 11,9 cm x 3,2 cm x 5,5 cm. Część służąca do polerowania została wytworzona z irchy, przytwierdzonej do drewna za pomocą metalowej niklowanej obręczy. Ircha to wyprawiona cienka skóra owcza lub innych zwierząt, znajdująca zastosowanie w polerowaniu i czyszczeniu delikatnych gładkich powierzchni. Polerka służyła do wygładzania i nabłyszczania paznokci.
High-gloss nail polisher (smoother) in a wooden housing, with a plastic handle. Manufactured at a factory in the 1930-40s, obtained from an inhabitant of Lublin. It has the dimensions of 11.9 cm x 3.2 cm x 5.5 cm. The polishing part is made of a chamois, attached to the wood with a nickel-plated metal ring. A chamois is a tanned thin sheep or other animal skin that is used for polishing and cleaning delicate smooth surfaces. The polisher was used to smooth and polish the nails.
Popielniczka szklana, czarna, w formie prostokątnej płytki o wymiarach 7,8 cm x 12,2 cm. Przedmiot wykonany jest z prasowanego szkła, barwionego tlenkiem żelazowym i kobaltowym. Pochodzi z Lublina, z okresu międzywojennego. Wklęsła kompozycja reliefowa przedstawia głowy końskie.
Glass ashtray, black, in the form of a rectangular plate measuring 7.8 cm x 12.2 cm. The item is made of pressed glass, colored with ferric and cobalt oxide. It comes from Lublin, from the interwar period. The concave relief composition shows horse heads.
Narzędzie szewskie – ambus, służący do rozprowadzania wosku, wygładzania fałd na skórze, wyrównywania na gorąco brzegów podeszwy, nazywany również gładzikiem. Wykonany przez nieustaloną wytwórnię w 2 ćw. XX w.
Shoemaker’s tool – ambus, for spreading wax, smoothing folds on the skin, and hot smoothing the edges of the sole, -- also known as a smoother. Made by an unknown factory in the second quarter of the 20th century.
Pudełko na ołówki z blachy lakierowanej, powstałe w latach 30-40. XX w., w Warszawskiej Fabryce Masowych Wyrobów Blaszanych „Tłocznia”. Pozyskane w Lublinie. Ma dł. 18,5 cm, szer. 5,7 cm i wys. 1,8 cm. Wykonane dla producenta ołówków: TOW. AKC. „ST. MAJEWSKI”. Było przeznaczone na ołówki kopiowe typu „IKAR”, które robiono od ok. 1932 r. Stąd wizerunek Ikara lecącego w kierunku gwiazd. W to przedstawienie został wkomponowany znak firmy St. Majewski – sierp księżyca z gwiazdą. W pudełku mieściło się 12 ołówków.
Pencil box made of painted sheet, created in the 30-40s of the 20th century, in the Tłocznia Sheet Metal Factory in Warsaw. Obtained in Lublin. It is 18.5 cm long, 5.7 cm wide and 1.8 cm high. Made for the pencil manufacturer: ST. MAJEWSKI JOINT STOCK COMPANY. It was intended for ICARUS pencils, which were made from around 1932. Hence the image of Icarus flying towards the stars. The logo of St. Majewski –a crescent moon with a star was incorporated into this image. There were 12 pencils in the box.
Guziki niciane pozyskane z miejscowości Olchowiec-Kolonia (gm. Żółkiewka). Pochodzą z domu, w którym w okresie międzywojennym oraz podczas okupacji mieścił się sklep z artykułami różnymi. Wyprodukowane fabrycznie, w Polskiej Wytwórni Guzików Nicianych, w latach 40. XX w. Są zrobione z metalowych kółek oplecionych białą bawełnianą nicią. Zachowały się wraz z firmowym kartonikiem, do którego zostały przyszyte w wytwórni. Na odwrocie zielonkawej tekturki, do której zostały przytwierdzone, przyklejona jest firmowa etykieta. Guziki niciane były przyszywane do pościeli.
Thread buttons obtained in the Town of Olchowiec-Kolonia (Żółkiewka region). They come from a house which housed a shop with various articles in the interwar period and during the occupation. Manufactured at the Polish Thread Button Factory, in the 1940s. They are made of metal circles braided with white cotton thread. They were preserved along with the cardboard to which they were sewn at the factory. A company label is stuck to the back of the greenish cardboard to which they are attached. Thread buttons were sewn to bedclothes.
Nożyczki stalowe, dł. 17 cm, wykonane w 1-3 dek. XX w. Nożyczki w zakładzie krawieckim różnią się nie tylko rozmiarem, ale także przeznaczeniem: do cięcia grubszych i cieńszych materiałów, do nici, do wycinania dziurek, a także specjalne do cięcia papieru przy wykonywaniu form.
Steel scissors, 17 cm long, made in the 1st-3rd decade of the 20th century. The scissors in a tailor’s workshop differ not only in size, but also in purpose: for cutting thicker and thinner materials, for threads, for cutting holes, and also special ones for cutting paper when making forms.
Metalowe radełko krawieckie z drewnianą, toczoną rączką. Zostało pozyskane w Lublinie. Wyprodukowane fabrycznie w 3-4 dekadzie XX w. Zbudowane jest z ząbkowanego okrągłego ostrza umieszczonego w trzonie. Te stalowe elementy dopełnia drewniana, lakierowana rączka. Służyło do zaznaczenia miejsc cięć na tkaninie. Było szczególnie przydatne przy powielaniu form i szablonów, przenoszeniu linii konturowych wykrojów.
Metal tailor’s knurl holder with a wooden, lathed handle. It was obtained in Lublin. Manufactured at a factory in the 3rd or 4th decade of the 20th century. It is made of a serrated round blade placed in the core. These steel elements are complemented by a wooden, varnished handle. It was used to mark the places of cuts on the fabric. It was especially useful for duplicating forms and stencils and moving contour lines of forms.
Szczypce do węgla. Blaszany przedmiot o wymiarach: długość – 24,6 cm, wysokość – 8,5 cm, 3,8 cm szerokość, służył do chwytania rozżarzonych kawałków drewna i wkładania ich do paleniska żelazka. Niestety rozżarzony węgiel drzewny utrudniał prasowanie, gdyż iskry wypadające z żelazka brudziły prasowaną tkaninę.
Coal tongs. A tin item of the following dimensions: length - 24.6 cm, height - 8.5 cm, 3.8 cm width, it was used to catch hot pieces of wood and insert them into the hearth of the iron. Unfortunately, hot charcoal made ironing difficult, as the sparks falling out of the iron stained the ironed fabric.
Raszpla łyżkowa – pilnik szewski służący do gładzenia wnętrza buta. Została wyprodukowane w latach 30-40. XX w. Wyrób fabryczny z żelaza, z drewnianą rączką. Ma długość 36,5 cm i szerokość 3 cm. Narzędzie zostało pozyskane w Lublinie. Stanowi pozostałość zakładu szewskiego, który znajdował się przy ul. 1-go Maja. Stanowi komplet ze stolikiem szewskim. Termin „raszpla” pochodzi od niemieckiego słowa „Raspel” oznaczającego pilnik.
Spoon rasp – a shoemaker's file for smoothing the inside of the shoe. It was produced in the 1930s or 1940s. A factory product made of iron, with a wooden handle. It is 36.5 cm long and 3 cm wide. The tool was obtained in Lublin. It is part of an exhibit of the shoemaker's workshop located at 1 maja Street. It is a part of set with the shoemaker's table. The Polish term "raszpla" comes from the German word "Raspel" meaning a file.
Ćwieki drewniane wykonane przez Parową Fabrykę Ćwieków do Obuwia M. B. Raabe w Białej Podlaskiej. Ćwieki służyły do łączenia podeszwy z cholewką. Drewniane końce, które wystawały wewnątrz buta, po przybiciu podeszwy, spiłowywano specjalnym pilnikiem – raszplą.
Wooden studs made by the Steam Footwear Studs Factory of M.B. Raabe in Biała Podlaska. The studs were used to connect the sole with the upper. The wooden ends that stuck inside the shoe, after nailing the sole, were filed with a special type of file called a rasp.
Jarmułka (inaczej kipa – od hebr. kipa – dosł. „kopuła”) z bordowego aksamitu, o średnicy 16 cm. Została uszyta maszynowo w 1-4 dekadzie XX w. Na wierzchu naszyta Gwiazda Dawida z białej pasmanterii, ozdobiona ciemnymi koralikami. Dół obszyty podobnymi aplikacjami.
Yarmulke (in other words kippah – from Hebrew kipa – literally „dome”) made of maroon velvet, 16 cm in diameter. It was machine-sewn in the 1st – 4th decade of the 20th century. On top there is a sewn-on Star of David made of white thread, decorated with dark beads. The bottom is covered with similar applications.
Czernidło. Szklany słoiczek 30 ml z etykietą papierową, zakorkowany i zalakowany wraz z zawartością. Wykonany w nieustalonej hucie szkła zabytek, o wymiarach 8,3 cm wysokości i 3,9 cm średnicy, ma nieregularne, wklęsłe dno. Na bladożółtej etykiecie fantazyjne obramienie i liternictwo. Dobry stan zachowania pozwala łatwo odczytać napis: CZERNIDŁO/ do Obuwia/ Wszelkich Wyrobów/ Skórzanych/ J.A. KRAUSE/ WARSZAWA Grodzieńska 21/29; SPOSÓB UŻYCIA/ Przedmiot skórzany/ smarować kilkakro-/ tnie czernidłem/ za pomocą/ gąbki. Pod obramieniem oznaczenie producenta etykiety: „GRYF” WARSZAWA. Przedmiot stanowi pozostałość towaru ze sklepu spożywczo-kolonialnego, galanteryjnego i z przyborami szewskimi w Sławatyczach. Sklep ten należał do Tomiły Witkowskiej i działał w końcu lat 30. XX w., a także w czasie okupacji. Słoiczek pozyskano ze strychu od Stanisława Dejczmana.
Blacking. A 30 ml glass jar with a paper label, corked and sealed with the content. Made in an unknown glass factory, the exhibit is 8.3 cm high and 3.9 cm in diameter, and has an irregular, concave bottom. On the light yellow label there is a fancy frame and lettering. The good condition makes the inscription easy to read: BLACKING /for Shoes / All sorts of / Leather/ Products/ J.A. KRAUSE / WARSAW 21/29 Grodzieńska; USE / apply the blacking/ on a leather product / several times / with a sponge. Under the framing is the indication of the label manufacturer: „GRYF” WARSAW. The item is a residue of the goods from the grocery and general store, haberdashery and shoemaker’s accessories shop in Sławatycze. The shop belonged to Tomiła Witkowska and operated at the end of the 1930s and during the occupation. The jar was obtained from the attic of Stanisław Dejczman.
Grzebień dwustronny tzw. „wszarz”. Posiada dwa rzędy zębów: po jednej stronie ustawionych gęsto, po drugiej trochę rzadziej. Grzebień został wyprodukowany w 40-50 latach XX w. Wycięty fabrycznie z blachy aluminiowej. Pozyskany ze wsi Dawidy (pow. parczewski). Stanowi towar z czynnego tam, w latach 1921-1950, sklepu Stanisława Milaniuka. Ma długość 7,5 cm i szerokość 4,5 cm. Swoją nazwę zawdzięcza temu, że – dzięki gęsto rozstawionym zębom – służył do wyczesywania wszy i gnid z włosów.
Double-sided comb called a „fleabag”. It has two rows of teeth: densely arranged on one side, and slightly less dense on the other. The comb was produced in the 1940s-50s. Factory cut from aluminum sheet. Obtained from the village of Dawidy (Parczewo district). It is a product from Stanisław Milaniuk's shop, which operated in 1921-1950. It is 7.5 cm long and 4.5 cm wide. It owes its name to the fact that thanks to densely spaced teeth it was used to comb out lice and nits from the hair.
Puszka z blachy cynowanej, w której znajdował się środek „Flit”. Pozyskana z miejscowości Sławatycze. Wykonana przez fabrykę Przemysł Blaszany w Warszawie przy ul. Wolskiej 73. Ma wysokość 17,4 cm, szerokość 9,8 cm i grubość 4,5 cm, zaś pojemność to 0,5 l. Jak zapewnia napis na opakowaniu Flit niszczy Muchy, Komary, Mole, Pluskwy, Karaluchy, Mrówki i wszelkie inne owady oraz ich zarodki. Preparat rozprowadzała w Polsce firma Standard-Nobel S.A., z siedzibą w Warszawie przy Alejach Jerozolimskich 57, która zakupiła licencję od amerykańskiego towarzystwa Stanco Incorporated Bayway w New Jersey USA.
Tinplate can, which contained the „Flit” agent. Obtained in the town of Sławatycze. Made by the Tin Industry Factory in Warsaw at 73, Wolska Street. It is 17.4 cm high, 9.8 cm wide and 4.5 cm thick, and has a capacity of 0.5 liters. As the inscription on the packaging says, Flit destroys: Flies, Mosquitoes, Moths, Bedbugs, Cockroaches, Ants and all other insects and their embryos. The preparation was distributed in Poland by Standard-Nobel S.A., established in Warsaw at 57, Aleje Jerozolimskie, which purchased the license from the American company Stanco Incorporated Bayway in New Jersey USA.
Szklana muchołapka pozyskana w miejscowości Chrząchów (pow. puławski). Wyrób hutniczy wytworzony przed 1960 r. Ma 17 cm wysokości. Brzusiec w najszerszym miejscu osiąga średnicę wielkości 14 cm. Szyjka zaś – u wlotu – ma szerokość 1,7 cm. Do środka wlewano na przykład serwatkę lub miksturę przyrządzoną z cukru i muchomora. Zwabione zapachem tych substancji muchy wchodziły do naczynia od spodu, do uniesionego na nóżkach brzuśca. Szyjkę zatykano, tak aby uniemożliwić owadom wylot z pułapki.
Glass flytrap obtained in the Town of Chrząchów (Puławy district). Glasswork manufactured before 1960. It is 17 cm high. The belly at its widest point reaches a diameter of 14 cm. The neck at the inlet is 1.7 cm wide. Whey or a mixture made of sugar and toadstool was poured inside. The flies, attracted by the smell of these substances, entered the vessel from the bottom, to the belly standing on the legs. The neck was plugged to prevent the insects from escaping the trap.
Skopek. Przedmiot wykonano ok. 1910-1920 r. w miejscowości Żuków. Ma 20 cm wysokości i 22 cm średnicy. Jest to naczynie zrobione z drewna sosnowego. Bednarski wyrób składa się z denka i klepek ujętych w dwie stalowe obręcze. Najszersza, wypuszczona ponad górną krawędź klepka, z okrągłym otworem na środku, zakończona jest spiczasto. Skopek służył jako pojemnik na mleko przy dojeniu krów.
Pail. This item was made around 1910-1920 in Żuków. It is 20 cm high and 22 cm in diameter. It is a vessel made of pine wood. The cooper’s product consists of a bottom and staves enclosed in two steel hoops. The broadest plank, extending over the upper edge, with a round hole in the middle, ends in a pointed shape. The pail was used as a milk container when milking cows.
Garnek gliniany „siwak”, z jednym uchem, o pojemności 2,5 l. Pozyskano go w Teodorówce, w gminie Frampol, na Zamojszczyźnie. Powstał w 4 dekadzie XX w. Przedmiot wykonano w warsztacie rzemieślniczym na kole garncarskim. Podczas wypalania garnka zastosowano metodę wypału redukcyjnego. Jest to proces, w którym w trakcie ostatniej fazy wypału zamyka się dostęp powietrza, co powoduje reakcję chemiczną na powierzchni wypalanych naczyń. Efektem jest ciemna lub czarna barwa gotowych wyrobów. Ten sposób wypału i typ ceramiki stosowany był już od starożytności.
„siwak” clay pot, with one handle and a 2.5 liter capacity. It was obtained in Teodorówka, in the Frampol district, in the Zamość region. It was made in the 4th decade of the 20th century. The item was made in a craft workshop on a potter's wheel. The reduction firing method was used when firing the pot. It is a process in which air is blocked during the final firing phase, causing a chemical reaction on the surface of the fired vessels. The result is a dark or black color of the finished products. This method of firing and the type of ceramics have been used since antiquity.
Garnek żeliwny, tzw. sagan, z dwoma uchami o pojemności 4 l. Zabytek pozyskano w Średniówce, gmina Goraj na Zamojszczyźnie. Pochodzi on z 4-5 dekady XX w. Jest to garnek typu polskiego. Typ ten nawiązuje formą do tutejszych glinianych naczyń wczesnośredniowiecznych Ma on jajowaty kształt, z największym obwodem na wysokości 2/3 naczynia. Niska szyjka odchylona jest na zewnątrz. Takie wyprofilowanie brzuśca umożliwiało wprowadzenie garnka w palenisko, znacznie poniżej poziomu płyty kuchennej. Dwa pionowe taśmowe ucha kończą się równo z krawędzią wylewu.
Cast-iron pot, called a sagan, with two handles and A 4 liter capacity. This item was obtained in Średniówka, Goraj district in the Zamość region. It comes from the 1940s or 1950s. It is a Polish type pot. This type refers to the local early medieval clay pots in its form. It has an ovoid shape, with the greatest circumference at the height of 2/3 of the vessel. The low neck is tilted outwards. Such profiling of the belly made it possible to insert the pot into the hearth, below the level of the stove plate. Two vertical band handles end equally with the rim of the spout.
Wieszak na ubrania, tzw. ramiączko. Pochodzi z Lublina, z 4 dek. XX w. Drewniany, z przeciągniętym drucianym haczykiem do zawieszania. Szerokość ramienia 42 cm. Na licu ramienia odbity, drukowany, czarny napis: „Magazyn Ubiorów / MĘSKICH – DAMSKICH / ORAZ FUTRA / - E. KORMAN I B. FISZMAN – Lublin – KRAK. PRZEDM. 2 / TEL. 11-64”
Clothes hanger, also-called „strap”. It comes from Lublin, from the 4th decade of the 20th century. Wooden, with a pulled-through wire hook for hanging. Arm width 42 cm. On the front of the arm there is a printed black inscription: “Garment depot / MEN – WOMEN / AND FUR COATS / - E. KORMAN AND B. FISZMAN – Lublin – KRAKOWSKIE PRZEDMIEŚCIE 2 / TEL. 11-64”
Różaniec w etui. Różaniec i krzyżyk wykonane z macicy perłowej. Etui o wymiarach długość: 4 cm, szerokość: 3 cm, wysokość: 1 cm. Zabytek pochodzi z 2-4 dekady XX w., z willi „Iwonka” w Nałęczowie, w której w latach 1931-1968 mieścił się pensjonat.
Rosary in a case. A rosary and a cross made of mother-of-pearl. Case dimensions: length: 4 cm, width: 3 cm, height: 1 cm. The item comes from the 2nd – 4th decade of the 20th century, from the "Iwonka" villa in Nałęczów, which was a guesthouse in the years 1931-1968.
Gra zrobiona z drewna, tzw. piętnastka (przesuwanka). Została wykonana na zamówienie ok. 1921 r., w zakładzie stolarskim przy ul. Bernardyńskiej w Lublinie. W tym mieście została także pozyskana od osoby, która używała jej w dzieciństwie wraz ze swoim rodzeństwem do zabawy. Piętnastka to układanka złożona z pudełka, w którym znajduje się piętnaście płytek o jednakowych rozmiarach ułożonych w kwadrat 4×4 i ponumerowanych od 1 do 15. Jedno miejsce pozostaje puste i umożliwia przesuwanie sąsiednich płytek względem siebie. Celem gry jest uporządkowanie przetasowanych płytek. W pojedynczym ruchu można przemieścić jedną płytkę na puste miejsce. Łamigłówka ta znana pod angielską nazwą Fifteen Puzzle, pochodzi z Ameryki i znana była w XIX w.
Game made of woodthe so called “fifteen” (shifter). It was made-to-order ca. 1921 in a carpentry workshop at Bernardyńska street in Lublin. It was also obtained in this city from a person who played with it as a child with her siblings. Fifteen is a jigsaw puzzle consisting of a box, in which there are fifteen equally sized tiles arranged in a 4 × 4 square and numbered from 1 to 15. One space remains empty and allows adjacent tiles to be moved. The purpose of the game is to order the reshuffled plates. One tile may be moved to an empty space in a single move. This jigsaw, known by the English name “Fifteen Puzzle”, comes from America and was known in the 19th century.
Drewniany kałamarz ze szklanym wkładem, wyprodukowany w 30-40 latach XX w., w fabryce Iskra & Karmański w Krakowie. Został pozyskany w Janowie Podlaskim. Wcześniej należał do Zygmunta Chełstowskiego – nauczyciela z Kosowa Poleskiego (Białoruś). Kałamarz ma wysokość 6,7 cm, w podstawie zaś wymiary 14,3 cm x 13,2 cm. Jest zamykany przytwierdzoną na zawiasie pokrywką. Kałamarz przeznaczony był na atrament i pióra pisarskie. Znajdują się w nim dwa wyżłobione otwory – mające podtrzymywać przyrządy piśmiennicze.
Wooden inkwell with glass insert, produced in the 1930s or 1940s by the Iskra & Karmański factory in Krakow. It was obtained in Janów Podlaski. It previously belonged to Zygmunt Chełstowski - a teacher from Kosów Poleski (Belarus). The inkwell is 6.7 cm high and the base has the dimensions of 14.3 cm x 13.2 cm. It is closed with a lid attached to the hinge. The inkwell was intended for ink and writing pens. There are two grooved holes in it to support writing instruments.
Pulweryzator w tekturowym pudełku. Rozpylacz firmowy do preparatu ALGORHIN, leczącego górne drogi oddechowe, pozyskany w Lublinie. Wykonany dla Przemysłowo-Handlowych zakładów Chemicznych Ludwik Spiess i Syn, pochodzi z 3-5 dekady XX w. Tekturowe opakowanie, o wymiarach 11,5 x 8,2 x 7,5 cm, zawiera urządzenie wykonane z gumy, szkła dmuchanego i korka.
Atomizer in a cardboard box. Branded sprayer for ALGORHIN preparation, which treats the upper respiratory tract, obtained in Lublin. Made for the Industrial and Commercial Chemical Plant of Ludwik Spiess and Son. It comes from the 3rd decade of the 20th century. The cardboard packaging, of 11.5 x 8.2 x 7.5 cm dimensions, contains a device made of rubber, blown glass and cork.
Pudełko blaszane po paście do butów DOBROLIN, wyprodukowane w latach 40. XX w. Ma wysokość 2,5 cm i średnicę 9 cm. Na pokrywce umieszczony napis „Dobrolin” Pasta do obuwia/F. A. i G. Pal w Warszawie, który daje też informacje o właścicielach Fabryki Przetworów Chemicznych „Dobrolin” z Warszawy, którymi byli Ferdynand Adolf i Gustaw Pal. Pudełko stanowi pozostałość towaru ze sklepu spożywczo-kolonialnego, galanteryjnego i z przyborami szewskimi w Sławatyczach i z tej miejscowości zostało pozyskane. Sklep należał do Tomiły Witkowskiej i działał pod koniec lat 30. XX w. oraz w czasie II wojny światowej.
DOBROLIN repurposed metal box for shoe polish made in the 1940s. It is 2.5 cm high and 9 cm in diameter. On the lid there is the inscription "Dobrolin" shoe polish / F.A. and G. Pal in Warsaw, which also tells us about the owners of the Dobrolin Chemical Products Factory of Warsaw, who were Ferdynand Adolf and Gustaw Pal. The box is a remnant of goods from a grocery, general, haberdashery and shoemaker’s utensils store in Sławatycze and was obtained in this town. The store belonged to Tomiła Witkowska and operated in the late 1930s and during World War II.
Pudełko firmowe na proszek do zębów. Blaszane pudełko składa się z pojemnika i nasuwanej przykrywki. Ocynowane wewnątrz i malowane na zewnątrz. Na spodzie napis głosi: „NIE ŚCIERA EMALII, NADAJĄC/ BIAŁY KOLOR ZĘBOM, ZA-/ POBIEGA PRÓCHNIENIU,/ ORAZ DEZYNFEKUJE/ JAMĘ USTNĄ”
Branded box for tooth powder. The tin box consists of a container and a slip-on lid. Tinned inside and painted outside. At the bottom, there is an inscription: “DOES NOT GRIND SEALANT, GIVES / WHITE COLOR TO THE TEETH, / PREVENTS DECAY, / AND DISINFECTES / MOUTH "
Pudełko metalowe z przykrywką, ze szczoteczką do zębów. Przedmioty pochodzą z 3-5 dekady XX w., z firmy D. Lenief z Paryża. Pudełko firmowe, tłoczone, o wymiarach 18,3 cm x 3,3 cm x 1,6 cm, z napisami BROSSE A DENTS INTERCHANGEABLE/ du DOCTEUR LENIEF de la FACULTE de MELECINE de PARIS/ - BTE FRANCE et ETRANGER. Do wewnętrznej strony przykrywki przyklejona papierowa, biała etykieta informacyjna z czerwonym nadrukiem. We wnętrzu metalowe wkładki z przegródkami. Szczoteczka ze sztucznego włosia, oprawiona w tworzywo sztuczne i niklowany metal. Na wierzchu oprawki czarny napis: „D. Lenief”. Trzonek szczoteczki drewniany, lakierowany. Zabytek pozyskano w Lublinie.
Metal box with a lid, with a toothbrush. The items come from the 3rd decade of the 20th century, from D. Lenief company from Paris. A branded box, embossed, with dimensions of 18.3 cm x 3.3 cm x 1.6 cm, with the inscriptions BROSSE A DENTS INTERCHANGEABLE/ du DOCTEUR LENIEF de la FACULTE de MELECINE de PARIS/ - BTE FRANCE et ETRANGER. A white paper label with a red print glued to the inside of the lid. Metal inserts with compartments inside. Artificial bristle brush, set in plastic and nickel-plated metal. On the top of the frame there is a black inscription: "D. Lenief”. Wooden, varnished brush handle. The exhibit was obtained in Lublin.
Komplet toaletowy: lusterko, grzebień i szczotka. Lustro kryształowe ręczne, oprawa wykonana ze srebra odlewanego, grawerowana. Obramowanie lusterka ma falisty kształt i ornamenty w narożnikach, w kształcie małżowiny. Na tylnej ścianie oprawy wygrawerowany monogram GV oraz punca z półksiężycem i koroną oraz numer: 835. Szczotka o podobnym kształcie i zdobieniach, z takim samym monogramem i sygnaturą. Włosie sztuczne, jasnobeżowe. Grzebień plastikowy w cętki beżowo-brązowe, grzbiet ujęty w srebrną oprawę o lekko falistym, profilowanym brzegu z ornamentem małżowinowym. Sygnatura taka sama jak na lustrze i szczotce.
Toilet set: a mirror, a comb and a brush. Hand-made crystal mirror, frame made of cast silver, engraved. The mirror frame has a wavy shape and ornaments at the corners, in the shape of a lobe. On the back wall of the frame there is an engraved GV monogram and a punch with a crescent and crown and the number 835. The brush is of a similar shape and ornaments, with the same monogram and signature. Artificial, light-beige bristle. Plastic comb with beige and brown spots, the comb in a silver frame with a slightly wavy, profiled edge with a lobe ornament. The signature is the same as on the mirror and brush.
Kieszonkowy przybornik do szycia w drewnianym etui, wyprodukowany w 2. poł. XIX w. prawdopodobnie w Warszawie, przypuszczalnie w pracowni Aleksandra Bertoliniego – na co wskazuje punca z literami AB i głową psa. Wewnątrz znajdują się srebrne przedmioty: nożyczki, naparstek, pojemnik na igły (wraz z czterema igłami i przyrządem do nawlekania nici w środku) oraz nożyk precyzyjny. Przybory te mają ozdobne, lekko spłaszczone trzony dekorowane motywem oplatającej wstęgi.
Pocket sewing kit in a wooden case.Produced in the second half of the nineteenth century, probably in Warsaw, presumably in the studio of Aleksander Bertolini - as indicated by the punch with the letters AB and the head of a dog. Inside there are silver items: scissors, a thimble, a needle container (with four needles and a threader inside) and a precision knife. These utensils have decorative, slightly flattened shanks with a motif of an entangling ribbon.
Drewniana ramka w formie tryptyku, o parawanowej konstrukcji, wykonana w 1910 r. z drewna lipowego, bejcowanego. Ma wysokość 36 cm, zaś szerokość 53,5 cm. Powierzchnię ramki zdobi płaskorzeźbiona, roślinna dekoracja wzorowana na stylu secesyjnym, wzbogacona o wyobrażenia motyli. Szczegóły zdobienia podkreślone czarną farbą. Na środkowej części widnieje rok – 1910, na skrzydłach bocznych monogramy – WB i FA. W każdej z trzech części zostało umieszczone zdjęcie.
Wooden framein the form of a triptych, with a screen structure,made in 1910of stained linden wood. It is 36 cm high and 53.5 cm wide. The surface of the frame is decorated with a relief, floral decoration modeled on the Art Nouveau style, enriched with the images of butterflies. The details of decoration are highlighted in black paint. In the middle part there is an inscription – 1910, on the side wings there are monograms - WB and FA. There is a photo in each of the three parts.
Torebka drewniana śniadaniówka/botanizerka. Jest to przedmiot z drewnianej giętej i lakierowanej sklejki. Ma wymiary 25,5 cm x 13,5 cm. Skórzany pasek i zamknięcia zamocowane są przy pomocy nitów. Przedmiot pochodzi z okresu międzywojennego z Lublina. W katalogach pomocy dla szkół torebka tego typu, nazywana botanizerką, miała służyć do zbierania okazów botanicznych.
Wooden lunchbox/botanizer. This is an item of bent and varnished plywood. It has dimensions of 25.5 cm x 13.5 cm. The leather strap and fasteners are fixed with rivets. This item comes from the interwar period from Lublin. In school aid catalogs, a bag of this type, called a botanizer, was intended to be used to collect botanical specimens.
Kapelusz męski – melonik – wyprodukowany przed 1940 r. w Fabryce Kapeluszy Karola Goepperta w Łodzi. Zakupiony w sklepie E. Mieszkowski w Warszawie. Należał do Tadeusza Moniewskiego, który w latach 1930-1939 był dyrektorem Państwowego Gimnazjum i Liceum im. S. Staszica w Lublinie. Melonik ma obwód 52 cm, a wysokość 12 cm. Został wykonany z czarnego, usztywnionego filcu. Na dole opasany czarną, rypsowaną wstążką, udrapowaną na boku w płaską kokardę.
Men’s hat – bowler – produced before 1940 at the Karol Goeppert Hat Factory in Łódź. Purchased at the E. Mieszkowski store in Warsaw. It belonged to Tadeusz Moniewski, who was the director of the State Gymnasium and S. Staszic High School in Lublin in the years 1930-1939. The bowler hat has a circumference of 52 cm and a height of 12 cm. It is made of black, stiffened felt. At the bottom, it is tied with a black, rep ribbon, draped on the side in a flat bow.
Wiszący barometr mechaniczny z termometrem rtęciowym w dębowej, ozdobnej obudowie. Wyprodukowany na początku XX w. Pozyskany od Krystyny Chruszczewskiej z Lublina. Ma 49 cm wysokości, 19 cm szerokości i 5 cm grubości. Metalowy barometr został umieszczony w dolnej części. Obudowa wokół niego ma kształt prostokąta zdobionego ornamentem okuciowym. W górnej części znajduje się termometr.
Hanging mechanical barometer with mercury thermometer in oak, decorative housing. Manufactured at the beginning of the 20th century. Obtained from Krystyna Chruszczewska from Lublin. It is 49 cm high, 19 cm wide and 5 cm thick. A metal barometer is placed at the bottom. The casing around it has the shape of a rectangle decorated with a ferrule ornament. There is a thermometer in the upper part.
Mieszek. Jest to przyrząd do rozniecania ognia w kominku. Wymiary przedmiotu: długość – 43 cm, szerokość – 21 cm, wysokość – 5,5 cm. Pochodzi z okresu międzywojennego. Składa się z komory powietrznej i wylotu powietrza. Komora to dwie deseczki w kształcie uproszczonego liścia z ogonkiem oraz kawałka skóry złożonego w harmonijkę. Powierzchnia ścianki wierzchniej ozdobiona rytym motywem kwiatu na ulistnionej gałązce, w ściance spodniej, gładkiej, przewiercone są trzy okrągłe otwory umożliwiające napływ powietrza do mieszka. Wylot powietrza stanowi blaszana, lejkowata rurka.
Bellow. This is a device for lighting a fire in a fireplace. Item dimensions: length - 43 cm, width - 21 cm, height - 5.5 cm. It comes from the interwar period. It consists of an air bag and an air outlet. The bag consists of two boards in the shape of a simplified leaf with a petiole and a piece of leather folded into a harmonica. The surface of the top wall is decorated with a carved flower motif on a leafy twig. In the smooth, bottom wall there are three round holes drilled allowing the air to flow into the bellows. The air outlet is a tin, funnel-shaped tube.
Karabela wyprodukowana ok. 1863 r. w warsztacie lwowskim, pozyskana w Lublinie. Ma 90,5 cm długości. Najszerszym elementem jest stalowy jelec znajdujący się u góry rękojeści, którego długość wynosi 13,5 cm. Rękojeść z jelcem krzyżowym i trzonem złożonym z dwu okładzin (tu rogowych) rozszerzających się w głowicę o charakterystycznym profilu przypominającym głowę ptaka (orła) to cecha charakterystyczna. Na stalowej głowni umieszczony prymitywnie rytowany, ozdobny napis Wiwat Wolność.
Karabela sabre produced around 1863 in a workshop in Lviv, obtained in Lublin. It is 90.5 cm long. The widest element is a steel cross guard at the top of the hilt, 13.5 cm long. The hilt with a cross-guard and a handle composed of two claddings (horn-rimmed ones here) expanding into a head with a characteristic profile resembling a bird's (eagle's). On the steel blade there is a primitively engraved, decorative inscription Viva Freedom.
Strzelba myśliwska – dubeltówka, kaliber 18 mm. Ma wymiary 120 cm x 13,5 cm w najszerszym miejscu kolby. Pochodzi z pierwszej ćw. XX w., z warsztatu warszawskiego rusznikarza J. Sosnowskiego. Przygotowywana na „jutrzejsze” polowanie, leży na narożnej sekreterze. Zwykle bardziej okazałe egzemplarze przechowywano w gabinecie, pokoju myśliwskim lub sieni. Wieszano je na porożach i układano w stojakach. Tam, gdzie były dzieci mogły być schowane w szafie. Młodych chłopców oswajano z bronią od dziesiątego roku życia, obdarowując ich małokalibrowymi flowerami. Ich przygoda z myślistwem rozpoczynała się wtedy od strzelania do wróbli. Broń taka przechowywana była w pokoju chłopięcym.
Hunting shotgun – double-barreled shotgun, caliber 18 mm. It measures 120 cm x 13.5 cm at the widest point of the butt. It comes from the first quarter of the 20th century, from the workshop of the Warsaw gunsmith J. Sosnowski. Prepared for the next day’s hunt, it lies on the corner secretary. Usually, more impressive pieces were kept in the study, hunting room or hallway. They were hung on antlers or placed in racks. Where there were children, they could be hidden in a wardrobe. Young boys were made accustomed to weapons from the age of ten when they were given small-caliber gallery guns. Their hunting experience began then with shooting at sparrows. Such weapons were kept in the boys' room.
Laska w formie ciupagi z mosiężnymi nabitkami. Przedmiot pochodzi z Lublina i został wykonany w 2 ćw. XX w. Jest to wyrób pamiątkarski, rzemieślniczy, wykonany z drewna z metalowymi okuciami o 86 cm długości. Zdobienia mają formę stylizowanych motywów kwiatowych. Na nabitkach umieszczono przedstawienia widoków i nazwy turystycznych atrakcji górskich.
A stick in a form of a shepherd’s axe with brass inserts. This item comes from Lublin and was made in the second quarter of the 20th century. It is a souvenir, craft product, made of wood with 86 cm long metal fittings. The ornaments are in the form of stylized flower motifs. The inserts feature views and names of mountain tourist attractions.
Talerz drewniany. Wykonany z drewna dębowego przedmiot powstał ok. 1903 r. Pochodzi z Hrubieszowa, a wykonał go lubelski snycerz Ludomir Kiesewetter (1883-1909). Ozdobiony dekoracją utworzoną z kłosów zboża i stylizowanych liści z gronami, które przybierają formę dwóch nakładających się na siebie kwadratów. Wewnątrz płaskorzeźby napis: CZEM CHATA BOGATA TEM RADA.
Wooden plate. The item was made of oak around 1903. It comes from Hrubieszów and was made by a Lublin woodcarver Ludomir Kiesewetter (1883-1909). Decorated with ears of grain and stylized leaves with clusters that take the form of two overlapping squares. Inside the relief is the inscription: WHATEVER WE’VE GOT, YOU’RE WELCOME TO IT
Odbiornik radiowy „Kosmos”, wykonany w latach 1935-1936 w Warszawie, w Firmie „Kosmos” Polskie Zakłady Philips. Radio na początku należało do mieszkańca Lublina, który kupił je w okresie międzywojennym. Przedmiot pozyskano od ks. prof. Stanisława Zięby z Lublina. Ma wysokość 44,2 cm, długość 41 cm i szerokość 25,4 cm. To lampowy rodzaj odbiornika radiowego, w obudowie drewnianej, na której umieszczono elementy z tworzywa sztucznego i tkaniny fabrycznej.
„Kosmos” radio, manufactured in 1935-1936 in Warsaw, in „Kosmos” Polish Philips Factories. At first, the radio belonged to a resident of Lublin, who bought it in the interwar period. The item was obtained from the minister prof Stanisław Zięba from Lublin. It is 44.2 cm high, 41 cm long and 25.4 cm wide. It is a tube type of a radio receiver, in a wooden housing, on which elements made of plastic and factory fabric are placed.
Drewniane pudło na kapelusze. Pochodzi z Lublina, z początku XX w. Wykonane z giętej sklejki, łączonej na wpust i lakierowanej, ma wymiary: wysokość – 25,2 cm, średnica – 44,5 cm. Pokrywa zamykana na skórzane paski. Na dnie pudła odbite stemple.
Wooden hat box From Lublin, from the beginning of the 20th century. Made of bent plywood, end-jointed and varnished, it has a height of25.2 cm and a diameter of44.5 cm. The lid is closed with leather straps. There are stamps on the bottom of the box.
Mosiężna gilotyna stołowa do cygar, z popielnicą. Wyprodukowana fabrycznie w 1 poł. XX w. Ma wysokość 13,5 cm, a w podstawie wymiary 9,1 cm x 9,1 cm. Przyrząd służył do przycinania cygar o średnicy 1 cm. Część z ostrzem została umieszczona na środku popielnicy. Ostrze uruchamiało się przez naciśnięcie od góry dźwigni. Obcięta czapa cygara lądowała na popielnicy. Cygaro zwijane ręcznie posiada kapturek, który zamyka jego końcówkę. Przed zapaleniem cygara należało uciąć część kapturka, aby umożliwić przepływ powietrza przez cygaro.
Brass table cigar cutter with ashtray. Manufactured in the first half of the 19th century. It is 13.5 cm high and the base dimensions are 9.1 cm x 9.1 cm. The accessory was used to cut cigars with a diameter of 1 cm. The part with the blade was placed in the center of the ashtray. The blade was activated by pressing the lever from the top. The cut cigar cap then landed on the ashtray. The hand-rolled cigar has a cap that closes its tip. Before lighting a cigar, part of the cap had to be cut off to allow air to flow through.
Froterka do podłogi wyprodukowana w Lublinie, w wytwórni Karpińskiego, w 3-4 dekadzie XX w. Szczotka ma wymiary 26 x 15 cm, wysokość z trzonkiem – 142 cm. Przedmiot pozyskano w Lublinie. Ciężkie, żeliwne narzędzie z drewnianym drążkiem i szczotką wykonaną z włosia. Froterować – z niemieckiego frottieren – to znaczy polerować zapastowaną podłogę w celu nadania jej połysku. Efekt ten osiągano pracowicie suwając froterką po podłodze.
Floor polisher made In Lublin, at Karpiński’s factory, in the 3rd-4th decade of the 20th century. The brush has the dimensions of 26 x 15 cm, the height of the handle is 142 cm. The item was obtained in Lublin. Heavy, cast iron tool with wooden handle and a brush made of bristle. To polish - in German frottieren – means to polish a waxed floor in order to give it a shine. This effect was achieved by strenuously moving the polisher over the floor.
Komplet toaletowy. Jest to fajansowy wyrób fabryczny. Prostokątna linia kształtów naczyń w rogach lekko zaokrągla się. Krawędzie są zaoblone. Naczynia zaopatrzono w monogramy ze splecionych liter: jasnozielone H i różowe P. W skład zestawu wchodzą: misa, dzbanek, nocnik, pojemniki na gąbkę, mydło i szczoteczkę do zębów.
Toilet set. This is a factory-made faience product. The rectangular shape of the utensils is slightly rounded in the corners. The edges are also rounded. The utensils were equipped with monograms of intertwined letters: a light green H and pink P. The set consists of a bowl, a jug, a bedpan, containers for a sponge, soap and a toothbrush
Tabernakulum wykonano w pracowni Mykoły Cymbara w Stanisławowie (obecnie Ukraina), w połowie lat 30. XX w., w formie pięciokopułowej cerkwi na planie krzyża greckiego. Elewacje podzielone są cokolikami i gzymsami, otwór drzwiowy w ścianie frontowej zamknięty łukiem. Naroża i szczyty dekorowane są motywami haftu huculskiego, inkrustowanego emaliowanymi paciorkami. Po konserwacji na ściankach uzupełniono ikony: na drzwiczkach – Chrystus Eucharystyczny, na bocznych elewacjach Ukrzyżowanie oraz Złożenie do Grobu, a z tyłu ikona – symbol Eucharystii. Przed tabernakulum, pośrodku ołtarza, spoczywa bogato zdobiony Ewangeliarz, a obok krzyż ręczny używany do błogosławieństwa wiernych.
Tabernacle was made in the studio of Mykoła Cymbar in Stanisławów (currently Ukraine), in the mid-1930s, in the form of a five-dome church on a Greek cross plan. The facades are separated with pedestals and cornices, the door opening in the front wall are closed with an arch. The corners and top are decorated with Hutsul embroidery, encrusted with enamel beads. After conservation, the following icons were added: on the door - Eucharistic Christ, on the side facades the Crucifixion and the Entombment, and on the back an icon - the symbol of the Eucharist. In front of the tabernacle, in the center of the altar, there is a richly ornamented Gospel Book, and next to it, a hand cross used to bless the faithful.
Pośrodku Prezbiterium znajduje się ołtarz (prestił). W jego antependium umieszczono obraz „Ofiara Abrahama” z pocz. XX w., jako starotestamentowy typ Ofiary Chrystusa. Ołtarz jest symbolem samego Chrystusa obecnego pośród wiernych. W liturgii wschodniej jest także symbolem grobu Pańskiego, który mówi o tym, że Chrystus naprawdę umarł i zmartwychwstał. Najważniejszym nakryciem ołtarza, jest chusta z lnu lub jedwabiu – „antymins” – obrazująca scenę złożenia Chrystusa do grobu. Są na niej przedstawione narzędzia męki pańskiej i czterej Ewangeliści. W antymins są zaszyte relikwie świętych i na nim kapłan sprawuje Eucharystię. Dodatkowo, ołtarz przykrywają 3 białe obrusy: jeden jest symbolem szaty Chrystusa, drugi symbolizuje płótno, w które było owinięte ciało Jezusa przy złożeniu do grobu, trzeci, bogato haftowany, podkreśla rangę ołtarza.
Altar in the middle of the presbytery. In its antependium there is a painting called the "Sacrifice of Abraham" from the beginning of the 20th century, as an Old Testament analog of Christ's Sacrifice. The altar is a symbol of Christ himself present among the faithful. In the Eastern liturgy, it is also a symbol of the tomb of the Lord, which tells one that Christ really died and was resurrected. The most important altar covering is a linen or silk scarf –called the "antymins" - depicting the scene of Christ being placed in the tomb. It shows the instruments of the Lord's Passion and the Four Evangelists. The relics of saints are sewn into the antimins and the priest celebrates the Eucharist on it. Additionally, the altar is covered with 3 white tablecloths: one is a symbol of Christ's robe, the second symbolizes the cloth in which the body of Jesus was wrapped when placed in the tomb, the third, richly embroidered, emphasizes the importance of the altar.
Ikonostas oddzielający prezbiterium od nawy składa się z ikon ułożonych według określonego schematu. Jego nazwa wywodzi się z języka greckiego i oznacza dosłownie ,,ścianę ikon” (ikon – obraz, stasis – ściana). Ikonostas znajdujący się w muzealnej cerkwi pochodzi z 2 poł. XVIII w., ze zniszczonej cerkwi w Teniatyskach. W układzie poziomym dzieli się na pięć rzędów. Licząc od dołu są to: rząd ikon namiestnych, rząd Niedziel Pięćdziesiątnicy, rząd ikon świątecznych, rząd apostołów, rząd proroków, oraz wieńcząca ikonostas – ikona Ukrzyżowania. W dolnym rzędzie ikon namiestnych znajduje się centralne wejście. Są to wrota symbolizujące wejście do Królestwa Bożego. Na nich przedstawiona jest scena wizji Jessego – wyobrażenie drzewa genealogicznego Chrystusa. Nad wrotami, zaczynając od krzyża na szczycie, ikony akcentujące główne idee chrześcijaństwa: Odkupienie, Wcielenie Boga, Chwała Chrystusa Króla, Ustanowienie Eucharystii oraz dający początek malarstwu ikonowemu wizerunek twarzy Jezusa na chuście – Mandylion.
Iconostasis separating the presbytery from the nave consists of icons arranged according to a specific pattern. Its name comes from Greek and literally means "wall of icons" (icon - image, stasis - wall). The iconostasis in the museum church comes from the second half of the 18th century, from the destroyed Greek catholic church in Teniatyska. It is divided into five horizontal rows. Counting from the bottom, they are: the row of the governor's icons, the row of Pentecost Sundays, the row of holiday icons, the row of the apostles, the row of the prophets, and crowning the iconostasis - the icon of the Crucifixion. There is a central entrance in the lower row of governor’s icons.This is the gate that symbolizes the entrance to the Kingdom of God. They show the scene of Jesse's vision - the image of the family tree of Christ. Above the gate, starting with the cross at the top, there are icons accentuating the main ideas of Christianity: Redemption, Incarnation of God, Glory of Christ the King, Eucharistic Institution and the image of the face of Jesus on a scarf, the Image of Edessa, which gave rise to icon painting.
Na południowej ścianie prezbiterium znajduje się całun – płaszczenica z XVIII w. Jest to rodzaj ikony, malowanej olejną farbą na lnianym płótnie, z wizerunkiem umęczonego ciała Jezusa, leżącego z przymkniętymi powiekami. W Wielki Piątek, po nieszporach, całun procesyjnie wynosi się na środek cerkwi i układa na udekorowany kwiatami stół, gdzie jest adorowany do wczesnych godzin Niedzieli Wielkanocnej. Następnie przenosi się go na ołtarz, gdzie pozostaje rozłożony przez okres 40 dni, do Wniebowstąpienia. I to właśnie na nim przez ten czas sprawowana jest Liturgia Eucharystyczna.
On the southern wall of the presbytery there is a shroud – an epitaphios from the 18th century. It is a kind of icon, painted with oil paint on a linen canvas, with the image of the tortured body of Jesus lying with his eyelids closed. On Good Friday, after the vespers, the shroud is carried in procession to the center of the church and placed on a table decorated with flowers, where it is adored until the early hours of Easter Sunday. It is then transferred to the altar where it remains unfolded for a period of 40 days until the Ascension. That is where the Eucharistic Liturgy is celebrated during this time.
Na północnej ścianie nawy, wisi XVII-wieczna ikona św. Jerzego (święty wojownik z Konstantynopola, żył w IV w., zginął śmiercią męczeńską za wiarę). Pierwotnie ikona stanowiła wyposażenie cerkwi w Uhrynowie, a po translokacji do Tarnoszyna została zamalowana i wykorzystana wtórnie, jako deska konstrukcyjna do ołtarzyka. W konstrukcji ołtarzyka została ona umieszczona w miejscu, na którym wystawiano ikonę św. Jerzego namalowaną na płótnie. Dzięki temu stara ikona ocalała, chociaż z dużymi ubytkami. Temat ikony wyraża ideę walki dobra ze złem, w odniesieniu do paschalnego zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią.
On the north wall of the nave, there is a 17th-century icon of St. George (holy warrior from Constantinople, lived in the 4th century, died a martyr's death for his faith). Originally, the icon was part of the church in Uhrynów, and after translocation to Tarnoszyn it was painted over and reused as a construction board for the altar. In the construction of the altar, it was placed where the icon of St. George painted on canvas was exposed. The old icon survived thanks to that, although with significant damage. The theme of the icon expresses the idea of the fight between good and evil in relation to Christ's paschal victory over death.
Ikona Matki Boskiej z cerkwi w Korczminie. Umieszczona jest w ołtarzyku na północnej ścianie nawy. Cerkiew w Korczminie jest najstarszą zabytkową drewnianą cerkwią na Lubelszczyźnie. Wybudowano ją w 1658 r. Była ona do II wojny światowej ośrodkiem kultu słynącym opowieściami o cudownej ikonie. Ikona namalowana jest w typie Hodegetrii (gr. przewodniczka, wskazująca drogę). Przedstawia Matkę Boską frontalnie z Dzieciątkiem na lewym ręku. Dzieciątko błogosławi prawą ręką, a w lewej trzyma zwój Pisma – symbol mądrości i nauczania. Matka Boża majestatycznie, prawą dłonią, wskazuje Zbawiciela. Może to być gest prezentacji – wskazania ludziom Syna Bożego lub gest postawy służebnej – przedstawienie Synowi wiernego ludu. Bogurodzica ma na sobie błękitną sukienkę i okryta jest purpurowym długim szalem (maforionem). Na głowie oraz ramionach maforion ozdobiony jest trzema gwiazdami, symbolizującymi dziewictwo. O wyjątkowym kulcie tej ikony świadczą dwie sukienki które ją zdobiły. Jedna, misternie wykonana z kolorowego papieru i słomy, druga miedziana, złocona, zdobiona roślinnym ornamentem i wotami.
Icon of Virgin Mary from the church in Korczmin. This is located in the altar on the northern wall of the nave. The Greek Catholic Church in Korczmin is the oldest historic wooden church in the Lublin region. It was built in 1658. Until World War II it was a cult center famous for its stories of a miraculous icon. The icon is painted in the Hodegetria type (Greek: guide, showing the way). It shows the Virgin Mary frontally with the Child on her left arm. The Child blesses with his right hand, and in his left he holds a scroll of Scripture - the symbol of wisdom and teaching. Mary majestically introduces the Savior with her right hand. It can be a gesture of presentation - showing people the Son of God, or a gesture of a service attitude - presenting the faithful people to the Son. Mary is wearing a blue dress and is covered with a long purple scarf (maphorion). On the head and shoulders, the maphorion is decorated with three stars, symbolizing virginity. Two dresses which adorned her indicate the exceptional cult of this icon. One, intricately made of colored paper and straw, the other copper, gilded, decorated with a floral ornament and votive offerings.
Ikona Matki Boskiej z cerkwi w Korczminie. Umieszczona jest w ołtarzyku na północnej ścianie nawy. Cerkiew w Korczminie jest najstarszą zabytkową drewnianą cerkwią na Lubelszczyźnie. Wybudowano ją w 1658 r. Była ona do II wojny światowej ośrodkiem kultu słynącym opowieściami o cudownej ikonie. Ikona namalowana jest w typie Hodegetrii (gr. przewodniczka, wskazująca drogę). Przedstawia Matkę Boską frontalnie z Dzieciątkiem na lewym ręku. Dzieciątko błogosławi prawą ręką, a w lewej trzyma zwój Pisma – symbol mądrości i nauczania. Matka Boża majestatycznie, prawą dłonią, wskazuje Zbawiciela. Może to być gest prezentacji – wskazania ludziom Syna Bożego lub gest postawy służebnej – przedstawienie Synowi wiernego ludu. Bogurodzica ma na sobie błękitną sukienkę i okryta jest purpurowym długim szalem (maforionem). Na głowie oraz ramionach maforion ozdobiony jest trzema gwiazdami, symbolizującymi dziewictwo. O wyjątkowym kulcie tej ikony świadczą dwie sukienki które ją zdobiły. Jedna, misternie wykonana z kolorowego papieru i słomy, druga miedziana, złocona, zdobiona roślinnym ornamentem i wotami.
Icon of Virgin Mary from the church in Korczmin. This is located in the altar on the northern wall of the nave. The Greek Catholic Church in Korczmin is the oldest historic wooden church in the Lublin region. It was built in 1658. Until World War II it was a cult center famous for its stories of a miraculous icon. The icon is painted in the Hodegetria type (Greek: guide, showing the way). It shows the Virgin Mary frontally with the Child on her left arm. The Child blesses with his right hand, and in his left he holds a scroll of Scripture - the symbol of wisdom and teaching. Mary majestically introduces the Savior with her right hand. It can be a gesture of presentation - showing people the Son of God, or a gesture of a service attitude - presenting the faithful people to the Son. Mary is wearing a blue dress and is covered with a long purple scarf (maphorion). On the head and shoulders, the maphorion is decorated with three stars, symbolizing virginity. Two dresses which adorned her indicate the exceptional cult of this icon. One, intricately made of colored paper and straw, the other copper, gilded, decorated with a floral ornament and votive offerings.
Ikona Matki Boskiej z cerkwi w Korczminie. Umieszczona jest w ołtarzyku na północnej ścianie nawy. Cerkiew w Korczminie jest najstarszą zabytkową drewnianą cerkwią na Lubelszczyźnie. Wybudowano ją w 1658 r. Była ona do II wojny światowej ośrodkiem kultu słynącym opowieściami o cudownej ikonie. Ikona namalowana jest w typie Hodegetrii (gr. przewodniczka, wskazująca drogę). Przedstawia Matkę Boską frontalnie z Dzieciątkiem na lewym ręku. Dzieciątko błogosławi prawą ręką, a w lewej trzyma zwój Pisma – symbol mądrości i nauczania. Matka Boża majestatycznie, prawą dłonią, wskazuje Zbawiciela. Może to być gest prezentacji – wskazania ludziom Syna Bożego lub gest postawy służebnej – przedstawienie Synowi wiernego ludu. Bogurodzica ma na sobie błękitną sukienkę i okryta jest purpurowym długim szalem (maforionem). Na głowie oraz ramionach maforion ozdobiony jest trzema gwiazdami, symbolizującymi dziewictwo. O wyjątkowym kulcie tej ikony świadczą dwie sukienki które ją zdobiły. Jedna, misternie wykonana z kolorowego papieru i słomy, druga miedziana, złocona, zdobiona roślinnym ornamentem i wotami.
Icon of Virgin Mary from the church in Korczmin. This is located in the altar on the northern wall of the nave. The Greek Catholic Church in Korczmin is the oldest historic wooden church in the Lublin region. It was built in 1658. Until World War II it was a cult center famous for its stories of a miraculous icon. The icon is painted in the Hodegetria type (Greek: guide, showing the way). It shows the Virgin Mary frontally with the Child on her left arm. The Child blesses with his right hand, and in his left he holds a scroll of Scripture - the symbol of wisdom and teaching. Mary majestically introduces the Savior with her right hand. It can be a gesture of presentation - showing people the Son of God, or a gesture of a service attitude - presenting the faithful people to the Son. Mary is wearing a blue dress and is covered with a long purple scarf (maphorion). On the head and shoulders, the maphorion is decorated with three stars, symbolizing virginity. Two dresses which adorned her indicate the exceptional cult of this icon. One, intricately made of colored paper and straw, the other copper, gilded, decorated with a floral ornament and votive offerings.
Krzyż procesyjny, usadowiony na południowej ścianie nawy, pochodzi z XVIII w., z Polski południowo-wschodniej. Drewniany, malowany dwustronnie techniką temperową, z trzema poprzecznymi ramionami. Jest on noszony w trakcie nabożeństw i uroczystości cerkiewnych. Na górnej belce znajduje się napis w cyrylicy – IHЦI – Jezus Nazareński Król Żydowski. Na środkowej belce, w obu jej końcach, przy dłoniach Chrystusa, umieszczono słońce i księżyc w obłokach. Symbolizują one: słońce (ecclesia) – nowy testament i księżyc (synagoga) – stary testament. Inna interpretacja podaje, że symbole te nawiązują do opisanego w Ewangelii zaćmienia słońca i mroku, po śmierci Zbawiciela. Pod stopami Chrystusa znajduje się czaszka symbolizująca grób Adama i mówiąca o zwycięstwie nad śmiercią. Na odwrocie przedstawiono Chrzest Chrystusa, który stoi w nurcie rzeki, ze złożonymi rękami. Po bokach, na belce, półpostacie Jana Chrzciciela i archanioła Gabriela. Nad głową Chrystusa unosi się gołębica – symbol Ducha Świętego. Pod stopami znajduje się przedstawienie Cherubina.
Processional cross, placed on the southern wall of the nave, coming from the 18th century, from south-east Poland. Wooden, painted on both sides in the tempera technique, with three transverse arms. It is carried during church services and ceremonies. On the upper beam there is an inscription in Cyrillic - IHЦI - Jesus of Nazareth King of the Jews.On the central beam, at both ends, at Christ's hands, there is the sun and the moon in the clouds. They symbolize: the sun (ecclesia) - the new testament and the moon (synagogue) - the old testament. Another interpretation states that these symbols refer to the solar eclipse and darkness described in the Gospel, after the death of the Savior. Under Christ's feet there is a skull that symbolizes Adam's tomb and speaks of victory over death. On the back is presented the Baptism of Christ, standing in the river current with his hands folded. On the sides, on the beam, there are half-figures of John the Baptist and the archangel Gabriel. A dove is flying above Christ's head - the symbol of the Holy Spirit. There is a representation of a Cherub under the feet.
Łóżko drewniane skrzyniowe z szufladą. Wykonane z drewna sosnowego, z toczonymi, dębowymi nogami i zagłówkami zdobionymi płycinami i profilowaną górną krawędzią. Przy wykończeniu zastosowano technikę mazerowania, czyli malowania rysunku słojów drewna w celu imitowania szlachetniejszych i droższych gatunków. Łóżko wykonane zostało między latami 1900-1920 przez nieznanego rzemieślnika. Pozyskano je w miejscowości Żuków na Lubelszczyźnie. Mebel ma wymiary: 182 cm długości i 86 cm szerokości.
Wooden chest bed with a drawer. Made of pine wood, with lathed, oak legs and headrests decorated with panels and a profiled top edge. A grain finishing technique was used, i.e. painting the pattern of wood grains in order to imitate finer and more expensive species. The bed was made between 1900 and 1920 by an unknown craftsman. It was obtained in Żuków in the Lublin region, and is 182 cm long and 86 cm wide.
Zegar wiszący, wyprodukowany na pocz. XX w., w warsztacie G.E. Bekera w Świebodzicach na Śląsku. Jest to typ zegara szafkowego o wymiarach 93 cm x 40 cm. Wykonano go z iglastego, fornirowanego drewna malowanego na czarno. Biały cyferblat i mosiężne wahadło osłonięte są szklaną ścianką przednią flankowaną półkolumienkami. Zegar zwieńczony jest ażurową balustradą, gzymsem i figurką orła z rozpostartymi skrzydłami. Zabytek pozyskano w Gutanowie, gmina Garbów, woj. Lubelskie.
Hanging clock, produced at the beginning of the 20th century in the workshop of G.E. Beker in Świebodzice in Silesia. It is a type of a cabinet clock measuring 93 cm x 40 cm. It is made of coniferous, veneered wood painted black. The white face and a brass pendulum are covered with a glass front wall flanked by half-columns. The clock is topped with an azure balustrade, a cornice and a figurine of an eagle with outstretched wings. The item was obtained in Gutanów, Garbów district, Lublin region.
Nosidła nieckowate do noszenia wody, zaopatrzone w żelazne haki do zaczepiania wiader. Wykonał je w 1940 r. Stanisław Piasecki. Pozyskane z miejscowości Kolonia Stoczek. Zostały zrobione z ręcznie obrobionego drewna brzozowego. Nosidła są długości 90,5 cm, zaś ich uchwyty mierzą 51,5 cm. Nosidła nieckowate wykonywano z grubego kawałka drewna, w którym żłobiono zagłębienia pasujące do profilu ramion tak, by pewnie spoczywały na ramionach. Znajdujący się na wyposażeniu każdego domu przyrząd, służył przede wszystkim do transportowania naczyń z wodą. Urządzenie to znane było także pod innymi nazwami – m.in. koromysło czy jarzmo.
Trough-shaped carriers for water, equipped with iron hooks for attaching buckets. They were made in 1940 by Stanisław Piasecki. Obtained from the town of Kolonia Stoczek. They were made of hand-processed birch wood. The carriers are 90.5 cm long and their handles measure 51.5 cm. The trough-shaped carriers were made of a thick piece of wood with grooves that matched the profile of the arms so that they rested firmly on the shoulders. This device, which every home had was used primarily for transporting vessels with water. This device was also known under other names, such as a carrying pole or a yoke.
Domowy ołtarzyk szafkowy wykonany prawdopodobnie ok. 1920 r. przez Stanisława Kiszczaka z Woli Radzięckiej. Należał do zamieszkującej we wsi Teodorówka (pow. biłgorajski) rodziny Książków. Przedmiot został wykonany na zamówienie jednego z jej członków. Ma wysokość 98 cm, szerokość 70 cm i głębokość 20 cm. Został zrobiony z politurowanego drewna sosnowego i bukowego. Pierwotnie posiadał, niezachowany dziś, oszklony obraz kultowy i drzwiczki. Obecnie wewnątrz został wtórnie umieszczony obraz z wizerunkiem Matki Bożej Częstochowskiej.
Home cabinet altar probably made around 1920 by Stanisław Kiszczak from Wola Radzięcka. It belonged to the Książek family living in the village of Teodorówka (Biłgoraj District). The item was made by order of one of its members. It is 98 cm high, 70 cm wide and 20 cm deep. It was made of polished pine and beech wood. Originally it had a glass cult painting and a door, which has not been preserved. Currently, a painting with the image of Our Lady of Częstochowa has been placed inside.
Dwudrzwiowa barokowa szafa, wykonana w Niemczech w połowie XVIII w. Rozmiar: 217 cm wysokości, 70 cm szerokości i 203 cm długości. Zrobiona z drzewa iglastego, fornirowanego orzechem. Ustawiona jest na 5 nogach mających kształt mocno spłaszczonych kul. U dołu i u góry szafy znajdują się bogato zdobione gzymsy. Drzwi szafy profilowane są półwałkami tworzącymi głębokie prostokątne płyciny.
Two-door baroque cabinet, made in Germany in the mid-18th century. Dimensions: 217 cm high, 70 cm wide and 203 cm long. Made of coniferous wood, walnut veneered. It is placed on 5 legs in the shape of highly flattened spheres. There are richly decorated cornices at the bottom and top of the cabinet. The cabinet doors are profiled with half-rollers creating deep rectangular panels.
Gaśnica ręczna wyprodukowana w 30-40 latach XX w. przez Towarzystwo Budowy Aparatów Minimax Warszawa-Kraków-Lwów. Ma postać stalowej stożkowatej puszki o długości 90 cm. Jest to tzw. naczynie gaśnicy, w której znajdował się środek gaśniczy. Do naczynia przytwierdzony jest uchwyt, zaś na jego podstawie znajduje się nasada złożona z mosiężnych elementów. Na gaśnicy zachowała się naklejona fabryczna etykieta, z instrukcją użycia.
Hand fire extinguisher produced in the 30s and 40s of the 20th century by the Minimax Society of Apparatus Construction Warsaw-Cracow-Lviv. It has the form of a 90 cm long steel conical can. This is the fire extinguisher vessel in which the extinguishing agent was located. A handle is attached to the vessel, and on its base there is a cap made of brass elements. There is a factory label preserved on the extinguisher with instructions for use.
Lodownia pokojowa, z 1 ćwierci XX w., pozyskana w Lublinie. Drewniana, z metalowymi okuciami, w środku wyłożona blachą. Wymiary: wysokość – 90 cm, szerokość – 75 cm, głębokość – 55 cm. Jest to szafka, ze szczelnie zamykanymi drzwiczkami, w którą od góry wmontowany jest, wykonany z blachy, pojemnik na lód. Wykonane również z blachy, izolowane trocinami komory, znajdujące się poniżej, we wnętrzu szafki, mogły być długo chłodzone przez powoli topniejący lód, odprowadzany prostym systemem odwadniającym. W związku z topnieniem lodu, lodownia pokojowa wymagała stałego dokładania świeżego lodu, bo inaczej przedmiar włożony zatęcha i psuje się – jak wskazywała ceniona w XIX w. autorka poradników domowych Lucyna Ćwierczakiewiczowa w kalendarzu na rok 1895.
In-room icebox, from the 1st quarter of the 20th century, obtained in Lublin. Wooden, with metal fittings, lined with a sheet inside. Dimensions: height - 90 cm, width - 75 cm, depth - 55 cm. It is a cabinet with a tightly closed door, into which a metal ice container is mounted from the top. The chambers, also made of sheet metal and insulated with sawdust and located below, inside the cabinet, could be cooled for a long time by slowly melting ice, drained by a simple drainage system. Due to the melting of the ice, the in-room icebox required constant addition of fresh ice, otherwise the food inserted could perish - as pointed out in the calendar for 1895 by Lucyna Ćwierczakiewiczowa, the author of home guides, highly valued in the 19th century.
Biała kapa na łóżko z markizety bawełnianej. Jest zdobiona ręcznie robioną, bawełnianą koronką siatkową, haftowaną atłasowym ściegiem płóciennym i koszykowym. Jest to wyrób ręczny, uszyty w 2 ćwierci XX w. Pozyskana w Lublinie. Ma wymiary 192 cm x 162 cm. Centralną część tej prostokątnej kapy stanowi koronka o zgeometryzowanym kształcie z motywami zdobniczymi. Koronka jest też przyszyta wzdłuż dłuższych boków kapy.
White bed cover made of cotton marquisette. It is decorated with hand-made, cotton mesh lace, embroidered with satin linen and basket stitch. It is a handmade product, sewn in the second quarter of the 20th century. Obtained in Lublin. It is 192 cm x 162 cm. The central part of this rectangular cover is lace with a geometrical shape and ornamental motifs. Lace is also sewn along the longer sides of the cover.
Portret kobiety. Jest to pastelowy rysunek na papierze maszynowym naklejonym na tekturę. Autorem powstałego na początku XX w. dzieła jest Aleksander Augustynowicz (1865-1944). Oprawiony za szkłem w proste, prostokątne ramy ma wymiary 77 cm x 66 cm. Przedstawiona na gładkim tle postać, spoglądająca na widza spod dużego ciemnego kapelusza, to Natalia z Popławskich Budny, żona Nikodema Budnego, dziedzica Jastkowa.
Portrait of a woman. This a pastel drawing on typewriter paper stuck to cardboard. Aleksander Augustynowicz (1865-1944) create the work at the beginning of the 20th century. Framed with glass in a simple, rectangular, it has the dimensions of 77 cm x 66 cm. A figure presented on a smooth background is looking at the viewer from under a large dark hat. This is Natalia Budny of the Popławski family, the wife of Nikodem Budny, the heir of Jastków.
Niewielkich rozmiarów, o długości 9,6 cm i wysokości 8,5 cm, żelazko na duszę służyło do prasowania koronek. Wykonane ze stali mosiądzowanej. W szerszym końcu półokrągły otwór zamykany zapadką. Zapadka wraz z uchwytem zrobiona jest z wyciętego kawałka blachy. Ramię w kształcie litery L odlane jest razem z korpusem. Na dłuższym odcinku ramienia nałożona jest drewniana, walcowata rękojeść.
Iron. The small, 9.6 cm long and 8.5 cm high, charcoal iron was used to iron lace. Made of brass-plated steel. In the wider end, there is a semi-circular hole closed with a latch. The latch and the handle are made of a cut piece of sheet metal. The L-shaped arm is cast together with the body. A wooden, cylindrical grip is attached to the longer section of the arm.
Szabaśnik zainstalowany jest w piecu kaflowym, wspólnym dla kuchni i sąsiadującym z nią warsztatem szewskim. Jest to obszerna wnęka, umieszczona trzy kafle powyżej paleniska, zamykana ciężkimi, żeliwnymi drzwiczkami o wymiarach 34 cm x 30 cm. W domach żydowskich przechowywano tu niektóre potrawy przygotowywane na szabas, cotygodniowe święto żydowskie. Zgodnie z zasadami religii mojżeszowej w tym dniu obowiązywał zakaz wykonywania szeregu prac, w tym gotowania, a nawet rozniecania ognia. Szabaśnik był miejscem przechowywania uprzednio ugotowanych potraw w cieple, aż do chwili świątecznego posiłku.
Shabbat roaster, installed in a tiled stove, shared by the kitchen and the adjoining shoemaker’s workshop. It is a spacious recess, placed three tiles above the hearth, closed with a heavy, cast iron door measuring 34 cm x 30 cm. In Jewish houses, some dishes prepared for the Shabbat, a weekly Jewish holiday, were kept here. According to the principles of the Judaism, a number of activities were forbidden on that day, including cooking and even lighting fire. The Shabbat roaster was a place where previously cooked meals were kept warm until the festive meal.
Stolik szewski z trzema szufladami, wykonany w latach 60. XX w. należał do wyposażenia warsztatu szewskiego Stanisława Wolana z Modliborzyc.
Shoemaker’s table with three drawers, made in the 1960s. It belonged to the shoemaker’s workshop of Stanisław Wolan from Modliborzyce.
Kołyska żelazna. Jest to wyrób fabryczny z pełnymi zapleckami, malowany, o wymiarach 102,5 cm x 60 cm x 98 cm, z początku XX w. Pozyskano ją w Międzyrzecu Podlaskim. Pochodzi z domu rodzinnego Waldemara Petruczenko. Kołysała się w niej jego siostra urodzona w styczniu 1940 r. Zakupiona została w czasie II wojny światowej.
Iron cradle. This is a factory product with a fully painted back, with the dimensions of 102.5 cm x 60 cm x 98 cm, from the beginning of the 20th century. It was obtained in Międzyrzec Podlaski. It comes from the family house of Waldemar Petruczenko. His sister, born in January 1940, was rocked in this cradle. It was purchased during World War II.
Maszyna cholewkarska, słupkowa, wykonana ze stali i żeliwa, z drewnianym blatem. Maszyna o napędzie nożnym. Służyła do szycia butów wysokimi cholewami. Wykonana w okresie międzywojennym w fabryce SINGER.
Pole sewing machine, made of steel and cast iron, with a wooden top. Foot-operated machine. It was used for sewing shoes with high uppers. Made in the interwar period in the SINGER factory.
Maszyna do szycia, tzw. łaciarka, wykonana ze stali i żeliwa, o napędzie nożnym. Obrotowa głowica łaciarki pozwala na szycie w dowolnym kierunku i w różnych zakamarkach obuwia. Służyła do napraw zniszczonych cholewek. Używana również w kaletnictwie (szycie m.in. torebek). Wykonana w okresie międzywojennym w fabryce SINGER.
Sewing machine, the so-called patcher, made of steel and cast iron, foot operated. The swivel head of the patcher allows to sew in any direction and in different corners of the footwear. It was used to repair damaged uppers. Also used in leather-making (sewing bags among others). Made in the interwar period in the SINGER factory.
Maszyna do szycia cholewek, leworamienna, wykonana ze stali i żeliwa, z drewnianym blatem. Maszyna o napędzie nożnym. Wykonana w okresie międzywojennym w fabryce SINGER.
Machine for sewing the uppers, left-arm, made of steel and cast iron, with a wooden top. Foot-operated machine. Made in the interwar period in the SINGER factory.
Waga dziesiętna wyprodukowana w Fabryce Wag W. HESS w Lublinie, przed 1918 r. Waga służyła do odważania zboża przywiezionego do przemiału. Jej nazwa pochodzi od przelicznika zastosowanego w tym urządzeniu: 1 kg postawiony na małej szali odpowiada 10 kg towaru stawianego na szali-pomoście.
Decimal weight produced in the W. HESS Scales Factory in Lublin, before 1918. The scales were used to weigh the grain brought for regrind. Its name comes from the conversion factor used in this device: 1 kg placed on a small balance pan corresponds to 10 kg of goods placed on the pan-platform.
Wialnia wykonana w 1927 r. przez właściciela wiatraka, Stanisława Grudnia. Służyła do oddzielania plew od zboża, za pomocą wiatraka zbudowanego z kilku płaskich łopatek, wytwarzających strumień powietrza. Wiatrak posiadał korbowy napęd ręczny.
Winnowing machine, made in 1927 by the owner of the windmill, Stanisław Grudzień. It was used to separate the chaff from the grain with the use of a windmill made of several flat blades generating an air stream. The windmill had a manual crank drive.
Jagielnik wykonał w 1927 r. właściciel wiatraka, Stanisław Grudzień. Służył on do wyrobu kaszy jaglanej wytwarzanej z prosa. Ziarno rozdrabniane było przez drewniane łopatki wiatraka jagielnika.
Milling machine, made in 1927 by the owner of the windmill, Stanisław Grudzień. It was used to make meal made from millet. The grain was crushed by the wooden blades of the milling machine windmill.
Miarka do odmierzania zboża, tzw. ćwierć (poj. 32 l), wykonana z drewnianych klepek z żelaznymi obręczami. Miarka wykonana została we wsi Dragany około 1920 r. W wiatraku używana od 1920 r. do końca lat 60. XX w.
Grain measure the so-called „quarter” (capacity32 l), made of wooden staves with iron rims. The measure was made in the village of Dragany around 1920. Used in the windmill from 1920 to the end of the 1960s.
